| 1974–1987 | |||||
| |||||
| Hymn:Ītyoṗya, qidä mī (Etiopio, bądź pierwsza) | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Powierzchnia | 1 221 900 km² (1987) | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | 38,2 osób/km² os./km² | ||||
| Waluta | birr (ETB) | ||||
| Telefoniczny nr kierunkowy | +251 | ||||
| Kod samochodowy | ETH | ||||
| Strefa czasowa | UTC +3 | ||||
| Język urzędowy | |||||
Położenie na mapie.svg) | |||||
Derg (amh. ደርግ) – wojskowa rada zarządzającaEtiopią po obaleniu cesarzaHajle Syllasje I.
W 1974 roku wybuchł kryzys wywołany skutkami kilkuletniej suszy (w tym powtarzającymi sięklęskami głodu) oraz przestarzałą strukturą społeczno-gospodarczą gdzie całość oparta była na półniewolniczej pracy chłopów. Kryzys i przestarzałe struktury państwa pchały przedstawicieli młodego pokolenia w stronę politycznejlewicy. W gronie zradykalizowanych w tym czasie osób znalazł się szereg wojskowych, szczególnie tych wywodzących się z młodszego pokolenia. Wśród zrewolucjonizowanych wojskowych znalazł sięMengystu Hajle Marjam planujący obalenie cesarza[1][2].
W czerwcu odbył się wojskowyzamach stanu, którego faktycznym organizatorem był Mengystu. W jego następstwie utworzony został Komitet Koordynacyjny Sił Zbrojnych, tzw. Derg, pod przewodnictwemAmana Mikaela Andoma. Pucz odbył się przy powszechnym społecznym przyzwoleniu. Derg początkowo działał jako jednostka dochodzeniowa mająca wykorzenićkorupcję, szybko nabrał cechjunty wojskowej. W skład komitetu weszli wojskowi reprezentujący lewicową inacjonalistyczną opcję ideową. Pod koniec listopada w ramach porachunków wewnątrz Dergu zginął Aman Mikael Andom. Jego następcą na stanowisku przewodniczącego Dergu zostałTeferi Benti[2][3][4].
Junta nie zdobyła poparciaStanów Zjednoczonych, które wstrzymały dostawy broni do kraju. Skłoniło to wojsko do szukania porozumienia zChinami, a następnie zeZwiązkiem Radzieckim[3].
We wrześniu tego samego roku Derg wydał dekret o detronizacji cesarza, zawiesił konstytucję, rozwiązał parlament i utworzył Tymczasową Wojskową Radę Administracyjną. W marcu kolejnego roku zniesiono monarchię, ogłoszono dekret oreformie rolnej inacjonalizacji przedsiębiorstw[1]. W ramach przemian grunty ziemiaństwa zostały zajęte i poddane dystrybucji chłopstwu. Wszystkie gałęzie przemysłu zostały znacjonalizowane, a dotychczasowa biurokracja zdymisjonowana[1]. Do pełnego obalenia rządu monarchistów doszło dopiero w listopadzie, kiedy to w wyniku powstania ludowego członkowie dotychczasowego rządu zostali poddani egzekucji. Od tego momentu Derg w pełni kontrolował sytuację w Etiopii[1][2].
W latach 1975–1977 nasiliły się separatyzmy wErytrei (od początku lat 60. trwała tamwojna o niepodległość) iOgadenie, co doprowadziło do wybuchuwojny domowej[2].
Po kolejnym zamachu stanu z lutego 1977 roku szefem państwa został Mengystu. Zaczął on wdrażać system polityczny wzorowany na systemie państwbloku wschodniego. Lata 1977–1979, określane mianem Czerwonego Terroru były okresem walki z przeciwnikami nowej władz.Wojna w Ogadenie (zSomalią) z lat 1977–1978 zakończyła się zwycięstwem Etiopii, która wsparta została przez ZSRR,NRD iKubę. W 1984 roku utworzona została rządzącaEtiopska Partia Robotnicza. W 1987 roku uchwalono nową konstytucję, na mocy której utworzona zostałaLudowo-Demokratyczna Republika Etiopii[2].
.svg)