Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Deksrazoksan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deksrazoksan
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
4-[(2S)-2-(3,5-dioksopiperazyn-1-ylo)propylo]piperazyno-2,6-dion
Inne nazwy i oznaczenia
farm.

łac. dexrazoxanum

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C11H16N4O4

Masa molowa

268,27 g/mol

Wygląd

biały lub białawy proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

24584-09-6

PubChem

71384

DrugBank

DB00380

SMILES
CC(CN1CC(=O)NC(=O)C1)N2CC(=O)NC(=O)C2
InChI
InChI=1S/C11H16N4O4/c1-7(15-5-10(18)13-11(19)6-15)2-14-3-8(16)12-9(17)4-14/h7H,2-6H2,1H3,(H,12,16,17)(H,13,18,19)/t7-/m0/s1
InChIKey
BMKDZUISNHGIBY-ZETCQYMHSA-N
Właściwości
Rozpuszczalnośćwodzie
słabo rozpuszczalny[2]
w innych rozpuszczalnikach
DMSO: >20 g/l[1]
Temperatura topnienia

191–197 °C[2]

logP

−2,6[2]

Kwasowość (pKa)

2,1[2]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki:dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-07-14]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H315,H319,H335

Zwroty P

P261,P305+P351+P338

Numer RTECS

TL6390000

Dawka śmiertelna

LD10 500 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

V03AF02

Farmakokinetyka
Działanie

przeciwnowotworowe, immunosupresyjne

Biodostępność

100% (dożylnie)

Okres półtrwania

2,5 h

Wiązanie z białkami
osocza i tkanek

<2%

Metabolizm

wątrobowy inerkowy

Wydalanie

42% zmoczem

Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania

dożylnie

Objętość dystrybucji

9–22,6 l/m²

Multimedia w Wikimedia Commons

Deksrazoksan (łac. dexrazoxanum) –organiczny związek chemiczny,S-(+)-enancjomerrazoksanu (diimidu metylowej pochodnejkwasu wersenowego). Wykazuje działanie chroniąceserce przed kardiotoksycznymiskutkami ubocznymi stosowania antracyklin[3][4][5] takich jakdoksorubicyna[6].

Mechanizm działania

[edytuj |edytuj kod]

Deksrazoksan zapobiega chelatowaniużelaza przezantracykliny, a szczególnie przez ich metabolity z otwartym pierścieniem. Uważa się, że właśnie techelaty powodująwolnorodnikowystres oksydacyjny, który odpowiada za uszkodzenie mięśnia sercowego[7][8]. Dodatkowo, deksrazoksan wykazuje działanie przeciwnowotworowe polegające na hamowaniu aktywnościtopoizomerazy II[9].

Podczas dożylnego/dotętniczego podawania antracyklin może dojść dowynaczynienia, które prowadzi do wystąpieniamartwicy tkanek. Deksrazoksan chroni tkanki przed wystąpieniem objawów wynaczynienia, choć mechanizm tego działania nie jest znany[10][11][12].

Farmakokinetyka

[edytuj |edytuj kod]

Deksrazoksan, podany dożylnie, szybko przenika do tkanek, osiągając największe stężenie wwątrobie inerkach. Około 2% deksrazoksanu wiąże się z białkami osocza. Lek ulegahydrolizie wewnątrz komórek, w wyniku której powstaje końcowy metabolit o strukturze podobnej doEDTA[13][14].
Deksrazoksan wykazuje dwufazowy okres półtrwania. I faza trwa 0,18-1 godz., II faza – 1,9-9,1 godz. Lek wydalany jest głównie z moczem, w 32–60% w postaci niezmienionej. Znacznie dłuższy okres półtrwania ma końcowy metabolit.

Wskazania

[edytuj |edytuj kod]

Deksrazoksan stosowany jest w leczeniu wynaczynienia antracyklin[15].

Przeciwwskazania

[edytuj |edytuj kod]

Ostrzeżenia specjalne

[edytuj |edytuj kod]
  1. Deksrazoksyna nie działa na wynaczynienie związków niebędących antracyklinami (np.winkrystyna,mitomycyna,winorelbina).
  2. Preparat należy podać nie później niż po 6 godzinach od wynaczynienia.
  3. Leczenie deksrazoksanem może powodować wystąpienie efektu addytywnego z antracyklinami. Z tego powodu należy regularnie kontrolować parametry hematologiczne u chorych leczonych deksrazoksanem.
  4. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów cierpiących na schorzenia wątroby i nerek.
  5. Deksrazoksan wykazuje działaniemutagenne orazteratogenne. Mężczyźni przyjmujący lek powinni stosowaćprezerwatywy w trakcie leczenia oraz do 3 miesięcy po jego zakończeniu.

Interakcje

[edytuj |edytuj kod]

Podczas jednoczesnego stosowania deksrazoksanu ileków przeciwzakrzepowych należy kontrolowaćczas protrombinowy. Podanie choremu leczonemu deksrazoksanem szczepionki przeciwko żółtej febrze może doprowadzić do ostrego, uogólnionegoodczynu poszczepiennego, który może zagrażać życiu. Deksrazoksan zmniejsza wchłanianiefenytoiny. Może to doprowadzić do wystąpienia napadówpadaczki. Podczas jednoczesnego stosowania deksrazoksanu orazcyklosporyny lubtakrolimusu wzrasta ryzykochoroby rozrostowej układu chłonnego.

Działania niepożądane

[edytuj |edytuj kod]

Występują bardzo często i mają różne nasilenie. Większość z nich mija jednak w trakcie leczenia. Najczęściej pojawiają się:

Wiele z tych objawów ubocznych wiąże się z jednoczesnym stosowaniem deksrazoksanu i antracyklin.

Dawkowanie

[edytuj |edytuj kod]

Preparat podaje się przez 3 dni, raz na dobę, w ściśle określonych dawkach[16]:

  • pierwszego dnia – 1000 mg/m² powierzchni ciała,
  • drugiego dnia – jw.,
  • trzeciego dnia – 500 mg/m² powierzchni ciała.

W przypadku pacjentów z powierzchnią ciała większą niż 2 m² nie należy przekraczać pojedynczej dawki 2000 mg.

Preparaty

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abDeksrazoksan (nr D1446) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2018-07-14].
  2. abcdDexrazoxane, [w:]DrugBank [online],University of Alberta, DB00380 (ang.).
  3. S.E.S.E. Lipshultz S.E.S.E. i inni,The effect of dexrazoxane on myocardial injury in doxorubicin-treated children with acute lymphoblastic leukemia, „The New England Journal of Medicine”, 351 (2), 2004, s. 145–153,DOI10.1056/NEJMoa035153,PMID15247354 .
  4. F.F. Testore F.F. i inni,Cardioprotective effect of dexrazoxane in patients with breast cancer treated with anthracyclines in adjuvant setting: a 10-year single institution experience, „American Journal of Cardiovascular Drugs”, 8 (4), 2008, s. 257–263,DOI10.2165/00129784-200808040-00005,PMID18690759 .
  5. K.K. Kik K.K.,L.L. Szmigiero L.L.,Deksrazoksan (ICRF-187) – czynnik kardioochronny i modulator działania niektórych leków przeciwnowotworowych, „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej”, 60, 2006, s. 584–590,PMID17115008 [dostęp 2014-01-26] [zarchiwizowane zadresu 2014-02-01] .
  6. S.K.S.K. Bjelogrlic S.K.S.K. i inni,Effects of dexrazoxane and amifostine on evolution of Doxorubicin cardiomyopathy in vivo, „Experimental Biology and Medicine”, 232 (11), 2007, s. 1414–1424,DOI10.3181/0705-RM-138,PMID18040065 .
  7. Istnieją jednak badania zaprzeczające tej tezie. Zobacz:H.H. Kaiserová H.H. i inni,Iron is not involved in oxidative stress-mediated cytotoxicity of doxorubicin and bleomycin, „British Journal of Pharmacology”, 149 (7), 2006, s. 920–930,DOI10.1038/sj.bjp.0706930,PMID17031387 .
  8. K.J.K.J. Schimmel K.J.K.J. i inni,Cardiotoxicity of cytotoxic drugs, „Cancer Treatment Reviews”, 30 (2), 2004, s. 181–191,DOI10.1016/j.ctrv.2003.07.003,PMID15023436 .
  9. A.A. Renodon-Cornière A.A. i inni,Probing the role of linker substituents in bisdioxopiperazine analogs for activity against wild-type and mutant human topoisomerase II alpha, „Molecular Pharmacology”, 63 (5), 2003, s. 1159–1168,DOI10.1124/mol.63.5.1159,PMID12695544 .
  10. L.L. Schulmeister L.L.,Dexrazoxane treatment for intrathoracic anthracycline extravasation, „Onkologie”, 31 (11), 2008, s. 634,DOI10.1159/000160618,PMID19145099 .
  11. KaneK. RC KaneK. i inni,FDA review and approval for the treatment of accidental extravasation following intravenous anthracycline chemotherapy, „Oncologist”, 13 (4), 2008, s. 445–450,DOI10.1634/theoncologist.2007-0247,PMID18448560 .
  12. M.S.M.S. Ward M.S.M.S.,Totect: a new agent for treating anthracycline extravasation, „Clinical Journal of Oncology Nursing”, 11 (5), 2007, s. 613,DOI10.1188/07.CJON.613,PMID17962168 .
  13. P.E.P.E. Schroeder P.E.P.E. i inni,Metabolism of the cardioprotective drug dexrazoxane and one of its metabolites by isolated rat myocytes, hepatocytes, and blood, „Drug Metabolism and Sisposition”, 33 (6), 2005, s. 719–25,DOI10.1124/dmd.104.003186,PMID15764716 .
  14. P.E.P.E. Schroeder P.E.P.E.,B.B.B.B. Hasinoff B.B.B.B.,Metabolism of the one-ring open metabolites of the cardioprotective drug dexrazoxane to its active metal-chelating form in the rat, „Drug Metabolism and Disposition”, 33 (9), 2005, s. 1367–1372,DOI10.1124/dmd.105.005546,PMID15980099 .
  15. S.W.S.W. Langer S.W.S.W.,M.M. Sehested M.M.,P.B.P.B. Jensen P.B.P.B.,Treatment of anthracycline extravasation with dexrazoxane, „Clinical Cancer Research”, 6 (9), 2000, s. 3680–3686,PMID10999761 .
  16. M.L.M.L. Tetef M.L.M.L. i inni,Phase I trial of 96-hour continuous infusion of dexrazoxane in patients with advanced malignancies, „Clinical Cancer Research”, 7 (6), 2001, s. 1569–1576,PMID11410492 .

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
Substancja lecznicza wklasyfikacji anatomiczno-terapeutyczno-chemicznej (ATC)
V03: Pozostałe środki lecznicze
V03AB –Odtrutki
V03AC – Czynniki wiążąceżelazo
V03AE – Leki stosowane w leczeniu
hiperkaliemii ihiperfosfatemii
V03AF – Leki zmniejszające toksyczność
leków przeciwnowotworowych
V03AG – Leki stosowane whiperkalcemii
V03AH – Leki stosowane whipoglikemii
V03AN – Gazy medyczne
V03AX – Inne produkty terapeutyczne
V03AZ – Leki hamujące
przewodzenie nerwowe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deksrazoksan&oldid=66820974
Kategorie:
Ukryte kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp