Położenie płaskowyżu (Deccan Plateau) na mapieIndii
Dekan (ang.Deccan Plateau;hindi दक्कन का पठार,Dakkan ka Pathar;kannada ದಖ್ಖನ್ ಪೀಠಭೂಮಿ,Dakhkhan Pithabhumi;malajalam ഡെക്കാൺ പീഠഭൂമി,Dekkan Pithabhumi;marathi दख्खनचे पठार,Dakhkhanaće Pathar;tamil. தக்காணப் பீடபூமி,Dakkanap Pitabumi;telugu దక్కన్ పీఠభూమి,Dakkan Pithabhumi) – znacznych rozmiarówwyżyna w środkowej i południowej częściPółwyspu Indyjskiego, na terytoriumIndii. Nazwa wywodzi się odsanskryckiego słowadakṣiṇa, oznaczającego „południe”[1].
Jest największym pod względem powierzchni regionem fizycznogeograficznymIndii (zajmuje około 50% powierzchni tego kraju). Średnia wysokość płaskowyżu wynosi od 600 m n.p.m. na wschodzie do 900 m n.p.m. na zachodzie. Ponad płaskowyż wznoszą się mocno zerodowane, porozdzielane dolinami rzekpasma ostańcowe o przebiegu mniej więcej równoleżnikowym (Arawali – wysokość do 1721 m n.p.m.,Windhja) oraz wyżyny (Ćhota Nagpur – wysokość do 1366 m n.p.m.). Od zachodu Dekan jest ograniczony przezGhaty Zachodnie (najwyższy szczyt –Anai Mudi 2695 m n.p.m.), natomiast od wschodu przezGhaty Wschodnie (najwyższy szczyt – Arma Konda 1680 m n.p.m.). Pasma te zbiegają się na południu nadając Dekanowi kształt trójkąta. Oba pasma górskie oddzielają płaskowyż od wąskichaluwialnych nizin nadmorskich – od zachodu nadMorzem Arabskim (nizina Konkan,Wybrzeże Malabarskie), natomiast od wschodu nadZatoką Bengalską (Wybrzeże Koromandelskie). Płaskowyż Dekan jest oddzielony od położonych w północnej części krajuHimalajów płaską,aluwialnąNiziną Hindustańską[1][3][a].
Klimat wyżyny jestzwrotnikowy,monsunowy, w głębi lądu z przewagąklimatu kontynentalnego. Roślinność naturalna (lasy tropikalne, suche lasy monsunowe isawanny) w większości przekształcono w ziemie uprawne; fragmenty naturalne utrzymały się w niektórych płaskowyżach i pasmach górskich[4].
Płaskowyż poprzecinany jest licznymi rzekami, które mają swoje źródła wGhatach Zachodnich i przebiegając z zachodu na wschód przez płaskowyż uchodzą doZatoki Bengalskiej. Główne rzeki toGodawari,Kryszna,Pennaru iKaweri. Doliny rzek są gęsto zaludnione. Suche obszary z dala od rzek są często słabo zmelioryzowane – podczas deszczów woda szybko spływa do rzek. Niemniej jednak obszar na północy płaskowyżu nadaje się do uprawybawełny ze względu na gleby wulkaniczne. Oprócz tego na wyżynie Dekan uprawia się często prosa (zwł.proso perłowe),rośliny oleiste orazpszenicę, a w południowej części płaskowyżu znajdują się plantacjeherbaty ikawowca[1].
