Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne (ChSS) – istniejące w latach 1957–1989 koncesjonowane przez władzePRL ugrupowanie społeczno-polityczne, skupiające chrześcijan różnych wyznań.
W listopadzie 1956 grupa 40 działaczyStowarzyszenia „Pax” dokonała secesji i utworzyłaChrześcijański Instytut Społeczny, przemianowany w 1957 na Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne. Prezesami tej organizacji byli kolejno:Jan Frankowski (do 1968),Zygmunt Filipowicz (do 1974),Kazimierz Morawski (do 1989). Do prominentnych działaczy ugrupowania zaliczali się m.in.:Dominik Horodyński,Wojciech Kętrzyński,Konstanty Łubieński,Andrzej Micewski,Stanisław Jan Rostworowski iJacek Wejroch.
Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne miało być w swoim założeniu ogólnochrześcijańską platformą dialogu pomiędzy władzami i społeczeństwem. Nie uznawało się za reprezentanta hierarchii kościelnej, lecz ogółu chrześcijan. W początkowym okresie istnienia nie opowiadało się za pluralizmem światopoglądowym, akceptując dominację marksizmu-leninizmu. Od 1980 zgłaszało postulat poszerzenia swobód wyznaniowych oraz równouprawnienia osób wierzących i niewierzących w życiu publicznym[1].
Przez Kościół katolicki i liczne grono katolików świeckich było postrzegane jako narzędzie władz komunistycznych w ograniczaniu wpływówkościoła katolickiego wPolsce. Dla wielu osób wierzących tworzyło jednocześnie możliwość uczestnictwa w życiu publicznym, zdominowanym przez wyznającą światopogląd materialistyczny PZPR.
ChSS złożyło swój akces doFrontu Jedności Narodu (1957) iPRON (1982). Reprezentanci ChSS mieli zagwarantowane miejsca wSejmie PRL (1957–1989) oraz radach narodowych różnych stopni. Przedstawiciele tego ugrupowania pełnili m.in. funkcje przewodniczących miejskich rad narodowych weWrocławiu (1988–1990) iHajnówce (1984–1990).Jan Meysztowicz reprezentował ChSS wTrybunale Stanu.
Stowarzyszenie posiadało własny Instytut Wydawniczy Novum. Organy prasowe: „Za i przeciw”, „Tygodnik Polski” – wraz z dodatkiem przeznaczonym dla prawosławnych: „Tygodnikiem Podlaskim” – i polonijny „Hejnał Mariacki”.
W 1989 ChSS przekształciło się wUnię Chrześcijańsko-Społeczną.
W 1974 organizacja liczyła tysiąc członków zrzeszonych w 15 oddziałach, na początku lat 80. – 7 tysięcy[1], zaś w 1989 – 17,5 tys. członków w 45 województwach i 28 miejskich oddziałach[2].
W kadencji 1988–1990 ChSS reprezentowało 349 członków w radach narodowych różnego stopnia.