 Karta pocztowa przedstawiająca „Diamanta” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt | Q6 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | 21 lipca 1930 |
| Wodowanie | 18 maja 1933 |
 Marine nationale | |
| Wejście do służby | 20 czerwca 1934 |
| Zatopiony | samozatopiony 27 listopada 1942 |
| Los okrętu | powtórnie zatopiony 22 czerwca 1944 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 65,9m |
| Szerokość | 7,2 m |
| Zanurzenie | 4,3 m |
| Zanurzenie testowe | 80 m |
| Rodzaj kadłuba | |
| Napęd | |
| 2silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1300 KM 2silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM 2śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | powierzchnia: 7000 Mm przy 7,5 w. |
| Uzbrojenie | |
| 32miny, 7 torped 1 działo kal. 75 mm, 2wkm kal. 13,2 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe | 3 × 550 mm |
| Załoga | 42 |
Diamant (Q173) –francuskipodwodny stawiacz min zokresu międzywojennego iII wojny światowej, jedna z sześciu jednostek typuSaphir. Okręt zostałzwodowany 18 maja 1933 roku w stoczniArsenal de Toulon(inne języki) wTulonie, a w składMarine nationale wszedł 20 czerwca 1934 roku. Jednostka pełniła służbę naMorzu Śródziemnym, a od zawarciazawieszenia broni między Francją aNiemcami znajdowała się pod kontroląrządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Diamant” zostałsamozatopiony w Tulonie. Podniesiony przezWłochów, został ponownie zatopiony przezalianckie samoloty 22 czerwca 1944 roku.
Osobny artykuł:Okręty podwodne typu Saphir.„Diamant” zamówiony został w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1928 roku[1][2]. Projekt otrzymał sygnaturę Q6[3]. Okręty otrzymały prosty i bezpieczny system przechowywaniamin, zwanyNormand-Fenaux(inne języki), w którym miny były przechowywane w szybach umieszczonych w zewnętrznychzbiornikach balastowych, z bezpośrednim mechanizmem zwalniającym[1][2]. Powiększoną wersją okrętów typuSaphir były zbudowane na zamówieniePolski stawiacze min typuWilk[4].
„Diamant” zbudowany został wArsenale(inne języki) w Tulonie[1][3].Stępkę okrętu położono 21 lipca 1930 roku[5][a], azwodowany został 18 maja 1933 roku[1][6].
„Diamant” był średniej wielkości podwodnym stawiaczem min o konstrukcjidwukadłubowej[1][6].Długość całkowita wynosiła 65,9metra (64,9 metramiędzy pionami),szerokość 7,2 metra izanurzenie 4,3 metra[1][7][b].Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 761ton, a w zanurzeniu 925 ton[1][6][c]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwaczterosuwowesilniki wysokoprężne Normand-Vickers o łącznej mocy 1300 KM[1][8]. Napęd podwodny zapewniały dwasilniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM[1][6][d].Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 12węzłów na powierzchni i 9 węzłów w zanurzeniu[1][7]. Zasięg wynosił 7000 Mm przy prędkości 7,5 węzła w położeniu nawodnym (lub 4000 Mm przy prędkości 12 węzłów) oraz 80 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[1][9].Zbiorniki paliwa mieściły 95 tonoleju napędowego[1][e].Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 80 metrów[3].
Głównym uzbrojeniem okrętu były 32miny kotwiczne Sautier-Harlé O-6 o masie 1090 kg każda (w tym 220 kgmateriału wybuchowego), które były przechowywane w 16 pionowych szybach umieszczonych w zewnętrznych zbiornikach balastowych, po dwie w szybie (system Normand-Fenaux)[10]. Okręt wyposażony był też w pięćwyrzutni torped: dwie stałekalibru 550 mm nadziobie i jeden potrójny zewnętrzny dwukalibrowy obracalny aparat torpedowy, mieszczący jedną torpedę kalibru 550 mm i dwie kalibru 400 mm, usytuowany narufie[3][10]. Łącznie okręt przenosił siedem torped, w tym pięć kalibru 550 mm i dwie kalibru 400 mm[3][6][f]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przedkioskiemdziało pokładowe kalibru 75 mm M1928 L/35 oraz zdwojone stanowisko wielkokalibrowych karabinów maszynowychHotchkiss kalibru 13,2 mm L/76[3][6].
Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 39 podoficerów i marynarzy[1][9][g].
„Diamant” wszedł do służby w Marine nationale 20 czerwca 1934 roku[5]. Jednostka otrzymałanumer ewidencyjny Q173[3]. W momencie wybuchuII wojny światowej okręt pełnił służbę naMorzu Śródziemnym, wchodząc w skład 21.dywizjonu 1.Flotylli okrętów podwodnych wTulonie (wraz z siostrzanym okrętem „Perle”)[11]. Dowódcą okrętu był w tym okresiekpt. mar. P.J.G.M. Lancelot[11]. W czerwcu 1940 roku „Diamant” byłjednostką flagową 21. dywizjonu okrętów podwodnych w Tulonie, a jego dowódcą był kpt. mar. F.J. Bailleux[12][13]. 22 czerwca, w dniu zawarciazawieszenia broni między Francją a Niemcami, okręt przebywał wHyères[14]. W listopadzie 1940 roku „Diamant” znajdował się pod kontroląrządu Vichy w składzie 5.grupy okrętów podwodnych w Tulonie (wraz z „Galatée”, „Sirène”, „Naïade”, „Atalante” i „Perle”), gdzie został rozbrojony[15].
27 listopada 1942 roku, podczas ataku Niemców na Tulon, jednostka zostałasamozatopiona[1][16]. 29 marca 1943 roku okręt został podniesiony przezWłochów, lecz 22 czerwca 1944 roku został ponownie zatopiony przezamerykańskie samoloty[5][17].