Demotyka (stgr.δημοτικάdemotika ‘ludowe’, odδημοτικὰ γράμματαdemotika grammata ‘pismo ludowe’) – nazwa zarówno odmiany pisma wywodzącego się z regionalnego wariantuhieratyki stosowanej wDolnym Egipcie wtrzecim okresie przejściowym, jak i ówczesnego potocznego języka zapisywanego tym pismem używanego wstarożytnym Egipcie wepoce późnej,okresie greckim irzymskim. Jako pismo codziennego użytku wyparło hieratykę w czasachXXVI dynastii. Po raz pierwszy termin ten został wprowadzony przezHerodota dla odróżnienia go od inskrypcji zapisywanych przy użyciu hieratyki lubhieroglifów.
Pismo demotyczne było używane dla celów administracyjnych, handlowych, do pisania korespondencji, aktów prawnych, a także celem sporządzania podręcznych notatek. Jednakże od czasówokresu ptolemejskiego zaczęto go używać do zapisu tekstów naukowych, literackich, a nawet religijnych (także na monumentach) używając przy tym bardziej starannej wersji demotyki. Teksty zapisywano horyzontalnie od prawej do lewej przede wszystkim napapirusach iostrakonach.
Ze względu na stosowaną mnogość skrótów i innych cech ortograficznych czytanie tekstów jest znacznie utrudnione, atranskrypcja na hieroglify praktycznie niemożliwa. Demotyka w zastosowaniach urzędowych została wyparta przezgrekę, a w mowie przekształciła się wjęzyk koptyjski. Ostatnie znane użycie pisma demotycznego – na wyspieFile w świątyniIzydy – datowane jest na 450 rok n.e.