Domen Prevc

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca1999 Kranj
Klub	SK Triglav Kranj
Wzrost	177 cm[1]
Debiut w PŚ indywidualnie	22 listopada 2015 wKlingenthal (8. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 listopada 2015 w Klingenthal (2. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	22 listopada 2015 w Klingenthal (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	19 grudnia 2015 wEngelbergu (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	25 listopada 2016 wRuce
Rekord życiowy	254,5 m naLetalnicy wPlanicy (30 marca 2025)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja Słowenia Mistrzostwa świata złoto Trondheim 2025 duża złoto Trondheim 2025 duża druż. srebro Trondheim 2025 druż. miesz. Mistrzostwa świata w lotach złoto Vikersund 2022 drużynowo złoto Tauplitz 2024 drużynowo srebro Oberstdorf 2018 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów złoto Râșnov 2016 druż. miesz. srebro Râșnov 2016 indywidualnie Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Tschagguns 2015 drużynowo srebro Tschagguns 2015 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach Mała kryształowa kula 2024/2025 Raw Air 2. miejsce 2025
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Domen Prevc (ur.4 czerwca1999 wKranju^[1]) –słoweńskiskoczek narciarski, reprezentant klubuSK Triglav Kranj.Mistrz świata indywidualnie na skoczni dużej oraz w drużynie męskiej oraz wicemistrz świata w drużynie mieszanej z2025. Drużynowy złoty (2022 i2024) oraz srebrny (2018) medalistamistrzostw świata w lotach narciarskich. ZwycięzcaPucharu Świata w lotach narciarskich 2024/2025. Srebrny indywidualnie i złoty w drużynie mieszanej medalistamistrzostw świata juniorów (2016), srebrny medalista indywidualny i złoty w drużynie zZimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015, medalistamistrzostw kraju.

Rekordzista świata w długości skoku narciarskiego w zawodach organizowanych przez FIS (254,5 metra w Planicy 30.03.2025).

BratPetera,Cene iNiki, również uprawiających skoki narciarskie^[3]. Najmłodszy zbraci Prevców.

Początkowo trenował równieżkombinację norweską, notując dobre wyniki w zawodach krajowych i zdobywając medale Mistrzostw Słowenii w młodszych kategoriach wiekowych. W dyscyplinie tej jednak tylko dwa razy wziął udział w oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych pod egidąFIS. 1 września 2012 wystartował w FIS Schüler Grand Prix (Gundersen HS60/6 km, kategoria do lat 14) w Oberstdorfie i zajął 8. miejsce na 42 sklasyfikowanych zawodników – w skokach uzyskał 7. rezultat, a w biegu zanotował 15. czas. 13 stycznia 2013 wystartował w konkursie Alpen Cupu (Gundersen HS109/5 km), zajmując 52. lokatę^[4] – w skokach uzyskał 44. rezultat w gronie 59 sklasyfikowanych zawodników, a w biegu pokonał dwóch ze swoich rodaków (54. czas rywalizacji)^[5].

W skokach narciarskich uzyskiwał znaczące rezultaty w rywalizacji w młodszych kategoriach wiekowych – między innymi w lipcu 2011 był 2. indywidualnie (kategoria do lat 13) i 1. drużynowo w nieoficjalnych letnich mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen, a w lipcu 2013 w Hinterzarten zwyciężył w zawodachFIS Youth Cup^[6]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS w tej dyscyplinie wystąpił po raz pierwszy 24 lutego 2013 w Kranju, gdzie w konkursieFIS Cupu zajął 26. miejsce^[7]. W lipcu 2014, również w Kranju, zadebiutował wLetnim Pucharze Kontynentalnym, plasując się na 35. i 8. pozycji. We wrześniu 2014 pierwszy w karierze stanął na podium konkursu cykluAlpen Cup, zajmując trzecie miejsce w Tschagguns^[8].

W sezonie zimowym 2014/2015 znalazł się w składzie reprezentacji Słowenii na konkursy w ramachZimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015 w Tschagguns. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z FinemNiko Kytösaho, natomiast w rywalizacji zespołowej zdobył złoty medal. Otrzymał również powołanie naMistrzostwa Świata Juniorów 2015 rozgrywane w kazachskim Ałmaty. Nie wystąpił jednak w konkursie indywidualnym, a w drużynowym zajął 5. miejsce^[8].

