Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Cerkiew (budynek)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też:inne znaczenia słowa „cerkiew”.
Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
Cerkiew (sobór) Wasyla Błogosławionego w Moskwie
Cerkiew św. Michała Archanioła w Bystrem
Opuszczonacerkiew pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja wKróliku Wołoskim,Beskid Niski
Cerkiew Świętego Ducha wBiałymstoku
Cerkiew św. Mikołaja wTomaszowie Lubelskim
Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa wSupraślu
Cerkiew św. Bazylego weWłodzimierzu
Sobór św. Grzegorza wSalonikach

Cerkiew (zgr.kyriaké, Κυριακη (οικια) „(dom) Pana”, w uzupełnieniu doeklezja „zgromadzenie”, później „świątynia”, „kościół”) – budynek przeznaczony do sprawowania nabożeństw wcerkwi prawosławnej lubunickiej (greckokatolickiej). Jest przestrzeniąsakralną dla celebracjiBoskiej Liturgii.Prawosławni oraz grekokatolicy wierzą, że jest ona miejscem szczególnego przebywania samegoBoga.

Pojęcie

[edytuj |edytuj kod]

Jeszcze w szesnastowiecznym języku staropolskim słowocerkiew odnosiło się zarówno do świątyni prawosławnej, jak i do kościołów katolickiego i protestanckiego, a nawet do synagogi. Analogicznie pojęcie Cerkiew pisane wielką literą mogło odnosić się do wspólnoty wiernych, organizacji kościelnej dowolnego wyznania. Równocześnie słowokościół było powszechnie wykorzystywane na określenie świątyń prawosławnych. W tekstach polemicznych z okresu konfliktu prawosławno-unickiego w końcu XVI i na początku XVII w. pojęciecerkiew nadal bywało używane na określenie świątyń zarówno prawosławnych, jak i katolickich (także obrządku łacińskiego). Wyraźne rozróżnienie pojęćcerkiew ikościół następuje w końcu XVI w. i definitywnie najpewniej w stuleciu następnym[1].

Historia

[edytuj |edytuj kod]

Pierwsze cerkwie stawiali budowniczowie greccy sprowadzeni zKonstantynopola, dlatego podstawowy typ cerkwi murowanej wywodzi się od późnobizantyjskich świątyń wznoszonych na planie krzyża i zwieńczonych kopułą[2]. Późniejszy jej rozwój architektoniczny na rozległych obszarach wpływu obrządku prawosławnego był uzależniony od warunków miejscowego środowiska. Najbardziej charakterystyczne typy i formy cerkwi wykształciły się na Rusi. W XV wieku głównym ośrodkiem budowy cerkwi stała sięMoskwa, gdzie wzniesiono monumentalne sobory naKremlu:

Rozwój architektury cerkiewnej charakteryzuje się coraz większym zróżnicowaniem typów budowli i wzrastającą ich dekoracyjnością. Szczególne bogactwo form cechuje cerkwie drewniane na terenieRosji,Białorusi,Ukrainy,Słowacji oraz wschodniejPolski. Cerkwie budowano zcegły i kamienia, ale nieporównywalnie – w stosunku do innych typów kościołów – duża liczba cerkwi była drewniana.

Jednym z mistrzów malarstwa ściennego był wXIV wiekuTeofan Grek przedstawiciel tzw.szkoły nowogrodzkiej. Innymi uznanymi artystami byliAndriej Rublow orazDionizy działający w Moskwie.

Kościoły greckie, od okresu wczesnochrześcijańskiego, aż do państwa nowogreckiego, pozostawały wiernestylowi bizantyńskiemu. Ewentualne korekty wiążą się z tradycją frankońską, w niektórych regionach popularną od XI aż po XIX wiek, oraz z tradycją włoską. Po odzyskaniu niepodległości, zaznaczył się wpływklasycyzmu, następnie także architektury nowoczesnej, wciąż jednak z zachowaniem jej bizantyńskiej stylizacji. Toteż współczesne słowniki grecko-polskie unikają określania greckich świątyń prawosławnych mianem cerkwi, greckie pojęcie „εκκλησία” tłumacząc wyłącznie jako „kościół”[3][4]. Największy z polskich słowników polsko-greckich słowo „cerkiew” tłumaczy na grecki jakokościół prawosławny lub unicki (krajów słowiańskich)[5]. Słownikijęzyka polskiego definiują termin cerkiew jako oznaczający świątynię prawosławną w ogólności, bez rozróżniania kraju, w którym obiekt się znajduje[6][7]. Słowa „cerkiew” używa się także w stosunku do Kościołów Greckokatolickich[8].

Zewnętrzny wygląd cerkwi

[edytuj |edytuj kod]

Plan budynku

[edytuj |edytuj kod]

Spośród planów, na których buduje się cerkwie najbardziej rozpowszechnione są plany:

  • prostokąta (symbol arki oraz życia na łodzi, wyobrażającym cerkiew i wędrówki do celu życia człowieka – Królestwa Bożego)
  • krzyża (symbolKrzyża, na którym poniósł śmierćJezus Chrystus, zbawienia, triumfu nad grzechem i śmiercią). Czasem plankrzyża greckiego (np.cerkiew św. Mikołaja wHoszowie)
  • koła (symbol wiecznego trwania cerkwi, jej nieskończoności w czasie).

