Gorliwy rzecznik Kościoła Powszechnego, żył w czasie panowania cesarzaTeodozjusza II (408-450). Otrzymał dobre wykształcenie, doskonale znałfilozofię, wytrwale studiowałPismo Święte i rozmyślał nadteologią. Uczciwe życie świętego i jego autorytet jako teologa zaowocowały szacunkiem i miłością wśród duchowieństwa i laików.
Występował przeciwko herezjipelagiańskiej i w tym celu prowadził działania dyplomatyczne na dworze cesarskim, wysłał do Brytaniiśw. Lupusa iśw. Germana, a do Irlandii Palladiusza w celu przeprowadzenia ewangelizacji[2]. Prowadził też działania na rzecz zażegnania konfliktów w obrębie episkopatu afrykańskiego. Zwołał (w 430 roku) w Rzymiesynod. Zażądał odNestoriusza potępienia pelagianizmu.Cyryl Aleksandryjski, powołany przez papieża na jego przedstawiciela na Wschodzie przewodniczył później (431)soborowi wEfezie. Błędy tego soboru zostały przez Celestyna potępione[2]. Papież Celestyn wystąpił w tej kwestii doTeodozjusza II, a odMaksymiana zażądał podjęcia działań dla przywrócenia pokoju od konfliktów na tle religijnych na wschodzie[2].
Jego działalność apostolska znalazła odzwierciedlenie w bogatej spuściźnieepistolograficznej (pozostało po nim 16 listów)[3].
Jego wspomnienie obchodzono6 kwietnia[2], obecnie zgodnie ze złotą regułą dniem wspomnienia świętego jest dzień śmiercidies natalis – dzień narodzin dla nieba – 27 lipca. Cerkiew prawosławna czci go 8 kwietnia[4].