W sezonie letnim 2015 Domen Prevc uczestniczył w czterech konkursach Alpen Cup i został zwycięzcą każdego z nich^[9]. 6 września 2015 podczas rywalizacji naskoczni im. Andreasa Küttela oddał najdłuższy skok w historii obiektu, wynoszący 125,5 metra, lecz nie zdołał go ustać^[10]. W ramachLetniego Pucharu Kontynentalnego dwukrotnie stawał na podium w zawodach rozgrywanych naVogtland Arenie w Klingenthal. 3 października był 2., a dzień później po raz pierwszy w karierze został zwycięzcą zawodów tej rangi^[9].

Sezon zimowy 2015/2016 był pierwszym, w którym Prevc występował w konkursach z cykluPucharu Świata. W listopadzie 2015 został powołany na inaugurujące gozawody w Klingenthal. W debiucie stanął na drugim stopniu podium w konkursie drużynowym oraz zajął 8. pozycję w konkursie indywidualnym. Podczaspierwszego konkursu w Engelbergu – 19 grudnia 2015 – zajął 2. miejsce i pierwszy raz stanął na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata; przegrał jedynie z bratemPeterem. Wynik ten powtórzył 30 stycznia 2016 w zawodach wSapporo. 23 lutego zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnychMistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, przegrywając różnicą czterech punktów zDavidem Siegelem. Dzień później zwyciężył w drużynowym konkursie mieszanym; w drużynie męskiej zajął 5. miejsce^[9].

Prevc ukończył sezon 2015/2016 Pucharu Świata na 14. miejscu z 486 punktami^[11], biorąc udział w 18 konkursach (w jednym z nich nie zdobył punktów do klasyfikacji łącznej cyklu). Dwukrotnie stanął na podium i dziewięciokrotnie uplasował się w pierwszej dziesiątce zawodów^[9].

Startował wLetnim Pucharze Kontynentalnym 2016. Raz zajął miejsce na podium – we wrześniu 2016 był 2. w zawodach w Wiśle^[12].

25 listopada 2016 Domen Prevc odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, w inaugurującychsezon 2016/2017 zawodach wRuce wyprzedzającSeverina Freunda oraz swojego brata Petera, który upadł w swoim drugim skoku^[13]. Po zajęciu 13. miejsca w drugim konkursie w tej miejscowości utracił prowadzenie w klasyfikacji ogólnej cyklu na rzecz Freunda^[14]. Odzyskał je po kolejnych zawodach, rozgrywanych 4 grudnia wKlingenthal^[15]. W kolejnych tygodniach odniósł dwa dalsze zwycięstwa – wLillehammer iEngelbergu; w drugiej z tych miejscowości stanął także na drugim stopniu podium^[12].

W65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 9. miejsce^[11]. W trakcie turnieju, po konkursie w Innsbrucku, stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzeczDaniela-André Tande^[16]. Odzyskał je po zawodach w Bischofshofen^[17], by ostatecznie je utracić po kolejnym konkursie, rozgrywanym wWiśle 14 stycznia 2017, tym razem na rzeczKamila Stocha^[18]. Dzień później na tej samej skoczni zajął 3. miejsce, po raz ostatni w sezonie stając na podium w zawodach indywidualnych^[12].

W kolejnych tygodniach osiągał gorsze wyniki, niż na początku sezonu. W lutym i marcu 2017 łącznie trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce PŚ, za każdym razem naskoczniach mamucich. Tam najwyżej klasyfikowany w tym okresie był na 5. pozycji, wOberstdorfie, a w pozostałych zawodach na 17. lokacie, wPjongczangu. Został powołany naMistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Wystąpił tam tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 34. miejsce^[12]. Po jednej z serii treningowych na dużym obiekcie, gdzie, po problemach w fazie lotu, Prevc uzyskał niespełna 80 metrów, trener reprezentacjiGoran Janus wycofał go z dalszego udziału w światowym czempionacie, a zawodnik powrócił do Słowenii^[19], opuszczając także konkurs Pucharu Świata w Oslo^[20] (jako jedyny w sezonie^[12]).

Sezon Pucharu Świata Prevc zakończył na 6. miejscu z 963 punktami. Był też 9. wPucharze Świata w lotach 2016/2017^[11].

