 Student narodowości Dongxiang | |
| Populacja | ok. 374 tys. (1990) |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia | |
| Grupa | ludy mongolskie |
Dongxiang (chiń. upr.东乡族;pinyinDōngxiāng Zú) – oficjalnie uznanamniejszość narodowa w Chińskiej Republice Ludowej, z grupy ludów mongolskich. Zamieszkuje głównie prowincjęGansu (zwłaszcza Autonomiczny Powiat Dongxiang), niewielkie grupy takżeXinjiang[1], a kilka tysięcy –Ningxia[2]. Według spisu z 1990 r. liczyła ok. 378 tys. członków. Dawniej nazywani Dongxiang Hui lub Mongolskimi Huihui; sami siebie określająSanta[2].
Pochodzą najprawdopodobniej od żołnierzy garnizonów mongolskich, którzy zmieszali się z ludnością tubylczą[1]. Inna teoria mówi o ich pochodzeniu od mieszkańcówChanatu Czagatajskiego, którzy w czasachdynastii Yuan przeszli na islam, a następnie wyemigrowali z Xinjiangu na obecne tereny[2]. Grupy Dongxiangów mieszkają w niewielkich (20-30 rodzin) wioskach, międzyTu,Hanami,Salarami iHuiami. Podobnie jak ci ostatni, są muzułmanami. Przed 1949 ponad 60% stanowilisunnici, większość pozostałychszyici, z dodatkiem bardzo nielicznychwahhabitów; w tym okresie na ich terenie przypadał średnio jeden meczet na 30 domów[1]. Ze względu na bardzo dużą religijność byli obiektem szczególnych atakówCzerwonych Gwardzistów podczasRewolucji Kulturalnej. W latach 90. XX w. polityka rządu była dużo bardziej liberalna, działalność religijna jest wspierana przezChińskie Stowarzyszenie Islamskie, ze względu na obawy przed wpływami radykalnego islamu zAzji Centralnej[2].
W większości są rolnikami, podstawowymi uprawami jest ziemniak, pszenica i kukurydza, z upraw przemysłowych: rzepak, konopie, sezam i fasola. W ostatnich latach rząd promuje rozwój lokalnego przemysłu, a także nasadzeń drzew i krzewów dla ochrony przed erozją[1].
Dongxiang mówiąwłasnym językiem zrodziny mongolskiej, nieco zbliżonym dobao’an; Język donxiang dzieli się na trzy główne dialekty: Sonoba (ok. 50% użytkowników), Wangjiaji (30%) i Sijiaji (20%); łącznie ma ok. 280 tys. użytkowników[3]. Niewielka grupa użytkowników potrafi go zapisywać alfabetem łacińskim lub arabskim[2].
