| Kardynał biskup | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | |||
| Wikariusz generalny Rzymu | |||
| Okres sprawowania | 1951–1965 | ||
| Proprefekt Kongregacji ds. Obrzędów | |||
| Okres sprawowania | 1950–1953 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 20 września 1902 | ||
| Nominacja biskupia | 7 maja 1920 | ||
| Sakra biskupia | 8 sierpnia 1920 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 1946 | ||
| Kościół tytularny | biskup Velletri e Segni | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| Data konsekracji | 8 sierpnia 1921 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Clemente Micara (ur.24 grudnia1879 we Frascati, zm.11 marca1965 wRzymie),włoski duchownykatolicki, dyplomatawatykański, wysoki urzędnikKurii Rzymskiej,kardynał.
Studiował na kilku uczelniach rzymskich – w seminarium papieskim, na Uniwersytecie Gregoriańskim i Uniwersytecie Laterańskim oraz w Rzymskiej Akademii Duchownej, będącej szkołą dyplomatów watykańskich.Święcenia kapłańskie przyjął20 września1902 w Rzymie. Od1904 pracował w Sekretariacie Stanu. Pierwszą placówkę dyplomatyczną objął w1915, został wówczas sekretarzem nuncjatury w Argentynie. Otrzymał w tym okresie tytuł papieskiego tajnego szambelana (1910), potwierdzony w1914 przez nowego papieżaBenedykta XV. W1915 był audytorem w nuncjaturze w Belgii, w latach1916–1919 w nuncjaturze w Austrii. W sierpniu 1918 został papieskim prałatem domowym. Od 1919 specjalny wysłannik papieski w Czechosłowacji, w maju1920 został pierwszym nuncjuszem w Czechosłowacji. Wraz z nominacją na nuncjusza otrzymał arcybiskupstwo tytularne Apamea di Siria, a sakry biskupiej udzielił mu 8 sierpnia 1920 w Rzymie kardynał-sekretarz stanuPietro Gasparri.
Od marca1923 był nuncjuszem w Belgii i internuncjuszem w Luksemburgu. W czasie wieloletniej misji pełnił m.in. funkcję nadzwyczajnego papieskiego wysłannika do wręczenia Złotej Róży królowej BelgiiElżbiecie (1923). W czasie okupacji niemieckiej w okresieII wojny światowej rezydował w Rzymie (1940–1944), powrócił do Belgii w 1944. W lutym1946papież Pius XII mianował go kardynałem, z tytułem prezbiteraSanta Maria sopra Minerva. Już w czerwcu t.r. został podniesiony do godności kardynała biskupa, otrzymał rzymską diecezję podmiejską Velletri, zachowując zarazem dotychczasowy tytuł prezbiterski. W latach 1947–1950 był prefektem watykańskiej Kongregacji ds. Rytów, 1950-1953 prefektem Kongregacji ds. Zakonów (jednocześnie proprefektem Kongregacji ds. Rytów). Od stycznia 1951wikariusz generalny Rzymu, pełnił równocześnie godność wicedziekanaKolegium Kardynalskiego. Wielokrotnie reprezentował papieża w charakterze legata, m.in. na Narodowym Kongresie Eucharystycznym Francji w Nîmes (wrzesień 1951).
Był uczestnikiemkonklawe1958 i1963. Brał udział w pierwszych sesjachsoboru watykańskiego II; końca Soboru nie dożył. Został pochowany w bazylice Santa Maria sopra Minerva.
| Prefekci Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych |
|
|---|---|
| Prefekci Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych |
|
|
|