WLetnim Pucharze Kontynentalnym 2017 raz stanął na podium: był 3. we wrześniu w Klingenthal. Starty w zimowej części sezonu rozpoczął pod koniec grudnia, gdy zajął miejsca w trzeciej dziesiątce w zawodachPucharu Świata 2017/2018 wEngelbergu. W cyklu startował nieregularnie, a punkty zdobył jedynie w 6 konkursach. Najlepsze wyniki osiągnął na skoczniach mamucich: wTauplitz był 11., a w Vikersund, w ramachRaw Air 2018, zajął 4. miejsce^[21]. Sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej z 81 punktami, zaś wPucharze Świata w lotach narciarskich 2017/2018 zajął 13. miejsce^[11].

Wystąpił naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zajął tam 21. miejsce indywidualnie, zaś w zawodach drużynowych wraz zJernejem Damjanem,Anže Semeničem iPeterem Prevcem zdobył srebrny medal. Wystartował również naMistrzostwach Świata Juniorów 2018. Zawody te zakończył na 10. pozycji indywidualnie, 4. w drużynie męskiej i 5. w zespole mieszanym^[21].

W 2018 zadebiutował wLetnim Grand Prix. W najlepszym występie w tym cyklu, 23 września 2018 wRâșnovie, zajął 19. miejsce.Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od dwukrotnego zajęcia 4. pozycji w zawodach wRuce, które odbyły się 24 i 25 listopada. W konkursach cyklu rozgrywanych w grudniu i styczniu zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc na 13. miejscu, w zawodach wSapporo iOberstdorfie^[22].

Znalazł się poza składem reprezentacji Słowenii naMistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019^[23]. Po powrocie do startów, w rozgrywanych w marcu 2019 zawodach Pucharu Świata, pięciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce zawodów indywidualnych, w tym dwa razy na podium: zwyciężył w zamykającymRaw Air 2019 konkursie w Vikersund, a w kończącym sezon konkursie wPlanicy zajął 2. miejsce^[22]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się ostatecznie na 13. miejscu z 542 punktami. WPucharze Świata w lotach 2018/2019 był czwarty^[11].

W ramachLetniego Pucharu Kontynentalnego 2019 dwukrotnie zwyciężył we wrześniowych zawodach w Klingenthal. Wsezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 4. pozycji, 1 lutego 2020 wSapporo^[24]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. lokacie z 361 punktami^[11].

Starty w sezonie 2020/2021 rozpoczął odMistrzostw Świata Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 21. lokatę indywidualnie i 4. w drużynie. W grudniowych i styczniowych zawodach Pucharu Świata punkty zdobywał nieregularnie, lepsze wyniki osiągał w lutym i marcu. Najwyżej w zawodach cyklu znalazł się na 4. miejscu, które zajął dwukrotnie w marcowych konkursach w Planicy^[25]. W klasyfikacji generalnejsezonu 2020/2021 Pucharu Świata zajął 22. pozycję z 241 punktami^[11]. NaMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 wystąpił w drużynowym konkursie mężczyzn, w którym zajął 5. miejsce^[25].

Na początku sezonu zimowego 2021/2022 nie zdobywał punktów Pucharu Świata i w styczniu 2022 przesunięty został do startów wPucharze Kontynentalnym; był to debiut Prevca w zimowej edycji tego cyklu. W jego ramach czterokrotnie stanął na podium: w Iron Mountain dwukrotnie zwyciężył, a w Planicy był dwa razy drugi. W marcu 2022 powrócił do startów w Pucharze Świata, w którym najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, w zawodach w Planicy^[26].Sezon 2021/2022 ukończył na 44. pozycji w klasyfikacji generalnej z 60 punktami^[11]. W marcu wystąpił również naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 6. miejsce indywidualnie, a w drużynie zdobył wraz zPeterem Prevcem,Timim Zajcem iAnže Laniškiem złoty medal^[26].

W lipcu 2022 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów Letniego Grand Prix, konkurs w Wiśle kończąc na 7. pozycji^[27].

