 Dmitrij Chworostowski | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 października 1962 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 listopada 2017 |
| Przyczyna śmierci | guz mózgu |
| Typ głosu | |
| Zawód | śpiewak operowy |
| Wydawnictwo | Delos, Ondine |
| Współpracownicy | |
| Anna Netrebko, Igor Krutoj, Konstantin Orbelian, Walerij Giergijew, Jonas Kaufmann, Piotr Beczała, Dinara Aliewa, Aida Garifullina, Renée Fleming, Elīna Garanča, Sondra Radvanovsky, Ildar Abdrazakow, Paweł Antonow | |
| Odznaczenia | |
  | |
| Strona internetowa | |
Dmitrij Aleksandrowicz Chworostowski (ros. Дмитрий Александрович Хворостовский; ur.16 października1962 wKrasnojarsku, zm.22 listopada2017 wLondynie[1]) – rosyjski śpiewak operowy,baryton.
Studiował w Konserwatorium w Krasnojarsku u Jekateriny Jofel, tam też debiutował w Operze, w roli Monterone wRigolettoVerdiego.
Odniósł wiele sukcesów na konkursach, m.in. w 1987 wMoskwie, w 1988 wTuluzie, w 1989 wCardiff.
Na scenach zachodnich zadebiutował wNicei rolą wDamie pikowejPiotra Czajkowskiego. Wkrótce później zagrał również swoją do dziś najsłynniejszą kreację – Eugeniusza Oniegina (New York Times nazwał go „urodzonym do tej roli”)[2]. W 1993 r. wystąpił w Operze Lirycznej wChicago jako Georges Germont wTraviacie. Grał również hrabiego di Lunę wTrubadurze.
Miał wystąpić w Polsce wEugeniuszu OnieginieKrzysztofa Warlikowskiego, jednak do tego nie doszło. Warlikowski chciał, aby Oniegin i Leński spędzili razem noc przed pojedynkiem, na co Chworostowski się nie zgodził i zerwał kontrakt.
Występował na czołowych scenach świata, m.in.Metropolitan Opera (debiut 1995),Covent Garden, w Operze Berlińskiej i wLa Scali. Pozytywne recenzje zebrał również jego występ wTrubadurzeGiuseppe Verdiego na scenie Metropolitan Opera[3].
Magazyn „People” umieścił go w gronie 50 najpiękniejszych znanych ludzi na świecie. Wystąpił w sesji zdjęciowej dla rosyjskiej edycji magazynu „Vogue”[potrzebny przypis].
Efektem współpracy z Igorem Krutojem jest płytaDéjà vu. Ponadto nagrywał płyty z romansami rosyjskimi, pieśniami wojennymi, poezją oraz lżejszym repertuarem, np. pieśniami neapolitańskimi.
W czerwcu 2015 roku artysta poinformował, że zdiagnozowano u niego guza mózgu[3]. Zawiesił koncerty i poddał się leczeniu[3]. We wrześniu wrócił na scenę Metropolitan Opera jako hrabia di Luna wTrubadurze[3]. 29 października dał koncert z serii „Chworostowski i przyjaciele”, na którym wystąpił zElīną Garančą. Tradycyjnie, dochód z koncertu został przeznaczony na potrzeby leczenia dzieci. 31 października wystąpił w Moskwie podczas ponownego otwarcia opery Helikon.
12 października 2015 został uhonorowanyorderem Aleksandra Newskiegoza zasługi w rozwijaniu narodowej kultury i sztuki[4]. 10 września 2017 roku otrzymałOrder „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy[5].
Zmarł 22 listopada 2017 r. w Londynie, po dwuipółletniej walce z guzem mózgu. W testamencie wyraził wolę kremacji (nieuznawanej przez Cerkiew Prawosławną) i pochówku w dwóch miejscach – w Moskwie i rodzinnym Krasnojarsku. Decyzją władz część jego prochów spoczęła naCmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie, który jest miejscem pochówku wielu znamienitych rosyjskich artystów. Pogrzeb odbył się 28 listopada. Dzień wcześniej miało miejsce pożegnanie artysty w sali Czajkowskiego moskiewskiej filharmonii i kremacja.
Dwukrotnie żonaty. W latach 1991–2001 ze Swietłaną Iwanową, byłą baletnicą krasnojarskiego teatru, w którym para poznała się w 1986 r. W 1996 urodziły im się bliźniaki – Aleksandra i Daniel. Chworostowski adoptował również Marię, córkę Swietłany z poprzedniego związku. Ich małżeństwo rozpadło się. Była żona artysty zmarła nasepsę 31 grudnia 2015 r. Od 2001 żonaty zFlorence Illi, szwajcarską pianistką i śpiewaczką. Z tego związku na świat przyszło dwoje dzieci – Maksim (ur. 2003) i Nina (ur. 2007).