Przykładlewitacji związanej ze zjawiskiem diamagnetyzmu
Diamagnetyzm – zjawisko polegające naindukcji w ciele znajdującym się w zewnętrznympolu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola[1].
Namagnesowanie diamagnetyka jest proporcjonalne donatężenia pola magnetycznego, w którym się znajduje i nie zależy od temperatury. Jest ono zawsze bardzo słabe[2].
Zjawisko odwrotne do diamagnetyzmu toparamagnetyzm. Należy jednak zaznaczyć, że paramagnetyzm jest zjawiskiem „odwrotnym” tylko w sensie makroskopowej obserwacji zachowania się substancji w polu magnetycznym (diamagnetyk jest wypychany z pola magn., a paramagnetyk – wciągany[3]). Stoją za tymi zachowaniami jednak całkowicie innezjawiska fizyczne: o diamagnetyku czytaj niżej, a w paramagnetyku porządkują sięmomenty magnetyczne elektronów.
Przyczyną diamagnetyzmu jest fakt, że zewnętrzne pole magnetyczne zmienia tor elektronów na orbitach (jakby indukuje w układzieprąd elektryczny), który powoduje powstanie pola magnetycznego skierowanego przeciwnie do pola zewnętrznego.
Diamagnetyzm występuje we wszystkich substancjach, ale zwykle jest maskowany przez silniejszy paramagnetyzm. Wyjątkiem są przeważniezwiązki chemiczne posiadającewiązania wielokrotne lubukład aromatyczny.
Diamagnetyki samorzutnie nie wykazują właściwości magnetycznych – nie są przyciągane przezmagnes. Umieszczenie diamagnetyka w zewnętrznym polu magnetycznym powoduje powstanie w tym materiale pola magnetycznego skierowanego przeciwnie. Dla tych ciał względnaprzenikalność magnetyczna μ ośrodka jest nieco mniejsza od jedności (diamagnetyki nieznacznie osłabiają pole magnetyczne). Do diamagnetyków zalicza się:gazy szlachetne, prawie wszystkiemetale imetaloidy nie wykazujące własności para- lub ferromagnetycznych (np.:bizmut,krzem,cynk,magnez,złoto,miedź), a takżefosfor,grafit,woda oraz wiele związków chemicznych. Diamagnetyczne są teżDNA i wielebiałek.
Zjawisko diamagnetyzmu zostało po raz pierwszy opisane przez holenderskiego lekarza i przyrodnikaAntona Brugmansa w 1778 roku. Nazwędiamagnetyzm stworzył jednak i rozpowszechniłMichael Faraday w 1846 r.[potrzebny przypis]
Diamagnetyzm może być wykorzystany w praktycznej realizacji zjawiskalewitacji niewielkich przedmiotów[4].
↑MichelM.WestphalMichelM.,HelgaH.PfaffHelgaH.,Paleomagnetyzm i własności magnetyczne skał,MagdalenaM.Kądziałko-Hofmokl (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 18,ISBN 83-01-11132-1,OCLC749248527.