Kopuły

[edytuj |edytuj kod]

Cechą, która odróżnia cerkiew od innych budynków jest jej pokrycie kopułami.Kopuła jest symbolemnieba, Boga, świętych i świata anielskiego. Liczba kopuł nie jest dowolna i ma znaczenie symboliczne:

  • 1 kopuła symbolizuje jedynego Boga
  • 2 kopuły symbolizują 2 natury Jezusa Chrystusa
  • 3 kopuły symbolizują Trójcę Świętą
  • 5 kopuł symbolizuje Jezusa Chrystusa i 4 ewangelistów
  • 7 kopuł symbolizuje 7sakramentów
  • 9 kopuł symbolizuje 9 stopni anielskich
  • 13 kopuł symbolizuje Jezusa Chrystusa i 12apostołów
  • 33 kopuły symbolizują 33 lata życia Jezusa Chrystusa na ziemi

Na każdej kopule umieszczony jest krzyż, co oznacza, że cerkiew oddaje chwałę Jezusowi Chrystusowi.

Kształt kopuł, będących charakterystycznym elementem architektury cerkiewnej, przybierał różne formy w zależności od regionu. W architekturze sakralnej:

  • bałkańskiej (bizantyjskiej, serbskiej i bułgarskiej) – półokrągły
  • rumuńskiej – stożkowaty, ostrosłupowy lub dzwonowy
  • ruskiej – początkowo hełmuszyszaka (architektura nowogrodzka) stopniowo ewoluując w powszechnie znany kształt „cebulasty”, mający znaczenie zarówno symboliczne (płomienie świec lub gorejący płomień wiary), jak i praktyczne (powoduje zsuwanie śniegu, zmniejszając obciążenie pokrycia dachowego).
Cerkiew św. Pantalejmona w Skopje

Wnętrze cerkwi

[edytuj |edytuj kod]

Wnętrze cerkwi dzieli się na:

  • Przedsionek (pritwor) – część zachodnia świątyni; w starożytności przeznaczona dlakatechumenów lub innych ludzi pozostających poza wspólnotą wiernych.
  • Nawa – część środkowa świątyni; miejsce święte przeznaczone dla wiernych mieszczące:
Sobór św. Mikołaja wWaszyngtonie

W Polsce cerkwie prawosławne zwykle nie mają ławek z wyjątkiem tych pod ścianami, co daje większą swobodę poruszania się wiernych niż w świątyniach katolickich i protestanckich. Ławki bywają jednak w cerkwiach prawosławnych na południu Polski, co wiąże się z wpływami tradycji greckiej.

Ściany części środkowej pokryte są ikonami zawieszonymi lub umieszczonymi na półeczkach.

  • Ołtarz – prezbiterium (ałtar) – część wschodnia świątyni;miejsce najświętsze. Od części środkowej oddzielony jestikonostasem. W cerkwiach ołtarz (prezbiterium) zawsze skierowany jest na wschód na pamiątkę znajdującego się tam kiedyś rajskiego ogrodu oraz miejsca narodzin Jezusa Chrystusa (ze względu na położenie ołtarza, mówi się, że cerkwie są „orientowane” – kierunek wschodni wskazuje w tradycji judeochrześcijańskiej położenie Edenu-raju. Praktyka orientowania kościołów istniała również w chrześcijaństwie zachodnim, co przestało być obowiązującą zasadą począwszy od końca średniowiecza). Do części ołtarzowej wchodzić mogą tylko mężczyźni. Znajduje się tam:
    • prestoł (tron) – najważniejsze miejsce w ołtarzu, okryty specjalną szatą stół w kształcie sześcianu, sporządzony z drewna lub marmuru. Do jego wyposażenia należą takie utensylia liturgiczne:
    • stół ofiarny (żertwiennik) – umiejscowiony jest po lewej (północnej) stronie ołtarza, do jego wyposażenia należą:
      • kielich (potir)
      • diskos (okrągły metalowy talerzyk, na którym umieszcza się chleb eucharystyczny)
      • zwiezdica
      • kopia = włócznia (trójkątny nóż, który służy do krojeniaprosfor)
      • łyżeczka (złota lub srebrna, zakończona krzyżem łyżeczka, przeznaczona do udzielania wiernym Świętej Komunii)
      • welony (pokrowy) – osłony nakładane na kielich i zwiezdicę
      • wozduch (narzuta na czaszę i diskos)
    • górne miejsce (hornieje miesto) – umieszczony za prestołem, jest to podwyższenie, na którym znajduje się tron dlabiskupa

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. M. Karpluk,Słownictwo cerkiewne w polszczyźnie XVI w. [w:] red. R. Łużny,Chrześcijański wschód a kultura polska, Wydawnictwa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1989, ss.129–131.
  2. cerkiew, [w:]Encyklopedia PWN [online],Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-03-07] .
  3. Podręczny słownik grecko-polski, M.T.Kamburelis, Wiedza Powszechna, Warszawa 1999,ISBN 83-214-1161-4.
  4. .Słownik MEGA polsko-grecki i grecko-polski, praca zbiorowa grupy wykładowców języka polskiego, wyd. Kalokathis, Ateny 2004,ISBN 960-396-167-1
  5. M.T.Kamburelis, s .49, Wiedza Powszechna, Warszawa 1999,ISBN 83-214-1161-4.
  6. WSJP, cerkiew. www.wsjp.pl. [dostęp 2016-03-12].
  7. cerkiew - definicja, synonimy, przykłady użycia. sjp.pwn.pl. [dostęp 2016-03-12].
  8. PRZEMYŚL | Archidiecezja Przemysko-Warszawska Kościoła Greckokatolickiego w Polsce [online] [dostęp 2024-07-21] (pol.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Zobacz multimedia związane z tematem:Cerkiew
Zobacz hasłocerkiew w Wikisłowniku
Religioznawstwo
Religie
Ludzie
Miejsca
Rytuały
Pojęcia

Encyklopedie internetowe (typ budynku):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cerkiew_(budynek)&oldid=78119516
Kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp