 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1971 | ||
| Wzrost | 203 cm | ||
| Gra | leworęczny, oburęczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 1991 | ||
| Zakończenie kariery | 17 czerwca 2013 | ||
| Trener | Jan Dewitt | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 0 | ||
| Najwyżej w rankingu | 85(6 listopada 2006) | ||
| Australian Open | 2R (2006) | ||
| Roland Garros | 3R (1997) | ||
| Wimbledon | 4R (1995) | ||
| US Open | 2R (2002) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 4 | ||
| Najwyżej w rankingu | 10(26 kwietnia 2010) | ||
| Australian Open | 2R (2006, 2013) | ||
| Roland Garros | F (2009) | ||
| Wimbledon | SF (2009, 2010) | ||
| US Open | QF (2009, 2010) | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Dick Norman (ur.1 marca1971 wWaregem) –belgijskitenisista, reprezentant wPucharze Davisa, zwycięzca turniejówATP World Tour w deblu.
Leworęczny zawodnik, jeden z najwyższych graczy wśród tenisistów (2,03 m), zadebiutował w gronie zawodowców w 1991 roku. Dnia 17 czerwca 2013 roku, w wieku 42 lat, zakończył karierę tenisową podczas turnieju w's-Hertogenbosch[1].
W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 1995 kiedy to w maju doszedł do IV rundywielkoszlemowegoWimbledonu, eliminując kolejno trzech byłych mistrzów tego turnieju (dwóch w grze pojedynczej) –Pata Casha,Stefana Edberga i deblistęTodda Woodbridge; przegrał w 1/8 finału z innym dawnym zwycięzcą wimbledońskim,Borisem Beckerem. W lipcu tegoż samego roku wygrał swój pierwszy turniej rangiATP Challenger Tour, wNewcastle. Dwa lata później wygrał zawody tej samej rangi wDreźnie iNeumünster oraz dotarł do III rundyRolanda Garrosa; przegrał z późniejszym finalistą i byłym triumfatorem turnieju HiszpanemSergim Bruguerą. W roku 2001, w maju, wygrał rozgrywki ATP Challenger Tour wAntwerpii, a w 2002 roku wMagdeburgu,San Luis Potosí,Andorze iQuito. Sezon 2003 zakończył z jednym zwycięstwem - w San Luis Potosí, a w roku 2004 zatriumfował wIschgl. W roku 2005 zwyciężył na początku lutego wBelgradzie, a pod koniec sezonu wDnipropietrowsku. W sezonie 2007 doszedł do swojego pierwszego półfinału turniejów rangi ATP World Tour, na trawiastych kortach wNewport, eliminując m.in.Michaela Berrera; przegrał zNicolasem Mahutem. W roku 2009, przechodząc najpierw eliminacje, wygrał zawody ATP Challenger Tour wMeksyku. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 85. miejscu na początku listopada 2006 roku.
W grze podwójnej pierwszy finał turniejów ATP World Tour osiągnął w 1995 roku wPekinie grając w parze zFernonem Wibierem. Mecz o tytuł przegrali z deblemTommy Ho-Sébastien Lareau. Na początku 2007 roku wygrał wspólnieXavierem Malissem turniej wĆennaju pokonując w finale wynikiem 7:6, 7:6 hiszpańską paręRafael Nadal-Bartolomé Salvá-Vidal. Drugie turniejowe zwycięstwo wywalczył w lutym 2009 roku, kiedy w parze z AmerykaninemJamesem Cerretanim wygrali turniej wJohannesburgu. Wiosną tegoż roku osiągnął wielkoszlemowy finał na paryskich kortach im.Rolanda Garrosa w parze zWesleyem Moodiem. Debliści wyeliminowali m.in. amerykańskich bliźniakówBoba iMike'a Bryanów, jednak w finale musieli uznać wyższość hindusko-czeskiego duetuLeander Paes-Lukáš Dlouhý przegrywając 6:3, 3:6, 2:6. W wieku 38 lat stał się najstarszym finalistą paryskiego turnieju wielkoszlemowego werze open. Pod koniec czerwca zwyciężył wspólnie z Moodiem w turnieju rozgrywanym na kortach w's-Hertogenbosch. Czwarty deblowy tytuł Belg wywalczył na początku lutego 2011 roku wZagrzebiu. Razem zHorią Tecău pokonali w finale hiszpańską paręMarcel Granollers-Marc López. W maju 2012 roku razem z Xavierem Malissem wystąpił w finale turnieju wMonachium. W meczu o mistrzostwo ulegli parzeFrantišek Čermák–Filip Polášek 4:6, 5:7. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów Norman osiągnął pod koniec kwietnia 2010 roku- nr 10.
W 1995 roku debiutował w reprezentacji Belgii w Pucharze Davisa; przyczynił się do awansu Belgów do najwyższej grupy rozgrywek, grupy światowej, wygrywając dwa mecze w grze pojedynczej oraz występując w zwycięskim deblu (zFilipem Dewulfem) w spotkaniu z Norwegią. Rok później wystąpił w meczu I rundy grupy światowej ze Szwecją, ponosząc porażki zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Powrócił do reprezentacji narodowej po kilkuletniej przerwie w 2004 roku (mecz z Chorwacją). W 2005 roku wystąpił w meczu z Serbią i Czarnogórą, w 2006 roku ze Słowacją, w 2007 z Niemcami (ponownie w grupie światowej). W tym ostatnim spotkaniu pokonałPhilippa Kohlschreibera.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 22 października 1995 | Pekin | Dywanowa (hala) |  Fernon Wibier |  Tommy Ho Sébastien Lareau | 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 1. | 7 stycznia 2007 | Ćennaj | Twarda |  Xavier Malisse |  Rafael NadalBartolomé Salvá-Vidal | 7:6(4), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 2. | 8 lutego 2009 | Johannesburg | Twarda | James Cerretani |  Ashley Fisher Rik de Voest | 6:7(7), 6:2, 14–12 |
| Finalista | 2. | 6 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana | Wesley Moodie |  Lukáš Dlouhý Leander Paes | 6:3, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 3. | 21 czerwca 2009 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta | Wesley Moodie |  Johan Brunström Jean-Julien Rojer | 7:6(3), 6:7(5), 10–5 |
| Zwycięzca | 4. | 6 lutego 2011 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Horia Tecău | Marcel GranollersMarc López | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 6 maja 2012 | Monachium | Ceglana | Xavier Malisse | František Čermák Filip Polášek | 4:6, 5:7 |
