Columbia –poetyckie określenieAmeryki i żeńska personifikacjaStanów Zjednoczonych. Stanowiło ono inspirację dla nazywania tym imieniem wielu osób, miejsc, obiektów, instytucji i przedsiębiorstw napółkuli zachodniej i nie tylko.
Columbia jest nowołacińskimtoponimem zbudowanym z rdzeniaColumb- pochodzącego od nazwiska podróżnikaKrzysztofa Kolumba oraz końcówki-ia, popularnej w łacińskich nazwach krajów (np.Britannia „Brytania”,Gallia „Galia”). Oznacza zatem „Ziemia Kolumba”.
ImięColumbia określające „Amerykę” (rozumianą jako „Europejskiekolonie wNowym Świecie”) znalazło się po raz pierwszy w cotygodniowej relacji z debatparlamentu brytyjskiego, która ukazywała się wGentleman’s Magazine[1][2]. Publikowanie debat parlamentarnych było technicznie nielegalne, więc zostały one wydane pod ukrytą nazwąReports of the Debates of the Senate of Lilliput, a fikcyjne nazwy były używane przez większość osób i miejsc, które znalazły się w zapisie. Większość z nich było przejrzystymianagramami, lub podobnymi zniekształceniami prawdziwych imion; niektóre z nich były zaczerpnięte bezpośrednio z powieściJonathana Swifta,Podróże Guliwera, a kilka z nich występowało w klasycznym lub neoklasycznym stylu. Takimi byłylerne oznaczająceIrlandię,Iberia - będąca określeniemHiszpanii iColumbia - określenie Ameryki (rozumianej jako „Europejskie kolonie w Nowym Świecie”)[3].
Wydaje się, że nazwa została ukuta przezSamuela Johnsona, którego uważano za autora wprowadzającegoeseju („Columbia” już się pojawia w nim), w którym tłumaczył niezwykłość wynikającą z zamiany angielskich nazw na ich odpowiedniki w postaci „liliputów”. Johnson zanotował imię także wDebates w latach 1740–1743. Nazwa pojawiała się później wGentleman’s Magazine do grudnia 1746 roku.Columbia jest oczywistą kalką językowąAmeryki, której podstawę stanowią: nazwisko odkrywcy,Krzysztofa Kolumba i imię nieco mniej znanegoAmerigo Vespucciego.
Gdyby postanowienia parlamentu, których wiele decyzji miało bezpośredni wpływ na kolonie, były rozprowadzane i ściśle przestrzegane wbrytyjskich koloniach w Ameryce, imię „Columbia” byłoby kojarzone z pokoleniem założycieliStanów Zjednoczonych.
W drugiej połowieXVIII wieku amerykańscy koloniści zaczęli nabywać poczucia tożsamości, odrębnej od tego jakie posiadali ich brytyjscy kuzyni po drugiej stronieOceanu. W tym czasie wspólnym zwyczajem w wielueuropejskich państwach było używaniełacińskiego imienia w formalnych czy poetyckich kontekstach by dodać sobie dodatkowy stopień poważania w danym kraju. W wielu przypadkach narodowości były spersonifikowanymi pseudo-klasycznymi boginiami o łacińskich imionach[4]. W efekcie w Ameryce, jako kontynencie nieznanym i nie nazwanym przezRzymian zwyczaj ten mógł ulec naśladowaniu.
W czasierewolucji amerykańskiej imięColumbia utraciło komiczny wydźwięk odnoszący się do „liliputów” i ugruntowało się jako alternatywna lub poetycka nazwa dla Ameryki. NazwaColumbia pojawia się na przykład w kolekcji bezpłatnych wierszy napisanych przez absolwentówUniwersytetu Harvarda w 1761 roku z okazji koronacji i małżeństwa brytyjskiego króla,Jerzego III[5]:
Nazwa „Columbia” szybko zaczęła być stosowana na wiele sposobów, odzwierciedlając amerykańską tożsamość. Zbudowany w 1773 wMassachusetts statek otrzymał mianoColumbia, a później stał się sławny jako statek badawczy i użyczył swojej nazwy dla innych „Columbii”.
Jako pół-mityczna postaćColumbia pojawia się po raz pierwszy w poezji Philisa Weathleya, począwszy od 1776 roku, podczaswojny o niepodległość:
Szczególnie wXIX wieku Columbia była przedstawiana jako bogini - kobiecanarodowa personifikacja Stanów Zjednoczonych, porównywalna doBrytanii, włoskiejItalii turrity i francuskiejMarianne, często występujących w politycznychkarykaturachXIX i początkówXX wieku. Personifikacja Ameryki nazywana była czasem „Lady Columbia” lub „Miss Columbia”.
Wizerunek spersonifikowanej Columbii nigdy nie został ustalony, ale prezentowana była najczęściej jako kobieta między młodym a średnim wiekiem, nosząca klasycznie drapowane szaty, ozdobione gwiazdami i paskami. W popularnej wersji występowała w czerwono-białej sukni w paski i miała na sobie niebieską bluzkę, szal lub skrzydła ozdobione białymi gwiazdkami. Jej fryzura bywała zróżnicowana; czasem wpięte w nią pióra przypominały fryzuryIndian, a innym razem miała na sobie wieniec laurowy, lecz najczęściej na jej głowie widniałaczapka frygijska.
Posągi spersonifikowanej Columbii można znaleźć w następujących miejscach: