Chicomecoatl,Chicomecōātl (nah. „siedem węży”) – wmitologii Azteków jedno z kilku bóstw pożywienia, w szczególności młodej, zielonejkukurydzy oraz płodności, żeński odpowiednik bogaCenteotla. Niekiedy utożsamiana zCoatlicue.
Niekiedy była nazywana Xilonen (nah. „Ta, porośnięta włosami” lub „Ta, która spaceruje niczym młoda kukurydza”)[1], nazwa ta miała opisywać wygląd właśnie zerwanej kolby kukurydzy która wypuszcza szereg drobnych kłosków przypominających owłosienie. W tej postaci uważana była za żonęTezcatlipoki.
Święto Xilonen obchodzono w chwili, gdy spadły już deszcze, a z użyźnionej ziemi wykiełkowały pierwsze sadzonki kukurydzy. Wybierano młodą dziewczynę, pilnie strzeżoną przez inne kobiety. W czasie barwnego pochodu ze śpiewami i tańcami tancerki niosły girlandy wonnych kwiatów, a mężczyźni łodygi młodej kukurydzy. Roztańczony tłum prowadził wybrankę do sanktuariumCenteotla. Kapłan wnosił ją na własnych plecach na szczyt piramidy, gdzie ucinano jej głowę i wyrywano serce. Dopiero po spełnieniu ofiary można było jeść placki z młodej, zielonej kukurydzy[2].
Później, przy właściwych żniwach, oddawano cześć bogini Chicomecoatl (7 Wąż), patronce urodzaju i dojrzałej kukurydzy[2]. Składano jej ofiary z młodych kobiet podczas obchodzonego w czasie dojrzewania kukurydzy święta plonówOchpaniztli, poświęconego także boginiTlazolteotl. Ofiarę pozbawiano głowy, a jej krwią skrapiano posągChicomecoatl, następnie prowadzący uroczystośćkapłan przywdziewał skórę poświęconej kobiety.
Chicomecoatl przedstawiano z pomalowaną na czerwono twarzą, zwykle trzymającą w ręku kolby kukurydzy oraz przedmiot przypominający kołatkę, służący przypuszczalnie do celów religijnych. Czasami przedstawiano ją jako boginię-matkę ze słoneczną tarczą lub rzadziej jako kobietę przynoszącą śmierć w swoich objęciach.