 Gulak w listopadzie 2014 | |
| Imię i nazwisko | Drew Gulak |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 kwietnia 1987[1] |
| Współmałżonek | Liz Dietz (od 2017) |
| Kariera profesjonalnegowrestlera | |
| Pseudonimy ringowe | |
| Wzrost | 1,83 m[4] |
| Masa ciała | 88 kg[2] |
| Zapowiadany z | |
| Trenerzy | |
| Debiut | 16 kwietnia 2005[1] |
| Strona internetowa | |
Drew Gulak (ur.28 kwietnia1987 wHrabstwie Montgomery)[5][6] –amerykańskiprofesjonalny wrestler, najbardziej znany jest ze swojej pracy wWWE, gdzie był jednorazowym mistrzem WWE Cruiserweight i ośmiokrotnym mistrzem WWE 24/7[2][7].
Gulak pracował w przeszłości w takich federacjach jakChikara,Dragon Gate USA,Pro Wrestling Guerrilla,Westside Xtreme Wrestling iCombat Zone Wrestling (CZW), w którym zdobyłCZW World Heavyweight Championship, dwa razy CZW World Tag Team Championship i jeden raz CZW Wired TV Championship. Ponadto jest zwycięzcą Chris Cash Memorial Battle Royal 2005[1][1][3].
Po rozpoczęciu treningów w 2004 w CZW Wrestling Academy iChikara Wrestle Factory, Drew Gulak zadebiutował w Maven Bentley Saaciation, które współpracowało z CZW; po raz pierwszy wystąpił podczas gali w Filadelfii z 16 kwietnia 2005. Sześć miesięcy później zadebiutował wCombat Zone Wrestling podczas galiDown With The Sickness 4-Ever i wygrał 20-osobowy battle royal na cześć zmarłego Chrisa Casha[8]. Gulak został połączony w drużynę z Andym Sumnerem, gdzie do 2009 dwukrotnie zdobyli CZW World Tag Team Championship[9]. Na początku 2010 Gulak zdobył CZW Wired TV Championship pokonując Tylera Veritasa podczas nagrań galiSwinging for the Fences[10]. Był w posiadaniu tytułu przez 429 dni i pokonywał między innymiNicka Gage'a,Zacka Sabre’a Juniora iRicha Swanna, lecz w czerwcu 2011 stracił tytuł na rzeczAR Foxa[11]. Podczas swojego panowania Gulak zaczął charakteryzować się jako aktywista i polityk, gdzie jego postać docelowo narzekała na brutalność przedstawianą przez federację CZW, głównie kierując zarzuty doulubieńca publiczności Nicka Gage'a[12].
Po utracie Wired TV Championship na rzecz AR Foxa, Gulak był wyśmiewany przezDanny’ego Havoca, który był w posiadaniu Ultraviolent Underground Championship. W celu zwiększenia rosteru federacji zaprezentowano scenariusz, w którym Gulak rzekomo podróżował do Europy w celu znalezienia nowych wrestlerów mających mieć szansę w CZW. Podczas gali Proving Grounds z maja 2012, Gulak przegrał z Havocem w No Robe, Barbed Wire matchu. Miesiąc później rozpoczął kolejną kampanię polityczną wraz zKimber Lee o nazwieCampaign For A Better Combat Zone na rzecz polepszenia praw żeńskich zawodniczek w profesjonalnym wrestlingu. 10 sierpnia 2013 podczas galiTangled Web 6 pokonał Masadę i zdobył CZW World Heavyweight Championship pierwszy raz w karierze[13]. Tytuł utracił na rzeczBiffa Busicka[14].
Oprócz występów dla CZW, Gulak występował w wielufederacjach niezależnych na całym świecie, między innymi dla Beyond Wrestling,Dragon Gate USA,Evolve i Inter Species Wrestling. W 2013 wygrał turniej Style Battle federacji Evolve i wziął udział w kolejnym organizowanym podczas gal Evolve 31, Evolve 32 i Evolve 33, lecz nie ponowił sukcesu. 1 marca 2015 pokonałTommaso Ciampę na gali federacji Beyond Wrestling. Pojawił się również na gali Wrestling Is Respect wNew Jersey, lecz przegrał z Green Antem.
W sierpniu 2014 zadebiutował wPro Wrestling Guerrilla biorąc udział w corocznym turnieju Battle of Los Angeles. Powrócił do federacji w lutym 2015 i przegrał zChrisem Hero.
We wrześniu 2014 powrócił do federacji Chikara i wziął udział w turnieju King of Trios, gdzie wraz z Chuckiem Taylorem, Orange Cassidym i The Swamp Monsterem przegrali z The Submission Squad (Evanem Gelistico, Garym Jayem, Pierre’em Abernathym i Daveyem Vegą). Dwa lata później wziął udział ponownie w tym samym turnieju wraz z #CWC (z Cedrikiem Alexandrem iJohnnym Gargano). Zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie przez The Warriors Three (Olega the Usurpera,Princess KimberLee i ThunderFroga)[15].
7 maja 2016 podczas gali Evolve 61 Gulak pokonałTracy’ego Williamsa i zakwalifikował się do turniejuCruiserweight Classic organizowanego przez WWE. 23 czerwca pokonał w pierwszej rundzieHarva Sihrę[16]. 14 lipca został wyeliminowany przegrywając zZackiem Sabrem Juniorem[17]. Gulak wystąpił podczas odcinka tygodniówkiNXT z 14 września i przegrał zHideo Itamim.
26 września podczas odcinkaRaw zadebiutował wbrandzieRaw wdywizji cruiserweight jakoheel, gdzie wraz zLincem Dorado przegrał zCedrikiem Alexandrem iRichem Swannem. Podczas pre-show galiHell in a Cell on,Tony Nese iAriya Daivari przegrali z Alexandrem, Dorado iSin Carą. Miesiąc później podczas pre-show galiSurvivor Series Gulak, Tony Nese i Ariya Daivari przegrali zTJ Perkinsem, Richem Swannem iNoamem Darem. W grudniu oficjalnie podpisał kontrakt z WWE. 2 stycznia 2017 podczas odcinkaRaw po raz pierwszy wygrał walkę z Cedrikiem Alexandrem[18].
28 marca podczas odcinka tygodniówki205 Live skonfrontował się zMustafą Ali, którego chciał przekonać, aby zaprzestał używania ruchów w wysokości, rozpoczynając kampanię o „lepsze 205 Live”; było to nawiązanie do podobnej kampanii dotyczącej przemocy w Combat Zone Wrestling. 2 maja pokonał Alego w walce, po czym zaczął wychodzić do ringu z tabliczką „no-fly zone” (pol.strefa uziemiona), zaś sam zaprzestał wykonywać szybkich i widowiskowych ruchów. Rywalizacja z Alim zakończyła się 18 lipca, kiedy to przegrał z nim wtwo-out-of-three falls matchu. Latem tego roku zaczął występować w segmentach ringowych, gdzie próbował przedstawiać fanom swoje prezentacje wPowerPoincie na temat „lepszego 205 Live”. Tym samym rozpoczął rywalizację zAkirą Tozawą, którego zaatakował przed walką 10 października 2017 podczas tygodniówki205 Live. Dwa tygodnie później Towaza zrewanżował się Gulakowi pokonując go w singlowej walce[19]. W listopadzie 2017 sprzymierzył się z posiadaczemWWE Cruiserweight ChampionshipEnzo Amore i jego załogą „Zo Train”. 21 listopada przegrał ponownie z Tozawą w walce typuStreet Fight. 4 grudnia 2017 podczas odcinka tygodniówkiRaw wygrałfatal 4-way match o miano przeciwnika Richa Swanna na przyszłotygodniowy epizodRaw.
| 2019 |
|
|---|---|
| 2020–2022 |
|