Regularnie występował wPucharze Świata 2022/2023, w większości startów zdobywając punkty. Lepsze wyniki uzyskiwał w drugiej połowie sezonu – między styczniem a kwietniem 2023 siedmiokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium, w konkursie w Bad Mitterndorf rozgrywanym 28 stycznia zajmując 3. lokatę. NaMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, gdzie zajął 21. miejsce^[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu klasyfikacji generalnej z 449 punktami, zaś wPucharze Świata w lotach narciarskich 2022/2023 zajął 5. pozycję^[11].

NaIgrzyskach Europejskich 2023 zajął indywidualnie 34. miejsce na skoczni normalnej i 22. na dużej. Z kolei naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 indywidualnie zajął 14. lokatę, a w drużynie zdobył wraz zLovro Kosem,Peterem Prevcem iTimim Zajcem złoty medal^[28].

WPucharze Świata 2023/2024 zajmował najczęściej miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce, lepsze wyniki osiągając w drugiej połowie sezonu. 18 lutego 2024 w Sapporo odniósł pierwsze po blisko pięcioletniej przerwie indywidualne zwycięstwo w cyklu. Poza tym jeszcze dwukrotnie stanął na podium: 17 marca w konkursieRaw Air 2024 w Vikersund był 3., a 24 marca na zakończeniu sezonu w Planicy zajął 2. pozycję^[28]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 13. lokacie z 663 punktami, a wPucharze Świata w lotach narciarskich 2023/2024 zajął 5. miejsce^[11].

W początkowej częścisezonu 2024/2025 Pucharu Świata uzyskiwał gorsze rezultaty, niż w poprzednich latach – do końca grudnia 2024 tylko dwukrotnie zdobył punkty cyklu, zaś trzy razy odpadał w kwalifikacjach. W kolejnych tygodniach zaczął osiągać lepsze wyniki i w zawodach rozgrywanych od stycznia do końca sezonu najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 25 stycznia 2025 w rozpoczynającymPuchar Świata w lotach narciarskich 2024/2025 konkursie w Oberstdorfie zajął 3. miejsce, a dzień później zwyciężył. W lutym 2025 raz zajął lokatę na podium Pucharu Świata – był 3. w pierwszym konkursie w Sapporo^[29].

Został powołany naMistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025 w Trondheim. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej był 18., a w kolejnych trzech stawał na podium. Zdobył srebrny medal w zawodach drużyn mieszanych wraz zEmą Klinec,Niką Prevc iAnže Laniškiem, a następnie złoty w konkursie drużyn męskich wraz zLovro Kosem,Timim Zajcem i Laniškiem. Na zakończenie czempionatu został indywidualnym mistrzem świata na skoczni dużej. Po skokach na 138 oraz 140,5 metra drugiegoJana Hörla wyprzedził o 15,2 punktu^[29].

16 marca zwyciężył w jednoseryjnym konkursieRaw Air 2025, skokiem na 247 m ustanawiając rekord życiowy. Cały turniej ukończył na 2. pozycji, o 16,3 punktu zaAndreasem Wellingerem^[30]. W pierwszym konkursie w Planicy 28 marca odniósł zwycięstwo^[29], a 30 marca, w drugiej serii kończących sezon zawodów, dokonał lotu na odległość 254,5 metra, bijąc po ośmiu latachrekord świata w długości skoku w zawodach FIS. Sam konkurs ukończył na 2. pozycji. Zwyciężył natomiast w minicykluPlanica 7, a także w Pucharze Świata w lotach, w którym zgromadził 485 punktów, o 168 więcej niż drugi Anže Lanišek^[31]. Sezon zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich z 776 punktami^[11].

Wielokrotnie stawał na podiummistrzostw Słowenii. Indywidualnie zdobył złoty medal wstyczniu 2016^[32], srebrny wgrudniu 2016^[33] oraz brązowy wgrudniu 2015^[34],grudniu 2019^[35],grudniu 2020^[36],grudniu 2022^[37] istyczniu 2025^[38]. W zespole męskim zdobył złoto wpaździerniku 2015^[39], grudniu 2015^[40], grudniu 2016^[41],grudniu 2017^[42], grudniu 2019^[43], grudniu 2020^[44] i grudniu 2022^[45], srebro wgrudniu 2018^[46] oraz brąz wgrudniu 2023^[47] i styczniu 2025^[48].

