W wieku 11 lat została jedną z ośmiu stypendystek fundacji Champ’Seed, należącej do trenera Sereny Williams Patricka Mouratoglou, prowadzącej akademię w Nicei. W 2016 roku zwyciężyła w mistrzostwach USA U-16, rok później przegrała w finale juniorskiego US Open i wygrała juniorski turniej Roland Garros[1].
Tenisistka zadebiutowała w rozgrywkachITF w maju 2018 roku wOsprey na Florydzie, gdzie wygrała swój pierwszy zawodowy mecz. Bez straty seta przeszła przez trzystopniowe kwalifikacje, a w pierwszej rundzie turnieju głównego pokonałaAlexandrę Perper zMołdawii 6:2, 6:3. Odpadła w kolejnym meczu.Na przełomie sierpnia i września zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym. Otrzymała dzikie karty dokwalifikacji rozgrywek singlowych i turnieju gry mieszanej (wraz zChristopherem Eubanksem). W grze pojedynczej przegrała w pierwszym meczu (zHeather Watson 4:6, 1:6), ale w mikście wygrała swój debiutancki pojedynek w turnieju wielkoszlemowym – zwycięstwo nad parąChan Hao-ching–Henri Kontinen 6:4, 6:4. W kolejnym spotkaniu nie sprostali późniejszym finalistom turniejuAlicji Rosolskiej iNikoli Mektić 2:6, 1:6.
Sezon 2019 rozpoczęła na przełomie stycznia i lutego od turnieju ITF z pulą nagród 100 000 $ wMidland. W grze pojedynczej odpadła w drugiej rundzie zRebeccą Peterson 2:6, 1:6. Do turnieju gry podwójnej zgłosiła się wspólnie zAnn Li, by po raz pierwszy w seniorskiej karierze wystartować w deblu. Młode Amerykanki zostały zatrzymane dopiero w meczu finałowym przez o wiele bardziej doświadczoneWolhę Hawarcową iWaleriję Sawinych 4:6, 0:6. Dwa tygodnie później podczas turnieju w AmerykańskimSurprise (25 000 $), wspólnie zPaige Hourigan, wygrała zmagania deblowe, rozgrywając jednego dnia zarówno półfinał i finał oraz półfinał gry pojedynczej. W singlu doszła również do finału, lecz nie sprostała w nim bardziej doświadczonej i ponaddwukrotnie starszejSesił Karatanczewej 7:5, 3:6, 1:6.
Pod koniec lipca wystartowała po raz pierwszy w karierze w turnieju organizowanym przezWomen’s Tennis Association wWaszyngtonie. Przeszła przez turniej eliminacyjny, lecz odpadła w pierwszej rundzie głównej drabinki zZariną Dijas 4:6, 2:6. Do turnieju deblowego, wspólnie zCatherine McNally, otrzymała dziką kartę. Gauff zrewanżowała się Dijas (występującej w parze zeZhu Lin) za porażkę w singlu w pierwszej rundzie zawodów deblowych, zwyciężając 6:3, 6:2. W półfinale młode Amerykanki pokonały trzecią parę turniejuAnna Kalinska–Miyu Katō 6:1, 6:2. W meczu decydującym o triumfie nie dały szansy rozstawionym z numerem czwartymMarii Sanchez iFanny Stollár 6:2, 6:2, odnosząc zwycięstwo w debiucie w turnieju WTA. Gauff triumfowała w turnieju w wieku 15 lat 4 miesięcy i 22 dni, stając sięnajmłodszą zwyciężczynią turnieju deblowego WTA od czasówAndrei Jaeger, która w 1980 roku wygrała wToronto w wieku 15 lat 2 miesiące 7 dni.
W 2019 roku zdobyła pierwszy tytuł cyklu WTA Tour, wygrywając w turnieju wLinzu. W meczu finałowym pokonałaJeļenę Ostapenko 6:3, 1:6, 6:2, po drodze ogrywając takie zawodniczki jakStefanie Vögele 6:3, 7:6(3),Katerynę Kozłową 4:6, 6:4, 2:0 krecz,Kiki Bertens 7:6(1), 6:4 orazAndreę Petković 6:4, 6:4. Dzięki temu zwycięstwu w wieku 15 lat i 214 dni stała się najmłodszą zawodniczką, która wygrała zawodowy tytuł w głównym cyklu WTA od 2004 roku[2]. Ten triumf pozwolił jej również zadebiutować w pierwszej setce rankingu singlowego WTA[3].
Sezon 2020 Coco Gauff rozpoczęła od występu w turnieju rangiWTA International Series w Nowej Zelandii -Auckland Open. Po zwycięstwie w pierwszej rundzie zViktórią Kužmová 6:3, 6:1, w kolejnej nie sprostała warunkom postawionym jej przezLaurę Siegemund 7:5, 2:6, 3:6. Następnie zmagania przeniosły się do Melbourne, gdzie miał wystartować pierwszy z czterech turniejów wielkoszlemowych sezonu. W pierwszej rundzieAustralian Open młoda Amerykanka rozprawiła się z utytułowanąVenus Williams 7:6(5), 6:3. W kolejnej rundzie ograłaSoranę Cirsteę 4:6, 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie pokonała obrończynię tytułu z zeszłego roku,Naomi Ōsakę 6:3, 6:4. W kolejnym etapie musiała uznać wyższość późniejszej mistrzyni turnieju,Sofii Kenin 7:6(5), 3:6, 0:6.
W dalszej części sezonu z uwagi na pandemię COVID-19 wzięła udział wTop Seed Open w amerykańskim Lexington. Odpadła w półfinale zJennifer Brady 2:6, 4:6, po drodze odnosząc sukcesy w starciach zCaroline Dolehide 7:5, 7:5,Aryną Sabalenką 7:6(4), 4:6, 6:4 orazOns Jabeur 4:6, 6:4, 6:1. Następnie przystąpiła do turniejuCincinnati Masters, gdzie na pierwszym etapie zakończyła swój występ po meczu zMarią Sakkari 1:6, 3:6. Kolejnym turniejem wielkoszlemowym, do którego przystąpiła byłoUS Open z uwagi na odwołanie Wimbledonu oraz przełożenie w kalendarzu zawodów w Paryżu. W Nowym Jorku jej udział również został szybko zakończony przezAnastasiję Sevastovą 3:6, 7:5, 4:6.[4]
Jesienne zmagania niestandardowo przeniosły się do Europy - tam przystąpiła do turnieju z cykluInternazionali d'Italia w Rzymie. Jej marzenia o zwycięstwie w turnieju zakończyłaGarbiñe Muguruza 6:7(3), 6:3, 3:6, choć wcześniej Gauff odniosła kolejny w sezonie sukces w starciu zOns Jabeur 6:4, 6:3. Następnie wzięła udział wRoland Garros, który wyjątkowo miał miejsce na przełomie września i października. W pierwszej rundzie wygrała z BrytyjkąJohanną Konta 6:3, 6:3, jednak w drugiej lepsza okazała się kwalifikantka z WłochMartina Trevisan 6:4, 2:6, 5:7. Ostatnim turniejem sezonu były dla niej zawody w czeskiej Ostravie. Tam po przebrnięciu kwalifikacji i zwycięstwie w pierwszej rundzie zKateřina Siniakovą 7:5, 6:4, w drugiej rundzie została zatrzymana przez późniejszą triumfatorkę,Arynę Sabalenkę 6:1, 5:7, 6:7(2). Rok 2020 Gauff rozpoczęła na 67 miejscu w singlowym rankingu, natomiast zakończyła go na miejscu 48.[5]
Sezon 2025 rozpoczęła od triumfu wUnited Cup 2025 w finale pokonującIgę Świątek 6:4, 6:4. PodczasAustralian Open doszła do półfinału, w którym sensacyjnie przegrała zPaulą Badosą 5:7, 4:6. W lutym wystąpiła w turniejachWTA 1000 na Bliskim Wschodzie, ale nie wygrała żadnego meczu. Występy w Sunshine Double, również kończyła przed ćwierćfinałami. Przełamanie przyszło dopiero na kortach ziemnych w Europie. W turniejach najwyższej kategorii WTA wMadrycie iRzymie doszła do finałów. W każdym jednak musiała uznać wyższość rywalek (porażka zAryną Sabalenką 3:6, 6:7(2) w stolicy Hiszpanii orazJasmine Paolini 4:6, 2:6 na Foro Italico). Dzięki tym sukcesom ponownie awansowała na dotychczas najwyższe, drugie miejsce w rankingu WTA.
Dobrą formę na mączce potwierdziłana paryskich korach. W pierwszej części turnieju nie straciła seta. Dopiero w ćwierćfinale pokonała na pełnym dystansie mistrzynię Australian Open 2025 -Madison Keys 6:7(6), 6:4, 6:1. W meczu finałowym przeciwko liderce rankingu Arynie Sabalence odniosła zwycięstwo po przegraniu pierwszego seta 6:7(5), 6:2, 6:4.
Po zwycięstwie w Paryżu sezon na kotach trawiastych był bardzo rozczarowujący, gdyż nie wygrała żadnego meczu (porażki w pierwszych rundach wBerlinie iWimbledonie). W późniejszej części sezonu grała nierówno: czwarta runda wMontrealu, ćwierćfinał wCincinnati i ponownie czwarta wUS Open. Na pocieszenie wygrała w parze zMcCartney Kessler zmagania deblowe w Kanadzie. Azjatyka część sezonu była już dużo lepsza, gdyż osiągnęła półfinał wPekinie, a turniej wWuhan wygrała po finałowym meczu z przyjaciółkąJessicą Pegulą 6:4, 7:5.
Do turniejuWTA Finals 2025 przystępowała jako obrończyni tytułu, ale po porażkach w grupie z Pegulą 3:6, 7:6(4), 2:6 iAryną Sabalenką 6:7(5), 2:6 nie wyszła z fazy grupowej. Sezon zakończyła po raz trzeci z rzędu na trzeciej pozycji w rankingu WTA.
Gauff zaczęła grać w tenisa w wieku 7 lat. Dorastała w Atlancie, ale potem rodzina przeniosła się naFlorydę, gdzie tenisistka miała lepsze warunki rozwoju. Jej ojciec, Corey Gauff, grał wkoszykówkę naGeorgia State University a matka, nauczycielka Candi Gauff, trenowałalekkoatletykę (siedmiobój i bieg przez płotki) naFlorida State University[1].
Zakwalifikowały się do turnieju dzięki zwycięstwu wielkoszlemowemu (French Open 2024), ale Gauff zrezygnowała ze startu, a Siniaková wystąpiła zTaylor Townsend.