Data i miejsce urodzenia | ok. 1710 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | 14 października 1740 |
Gatunki | |
Zawód |
Domenico Alberti (ur. ok.1710 wWenecji, zm.14 października1740 wRzymie) –włoskikompozytorstylu galant[1],klawesynistaiśpiewak.
Spopularyzował figurę akompaniamentu polegającą na szczególnym rozłożeniu akordu (nazwaną od jego nazwiskabasem Albertiego), którą notorycznie stosował w swoich utworach klawesynowych[1], nie ma jednak pewności, czy to właśnie on był jej wynalazcą[2]. Ten rodzaj akompaniamentu stał się charakterystyczny dla faktury klawesynowej stylu galant, a następnie dla faktury fortepianowego klasycyzmu. Stosowali go jeszcze m.in.Haydn,Beethoven iMozart.
Uczył się śpiewu i kontrapunktu uAntonia Biffiego iAntonia Lottiego (a kompozycji także u tego drugiego[2][3]). Służył u ambasadora Wenecji, Pietra Andrei Capelli, podczas jego pobytu w Hiszpanii ok. 1736, a następnie u markiza Giovanniego Carla Molinariego w Rzymie (na ten okres datuje się jego sonaty klawesynowe)[1]. Za życia ceniony był jako śpiewak (jego głosem miał się zachwycić słynnyFarinelli[1]) i klawesynista (zdarzało mu się akompaniować samemu sobie[1]). Został pochowany wbazylice św. Marka w Rzymie.
Z jego twórczości kompozytorskiej zachowało się[1]:
Sonaty Albertiego zachowane zostały jako pojedyncze części, dlatego trudne jest precyzyjne określenie ich faktycznej liczby. Mają one budowę dwuczęściową, popularną wśród włoskich kompozytorów muzyki klawesynowej tamtych czasów, z pierwszą częścią w formie quasi-sonatowej i drugą, taneczną, które różniły się między sobą raczej charakterem niż tempem[1]. Pierwsze osiem sonat Albertiego zebranych w op. 1 zostało wydanych po raz pierwszy pod nazwiskiem jego ucznia, śpiewaka i klawesynistyGiuseppe Jozziego (Amsterdam 1747), który dopuścił się plagiatu dzieła swojego nauczyciela; utwory te wydane zostały rok później z właściwą atrybucją (Londyn 1748)[5].