W 1998 namistrzostwach Europy wBudapeszcie zdobyła złoty medal na dystansie 100 metrów. W czasie tych mistrzostw uzyskała swój rekord życiowy w biegu na 100 m – 10,73 s. Po mistrzostwach trafiła pod opiekę Johna Smitha, jednego z najlepszych na świecie specjalistów od prowadzenia biegaczy krótkodystansowych. Odeszła od niego po niecałym miesiącu współpracy bo uznała, że trener za bardzo ją kontroluje oraz że nie jest w stanie wytrzymać ciężkiego reżimu treningowego, jaki narzucił jej Smith. Nie potrafiła dojść do fizycznej równowagi i na blisko rok, wycofała się ze sportowej rywalizacji. Wróciła do swojego pierwszego trenera Jaquespierra Santarda. Christine Arron jest przez fachowców podawana jako szablonowy przykład sprintera o słabej psychice. W kolejnych sezonach prezentowała dobrą, a nawet wysoką formę, biegając poniżej granicy 11 sekund, ale na docelowej imprezie odpadała w początkowej fazie zawodów, albo zajmowała odległe miejsce w finale. Jej największą słabością był kiepski start, jej reakcja startowa wynosiła niekiedy powyżej 0,2 s. Dopiero w 2003 zdobyła złoty medalmistrzostw świata wsztafecie 4 × 100 metrów. Jednak w występie indywidualnym zajęła dopiero 5. miejsce. Jedyny medal olimpijski zdobyła również w sztafecie 4 × 100 m – był to brązowy medalIgrzysk Olimpijskich wAtenach. Dopiero namistrzostwach świata wHelsinkach w 2005 udało jej się zdobyć ponownie miejsce na podium w biegu indywidualnym – zajęła wówczas dwukrotnie trzecią lokatę na dystansach: 100 i200 metrów. W tym samym roku wygrała 5 z 6 rozgrywanych na mitingach Golden League, biegów na 100 m. Uznana zanajlepszą lekkoatletkę Europy roku 1998.
Christine Arron ma dwoje dzieci. Syna Ethana (ur. 2002), ze związku z francuskim płotkarzemDanem Philibertem, oraz córkę Cassandrę (ur. 16 maja 2013), ze związku zBenjaminem Camapaoré.
Sydney
Ekaterini Tanu
Bahamy
Julija Nieściarenka
Veronica Campbell
Pekin
Marion Jones
Sewilla
Paryż
Helsinki
Osaka
Budapeszt
Verena Sailer
Ukraina
Iwet Łałowa
Moskwa
Rzym
Monako