2017Lahti	–	34. miejsce (K-90)
2023Planica	–	21. miejsce (K-125)
2025Trondheim	–	18. miejsce (K-94),złoty medal (K-124)

2021Oberstdorf	–	5. miejsce (K-120)[a]
2025Trondheim	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-124)[b],złoty medal (K-124)[c]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	–	108,1 pkt	162,7 pkt	Stefan Kraft
5.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[a]	129,5 m	135,0 m	1010,0 pkt (252,4 pkt)	36,6 pkt	Niemcy
21.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	130,0 m	127,5 m	246,8 pkt	40,7 pkt	Timi Zajc
18.	2 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	100,0 m	96,0 m	227,1 pkt	38,4 pkt	Marius Lindvik
2.	5 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż. miesz.[b]	130,5 m	138,5 m	959,3 pkt (269,9 pkt)	61,1 pkt	Norwegia
1.	6 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż.[c]	135,0 m	135,5 m	1080,8 pkt (274,7 pkt)	–
1.	8 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	duża	138,0 m	140,5 m	301,8 pkt	–

2018Oberstdorf	–	21. miejsce
2020Planica	–	21. miejsce
2022Vikersund	–	6. miejsce
2024Tauplitz	–	14. miejsce

2018Oberstdorf	–	srebrny medal[d]
2020Planica	–	4. miejsce[e]
2022Vikersund	–	złoty medal[f]
2024Tauplitz	–	złoty medal[g]

Lok.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
21.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	179,5 m	187,5 m	192,5 m	–[h]	501,1 pkt	150,8 pkt	Daniel-André Tande
2.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[d]	214,0 m		216,0 m		1615,8 pkt (406,3 pkt)	46,4 pkt	Austria
21.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	206,0 m	206,5 m	201,5 m	207,5 m	712,7 pkt	164,5 pkt	Karl Geiger
4.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[e]	211,0 m		226,0 m		1609,9 pkt (398,1 pkt)	117,8 pkt	Norwegia
6.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	231,5 m	222,5 m	222,5 m	216,0 m	802,2 pkt	52,0 pkt	Marius Lindvik
1.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[f]	222,0 m		217,0 m		1711,5 pkt (410,5 pkt)	–
14.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	208,0 m	213,5 m	203,5 m	–[h]	580,8 pkt	66,6 pkt	Stefan Kraft
1.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[g]	232,0 m		194,0 m		1615,4 pkt (390,8 pkt)	–

2016Râșnov	–	srebrny medal
2018Kandersteg	–	10. miejsce

2015Ałmaty	–	5. miejsce[i]
2016Râșnov	–	5. miejsce[j],złoty medal (drużyna mieszana)[k]
2018Kandersteg	–	4. miejsce[l], 5. miejsce (drużyna mieszana)[m]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[i]	96,5 m	96,0 m	815,3 pkt (211,9 pkt)	78,0 pkt	Norwegia
2.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	95,5 m	245,0 pkt	4,0 pkt	David Siegel
1.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.[k]	91,0 m	95,0 m	882,8 pkt (229,4 pkt)	–
5.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[j]	92,5 m	88,5 m	808,0 pkt (218,1 pkt)	58,7 pkt	Niemcy
10.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	92,5 m	249,5 pkt	41,9 pkt	Marius Lindvik
4.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.[l]	100,5 m	97,0 m	1021,7 pkt (257,8 pkt)	46,8 pkt	Niemcy
5.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[m]	95,0 m	97,5 m	750,0 pkt (213,3 pkt)	119,3 pkt	Norwegia

2023Kraków/Zakopane[n]

–

34. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	89,0 m	–	100,5 pkt	169,8 pkt	Daniel Tschofenig
22.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	128,0 m	124,5 m	232,5 pkt	46,6 pkt	Dawid Kubacki

2015Tschagguns

–

srebrny medal

2015Tschagguns

–

złoty medal[o]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	96,0 m	93,5 m	244,3 pkt	27,0 pkt	Niko Kytösaho
1.	29 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.[o]	102,5 m	103,0 m	1030,4 pkt (272,0 pkt)	—

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	138,5 m	140,5 m	321,8 pkt	–
2.	4 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	286,9 pkt	–
3.	10 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	142,5 m	141,5 m	301,2 pkt	–
4.	18 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	144,0 m	141,5 m	305,9 pkt	–
5.	17 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	241,0 m	232,5 m	454,7 pkt	*RA 2019,Loty 2018/2019
6.	18 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	136,5 m	139,5 m	273,6 pkt	–
7.	26 stycznia	2025	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	226,5 m	231,5 m	436,8 pkt	*Loty 2024/2025
8.	16 marca	2025	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	247,0 m	–[50]	214,5 pkt	*RA 2025,Loty 2024/2025
9.	28 marca	2025	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	234,5 m	237,5 m	459,1 pkt	*Loty 2024/2025

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	133,5 m	134,0 m	283,5 pkt	2.	13,6 pkt	Peter Prevc
2.	30 stycznia	2016	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	129,5 m	134,5 m	282,8 pkt	2.	16,2 pkt	Peter Prevc
3.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	138,5 m	140,5 m	321,8 pkt	1.	–
4.	4 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	286,9 pkt	1.	–
5.	10 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	142,5 m	141,5 m	301,2 pkt	1.	–
6.	17 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,0 m	137,5 m	301,6 pkt	2.	3,1 pkt	Michael Hayböck
7.	18 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	144,0 m	141,5 m	305,9 pkt	1.	–
8.	15 stycznia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	132,0 m	270,4 pkt	3.	1,3 pkt	Kamil Stoch
9.	17 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	241,0 m	232,5 m	454,7 pkt	1.	–
10.	24 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	239,5 m	222,5 m	444,0 pkt	2.	20,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	28 stycznia	2023	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	236,0 m	224,0 m	425,4 pkt	3.	15,3 pkt	Halvor Egner Granerud
12.	18 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	136,5 m	139,5 m	273,6 pkt	1.	–
13.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	236,5 m	–	245,4 pkt	3.	10,6 pkt	Stefan Kraft
14.	24 marca	2024	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	233,0 m	238,0 m	444,3 pkt	2.	43,4 pkt	Daniel Huber
15.	25 stycznia	2025	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	217,0 m	231,5 m	444,9 pkt	3.	8,8 pkt	Timi Zajc
16.	26 stycznia	2025	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	226,5 m	231,5 m	436,8 pkt	1.	–
17.	15 lutego	2025	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	137,5 m	135,5 m	266,2 pkt	3.	20,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	16 marca	2025	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	247,0 m	–	214,5 pkt	1.	–
19.	28 marca	2025	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	234,5 m	237,5 m	459,1 pkt	1.	–
20.	30 marca	2025	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	245,0 m	254,5 m	475,0 pkt	2.	7,1 pkt	Anže Lanišek
21.	23 listopada	2025	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	140,0 m	139,0 m	287,3 pkt	2.	3,2 pkt	Ryōyū Kobayashi

stan na 23 listopada 2025

Źródło[49][6]
Sezon 2015/2016
																													punkty
8	8	12	-	-	2	5	27	18	23	6	38	9	2	10	29	-	-	-	29	15	-	-	-	26	4	-	-	-	486
Sezon 2016/2017
																										punkty
1	13	1	1	6	2	1	26	5	25	4	5	3	9	25	5	7	50	20	17	24	-	24	8	20	17	963
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	29	28	-	41	44	29	11	35	-	-	49	-	-	-	4	q	-	81
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	4	4	14	14	20	18	q	q	-	-	-	-	23	24	13	20	13	16	-	39	32	6	7	q	1	5	2	542
Sezon 2019/2020
																											punkty
23	11	37	40	30	13	19	9	17	10	9	13	14	20	27	22	4	23	14	25	5	-	-	27	26	50	37	361
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	32	17	12	37	30	38	40	42	8	30	-	-	22	30	17	16	-	8	4	4	241
Sezon 2021/2022
																												punkty
q	q	-	-	dq	42	q	q	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	24	27	18	7	-	60
Sezon 2022/2023
																																punkty
48	18	23	29	q	34	16	21	39	29	24	39	35	40	35	4	3	12	24	6	6	35	-	23	31	21	48	7	5	39	11	4	449
Sezon 2023/2024
																																punkty
17	16	q	27	17	14	15	24	22	q	23	31	-	31	5	33	19	12	19	1	5	10	13	30	10	4	35	39	3	5	17	2	663
Sezon 2024/2025
																													punkty
q	q	15	46	q	dq	44	22	38	46	32	24	9	19	23	3	1	31	13	14	8	3	8	5	5	1	28	1	2	776
Sezon 2025/2026
																														punkty
4	2																													130
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q  – zawodnik nie zakwalifikował się -  – zawodnik nie wystartował

stan na 21 listopada 2025

Źródło[49][6]
Sezon 2015/2016
				2	4	5	1	-	-
Sezon 2016/2017
				5	3	4	-	4	5
Sezon 2017/2018
		-	-	-	-	-	-	3	3
Sezon 2018/2019
			-	4	-	-	6	1	3
Sezon 2019/2020
					-	-	3	-	-
Sezon 2020/2021
					-	-	-	-	4
Sezon 2022/2023
			-	-	-	5	-	2	2
Sezon 2023/2024
				-	2	6	1	7	2
Sezon 2024/2025
			-	-	2	-	4	-	3
Sezon 2025/2026
					2
Legenda
1234-8poniżej 8 (Duety:1234-12poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	25 października	2025	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	134,0 m	258,3 pkt	3.	11,9 pkt	Ryōyū Kobayashi

stan po zakończeniu LGP 2025

Źródło[49][6]
2016
										punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	0
2018
									punkty
37	28	38	37	-	-	dq	19	-	15
2019
								punkty
-	-	25	37	-	-	-	17	20
2022
						punkty
15	7	-	-	-	49	52
2024
									punkty
-	-	37	23	-	-	-	-	45	8
2025
											punkty
-	-	-	-	-	-	9	9	-	-	3	118
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	121,0 m	132,0 m	244,3 pkt
2.	6 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	130,0 m	131,5 m	265,6 pkt

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	121,0 m	132,0 m	244,3 pkt	1.	–
2.	6 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	130,0 m	131,5 m	265,6 pkt	1.	–
3.	26 lutego	2022	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	135,5 m	136,0 m	283,9 pkt	2.[p]	7,4 pkt	Michael Hayböck
4.	27 lutego	2022	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	132,0 m	–	145,4 pkt	2.	1,9 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[49][6]
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	8	5	15	7	13	1	1	23	18	9	9	2	2	-	-	-	-	-	588
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,0 m	141,5 m	260,5 pkt
2.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	136,0 m	131,5 m	261,8 pkt
3.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	143,0 m	135,5 m	260,0 pkt
4.	23 września	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	141,0 m	132,5 m	245,1 pkt

Źródło[49][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	3 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,5 m	142,0 m	281,7 pkt	2.	8,4 pkt	Daniel-André Tande
2.	4 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,0 m	141,5 m	260,5 pkt	1.	–
3.	24 września	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	125,5 m	268,2 pkt	2.	1,4 pkt	Davide Bresadola
4.	30 września	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	130,0 m	242,0 pkt	3.	10,2 pkt	Joachim Hauer
5.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	136,0 m	131,5 m	261,8 pkt	1.	–
6.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	143,0 m	135,5 m	260,0 pkt	1.	–
7.	23 września	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	141,0 m	132,5 m	245,1 pkt	1.	–
8.	28 września	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	143,0 m	130,0 m	234,1 pkt	3.	5,0 pkt	Fredrik Villumstad
9.	29 września	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	139,5 m	144,5 m	263,1 pkt	2.	3,8 pkt	Manuel Fettner
10.	19 października	2025	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,0 m	139,5 m	264,3 pkt	3.	6,1 pkt	Gregor Deschwanden

stan po zakończeniu LPK 2025

Źródło[49][6]
2014
														punkty
35	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32
2015
														punkty
21	34	52	31	-	-	-	-	4	30	46	39	2	1	241
2016
														punkty
24	30	-	-	-	-	7	6	18	7	2	8	18	23	266
2017
													punkty
-	-	-	-	-	8	14	11	13	-	-	3	12	176
2018
													punkty
25	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	46	31
2019
																punkty
24	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	207
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	18	21	23
2022
									punkty
-	-	46	22	11	9	-	-	-	62
2023
									punkty
-	-	20	23	1	8	20	16	13	197
2024
								punkty
-	-	-	-	-	-	3	2	140
2025
						punkty
-	-	-	-	dq	3	60
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[49][6]
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	-	-	5
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8
Sezon 2014/2015
																										punkty
9	31	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Sezon 2015/2016
																								punkty
14	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	18
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował