Dominum et vivificantem

Autor	Jan Paweł II
Tematyka	pneumatologia
Typ utworu	encyklika papieska
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Watykan
Język	łacina
Data wydania	1986
Wydawca	Libreria Editrice Vaticana
poprzednia Slavorum apostoli następna Redemptoris Mater

Dominum et vivificantem (łac. „Pana i Ożywiciela”) – piątaencyklikaJana Pawła II, ogłoszona18 maja1986 roku, poświęconaDuchowi Świętemu^[1].

Pełny tytuł dokumentu:

Dokument składa się ze wstępu, trzech rozdziałów (części) oraz zakończenia.

Wśród źródeł, które zostały użyte przez redagującego dokument, znalazły się:Biblia, dokumenty soborowe, pismaOjców Kościoła i teologów,dokumenty papieskie i teksty liturgiczne. Wśród cytowanych autorów znaleźli się:Tomasz z Akwinu,Leon XIII,Bazyli Wielki,Cyryl Aleksandryjski,Augustyn z Hippony,Ireneusz z Lyonu,Grzegorz Wielki,Atanazy Aleksandryjski,Bonawentura z Bagnoregio,Hilary z Poitiers,Ambroży z Mediolanu,Cyryl Aleksandryjski,Dydym Aleksandryjski,Jan Chryzostom. Papież odwołał się do sekwencjiVeni, Sancte Spiritus orazReple cordis intima^[1].

Dokument porusza tematykę związaną zpneumatologią. Podrozdziały części pierwszej („Duch Ojca i Syna dany Kościołowi”)^[1]:

1. Obietnica i objawienie siły Jezusa podczas wieczerzy paschalnej
2. Ojciec, Syn i Duch Święty
3. Zbawcze udzielanie się Boga w Duchu Świętym
4. Mesjasz namaszczony Duchem Świętym
5. Jezus z Nazaretu, „wyniesiony” w Duchu Świętym
6. Chrystus Zmartwychwstały mówi: „weźmijcie Ducha Świętego!”
7. Duch Święty a czas Kościoła

Podrozdziały części drugiej (Duch, który przekonuje świat o grzechu):

1. Grzech, sprawiedliwość i sąd
2. Świadectwo dnia Pięćdziesiątnicy
3. Świadectwo początku: pierworodny wymiar grzechu
4. Duch, który przeobraża cierpienie w odkupieńczą miłość
5. Krew, która oczyszcza sumienia
6. Grzech przeciw Duchowi Świętemu

Trzecia część −Duch, który daje życie − została podzielona na następujące podrozdziały:

1. Motyw jubileuszu dwutysiąclecia: Chrystus, „który się począł z Ducha Świętego”
2. Motyw jubileuszu: objawiła się łaska
3. Duch Święty w immanentnym konflikcie z człowiekiem: ciało pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciw ciału
4. Duch Święty umacnia „człowieka wewnętrznego”
5. Kościół – sakramentem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem
6. Duch i Oblubienica mówią: „przyjdź!”

W zakończeniu papież prosi Ducha Świętego o błogosławieństwo i łaskę dla Kościoła i rodziny ludzkiej.

• Zesłanie Ducha Świętego
• Chrzest w Duchu Świętym

• Polski tekst encykliki na stronie watykańskiej

• Encykliki Jana Pawła II
• Zwroty łacińskie
• Utwory literackie z 1986

• Szablon cytowania książki – brak numeru strony