 | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 21 sierpnia 1913 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 lutego 1946 | |||||||||
| Wzrost | 191 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Cornelius Cooper Johnson (ur.21 sierpnia1913 wLos Angeles, zm.15 lutego1946 wSan Francisco[1]) – amerykańskilekkoatletaskoczek wzwyż, mistrzolimpijski z Berlina.
ByłAfroamerykaninem. Startował naigrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles, gdzie zajął 4. miejsce z takim samym rezultatem (1,97 m), jak zwycięzcaDuncan McNaughton (o kolejności decydowała dogrywka). Według przepisów wprowadzonych krótko po igrzyskach w Los Angeles Johnson zdobyłby w 1932 r. srebrny medal (pokonał 1,97 m w konkursie w drugiej próbie; w pierwszej dokonał tegoRobert Van Osdel, który po dogrywce został wicemistrzem, a zwycięzca dogrywki McNaughton i brązowy medalistaSimeon Toribio w trzeciej)[1].
Naigrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie Johnson zdobył złoty medal ustanawiającrekord olimpijski wynikiem 2,03 m[1].
W latach 1936–1937 Johnson byłrekordzistą świata wspólnie ze swym kolegą z reprezentacjiDavidem Albrittonem, który na igrzyskach w Berlinie został wicemistrzem olimpijskim. Na tych samych zawodach w Nowym Jorku obaj skoczkowie uzyskali wysokość 2,07 m[2].
Johnson był mistrzem USA (AAU) w latach 1932–1936[3].
Po zakończeniu kariery pracował w urzędzie pocztowym w Los Angeles, a w 1945 wstąpił domarynarki handlowej Stanów Zjednoczonych. Pracował jako piekarz na statku „Santa Cruz”. W 1946 zachorował na morzu nazapalenie płuc. Zmarł w drodze do szpitala w wieku 32 lat.
