| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Komisarz UE ds. stosunków zewnętrznych | |||
| Okres | od 10 czerwca 1999 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Gubernator Hongkongu | |||
| Okres | od 9 lipca 1992 | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | urząd zlikwidowany | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| |||
Christopher Francis Patten,baron Patten of Barnes (ur.12 maja1944 wCleveleys) – politykbrytyjski, członekPartii Konserwatywnej, ostatni brytyjskigubernatorHongkongu, minister w rządachMargaret Thatcher iJohna Majora, komisarzUnii Europejskiej w gabinecieRomano Prodiego. Obecnie pełni funkcję kanclerzaUniwersytetu Oksfordzkiego.
Wykształcenie odebrał w St Benedict's School w Ealing Abbey. Studiował wBalliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1964 był członkiem Partii Konserwatywnej. Początkowo był urzędnikiem, a następnie (w latach 1974–1979) dyrektorem Conservative Research Department. W latach 1979–1992 pełnił mandat deputowanego doIzby Gmin jako reprezentant okręguBath.
W 1983 został parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie ds. Irlandii Północnej. Następnie został przeniesiony do resortu edukacji. W latach 1986–1989 był ministrem stanu ds. rozwoju zamorskiego wForeign Office. W 1989 został członkiem gabinetu jako minister środowiska. Od 1990 był przewodniczącym partii (niezależnie od roli lidera, przypisanej premierom Margaret Thatcher i Johnowi Majorowi) i Kanclerzem Księstwa Lancaster. Uchodził za jednego z twórców sukcesu wyborczego konserwatystów w 1992. Sam przegrał jednak w tych wyborach walkę o fotel parlamentarny z przedstawicielemLiberalnych DemokratówDonem Fosterem i został zastąpiony na stanowisku przewodniczącego Partii Konserwatywnej przezNormana Fowlera.
Po wyborach, w lipcu 1992, został mianowany 28. brytyjskim gubernatorem Hongkongu jako następcaDavida Wilsona. Był ostatnim brytyjskim szefem administracji Hongkongu. Wcześniej stanowisko to obsadzali zawodowi dyplomaci, Patton był przede wszystkim politykiem. Angażował się w zmiany zasad wyborczych, polegające na rozciągnięciu czynnych praw na jak największą liczbę mieszkańców; naraził się tym na krytykę działaczy komunistycznych, zarówno z Hongkongu, jak iPekinu, szykujących się do przejęcia administracji nad Hongkongiem w 1997. Jednocześnie działania te (jak i krytyka ChRL) przyniosły mu dużą popularność, którą cieszył się, kiedy opuszczał Hongkong w lipcu 1997 – po przekazaniu zwierzchnictwa szefowi władz wykonawczych Specjalnego Regionu AdministracyjnegoTung Chee Hwa.
KrólowaElżbieta II odznaczyła Pattena w 1998Orderem Kawalerów Honorowych. W latach 1998–1999 Patten stał na czele Niezależnej Komisji ds. Polityki wIrlandii Północnej (nazwanej od jego nazwiska Komisją Pattena), powołanej na mocy porozumienia z Belfastu z 1998. 9 września 1999 Komisja ogłosiła raportA New Beginning: Policing in Northern Ireland („Raport Pattena”), zawierający 175 zaleceń, część o charakterze symbolicznym, część bardziej praktycznych.
Pod koniec 1999 został nominowany na członkaKomisji Europejskiej pod kierownictwem Włocha Romano Prodiego, objął funkcję komisarza ds. stosunków zewnętrznych Unii Europejskiej (23 stycznia 2000 – 22 listopada 2004). Wielka Brytania zgłosiła jego kandydaturę na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej w 2004, ale ostatecznie nie został następcą Prodiego wobec zastrzeżeń Niemiec i Francji. Po zakończeniu pracy w Komisji Europejskiej został wyniesiony do godności para jako „baron Patten of Barnes”, dzięki temu zasiadł wIzbie Lordów. Obecnie lord Patten pełni honorowe funkcje kanclerza Uniwersytetów w Oksfordzie i Newcastle. W Partii Konserwatywnej patronuje działaniom tzw. grupy reformatorów.
Jego żoną jest adwokat, Lavender Patten. Małżonkowie doczekali się trzech córek – Kate, Laury iAlice. Patten jest właścicielem dwóchnorfolk terrierów – Whisky'ego i Sody. W 2005 opublikował swoje wspomnienia pt.Not Quite the Diplomat.
W październiku 2003 otrzymał tytuł doktorahonoris causaUniwersytetu Szczecińskiego. W 2016 został mianowany KomandoremLegii Honorowej[1].
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
| W dniu powstania |
|---|
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |