 | |
| Indeks COSPAR | 2005-F03 |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Typ orbity | |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 8 października 2005 |
| Koniec misji | 8 października 2005 |
| Wymiary | |
| Masa ładunku użytecznego | 750 kg |
CryoSat-1 –sztuczny satelitaEuropejskiej Agencji Kosmicznej, który został zniszczony w wyniku niepomyślnego startu w 2005 roku. Satelita został wystrzelony w ramach programuCryoSat Europejskiej Agencji Kosmicznej.[1] Następca satelity CryoSat-1;CryoSat-2 został pomyślnie wystrzelony w kwietniu 2010 roku[2].
Głównym celem misji jest umożliwienie naukowcom pomiaru grubościlodu morskiego i monitorowania zmian w pokrywach lodowychGrenlandii iAntarktyki za pomocąRadiowysokościomierza.[3][4] Głównym instrumentem na pokładzie satelity byłSynthetic Aperture Interferometric Radar Altimeter (SIRAL), zaprojektowany specjalnie do pomiaru zarównolodu morskiego, jak i pokryw lodowych. Metoda ta umożliwia wykrywanie niewielkich zmian w wysokości lodu ipoziomie morza, co oznacza, że naukowcy mogli mierzyć grubość lodu morskiego oraz zmiany jego wysokości[5]. Na pokładzie znalazł się także zestawretroreflektorów, które umożliwiały wykonywanie pomiarów z ziemi w celu weryfikacji danych orbitalnych dostarczonych przezDORIS[6][7][8].DORIS został użyty do obliczenia dokładnejorbity satelity[7].
We wrześniu 2005 roku CryoSat-1 został przetransportowany dokosmodromu Plesetsk wRosji[9]. 8 września 2005 roku podczas startu CryoSat-1 nie dotarł na orbitę. W oświadczeniuEuropejskiej Agencji Kosmicznej podano, że pierwszy stopień rakietyRokot działał normalnie, jednak wyłączenie silnika drugiego stopnia rakiety nie nastąpiło zgodnie z oczekiwaniami[8]. Brakująca komenda z pokładowego systemu kontroli lotu spowodowała, że silnik kontynuował pracę aż do wyczerpania całego paliwa[8]. W związku z tym separacja drugiego stopnia ze stopniem górnym nie nastąpiła, a satelita nie mógł osiągnąć orbity[8]. CryoSat-1 wszedł w atmosferę na północ odGrenlandii, w pobliżuBieguna Północnego. Nie było obaw dotyczących naruszenia bezpieczeństwa zaludnionych obszarów[8].