Charops (gr:Χάροψ,Chárops) (zm.157 p.n.e. wBrundisium) –tyranEpiru od 167 p.n.e. do swej śmierci. Syn Machatosa, syna Charopsa, i Filotis.
Dziadkiem Charopsa był Charops, obywatelepirocki. Stał on po stronieRzymian w ich wojnie zFilipem V Macedońskim.Gdy w r. 198 p.n.e. królMacedonii zajmował przesmykiEpiru, Charops pomógł Rzymianom w usunięciu go ze swego kraju.
W r. 191 p.n.e. Charops posłował doAntiocha III Wielkiego, króla państwaSeleucydów, który zimował wChalkis naEubei. Przedstawił królowi prośbę Epirotów, by nie wciągał ich więcej na wojnę z Rzymianami oraz pamiętał, że oni mieszkają najbliżejItalii. Proponował mu, że jeżeli może przybyć doEpiru, to zostanie przyjęty w ich miastach i portach.
Charops do końca życia pozostał przyjacielem Rzymian. Miał po zmarłym synu Machatasie wnuka Charopsa, którego wysłał w młodości do Rzymu, by poznał tam język i literaturę oraz zawarł znajomości. Charops po pewnym czasie wrócił do domu. Po śmierci dziadka zaczął się buntować, gdyż był lekkomyślnym i zepsutym młodzieńcem. Nikt z ludzi wysoko postawionych, takich jak Antinoos lub Kefalos, początkowo się z nim nie liczył. Gdy doszło do wojny między Rzymem aPerseuszem Macedońskim, Charops, wykorzystując swe dawne znajomości, oczerniał swoich rodaków przed Rzymianami. Przywódcy epiroccy, obawiając się kary z powodu jego oszczerstw, zostali zmuszeni do wybrania strony królaPerseusza.
GdyPerseusz został pokonany w r. 167 p.n.e., Charops z Nikiaszem posłował doRzymian, by pogratulować im zwycięstwa. Zgadzając się na likwidację królestwaMacedonii przez Rzymian, starał się przypodobać rzymskiemu wodzowiEmiliuszowi Paulusowi wAmfipolis. Wyeliminował swych wrogów politycznych poprzez wskazanie ich jako zwolenników Perseusza, dzięki czemu mógł objąć władzę nad swoją ojczyzną. Charops, z pomocą oddanych sobie ludzi, mordował mieszkańców na agorze, w ich własnych domach czy na polach i drogach. Konfiskował ich majątki. Następnie postanowił proskrybować bogatych ludzi, dzięki czemu mógł wyłudzać od nich pieniądze. Mężczyznom zabierał samodzielnie, a kobietom za pośrednictwem matki Filotis. Pomimo to proskrybowane osoby zostały osądzone przez sąd ludu. Tłum w mieście Foinike, zastraszony przez Charopsa, skazał proskrybowanych nie na wygnanie lecz na śmierć, jako wrogów Rzymian. Część proskrybowanych uciekła.
Charops zwrócił się dosenatu rzymskiego z pieniędzmi, aby usankcjonował jego nadużycia. Rzymianie jednak byli zniesmaczeni jego działalnością.Pontifex Maximus i pierwszy senatorMarek Emiliusz Lepidus orazLucjusz Emiliusz Paulus Macedoński nie wpuścili go do swych domów. Później Charops został przyjęty przezsenat, który jego próśb nie uwzględnił oraz nie dał wyraźnej odpowiedzi. Senatorowie oświadczyli tylko, że wyślą posłów w celu dokładnego zbadania sprawy. Charops, wracając do domu, zmienił odpowiedź senatu na swoją korzyść. Napisał, że senat akceptuje wszystko, co zrobił.
Charops zmarł wBrundisium r. 157 p.n.e. Jednak wEpirze nadal panowało zamieszanie z powodu bezprawia i okrucieństwa jego rządów.Rzymianie postanowili włączyćEpir do swego państwa.
| Mityczni królowie |
|
|---|---|
| Historyczni królowie |
|