Zobacz też:Czarna komedia (film) iCzarna komedia (sztuka).

Ten artykuł od 2023-01 wymagazweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formieprzypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach:Encyklopedia PWN •Google Books • Google Scholar •BazHum •BazTech •RCIN • Internet Archive (texts /inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się wdyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon{{Dopracować}} z tego artykułu.

Czarna komedia – odmianakomedii, w której przedmiotem żartu są sprawy zwykle traktowane poważnie, np.śmierć, choroba,gwałt, cierpienie, ułomność,wojna czyzbrodnia.

Gatunek ten operuje elementamigroteski orazironią słowną i sytuacyjną, często odwołując się do poetykiabsurdu isurrealizmu.

W literaturze czarnym humorem posługiwali się m.in.Joseph Heller (Paragraf 22) iKurt Vonnegut (Rzeźnia numer pięć). W filmie przykłady obecne w twórczościFranka Capry (Arszenik i stare koronki z1944),Quentina Tarantino (Pulp Fiction,Bękarty wojny),Jean-Pierre’a Jeuneta (Delicatessen),Tima Burtona (Sok z żuka,Marsjanie atakują! czyGnijąca panna młoda), a także w skeczachLatającego cyrku Monty Pythona i uPatrice'a Leconte'a (Sklep dla samobójców). W Polsce gatunek śmielej rozwinięty dopiero po 1989/1990 roku (m.in.RewersB. Lankosza,KołysankaJ. Machulskiego).

Zobacz multimedia związane z tematem:Czarna komedia

• biała tragedia
• czarny kryminał
• komedia grozy

• Typy komedii
• Gatunki filmowe
• Czarne komedie

• Artykuły wymagające uzupełnienia źródeł od 2023-01