| Data i miejsce urodzenia | 1 września 1931 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 22 stycznia 2016 | ||
| Minister handlu i przemysłu | |||
| Okres | od 12 czerwca 1983 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Cecil Edward Parkinson, baron Parkinson (ur.1 września1931 wCarnforth,Lancashire, zm.22 stycznia2016) –brytyjskipolityk, członekPartii Konserwatywnej, minister w rządachMargaret Thatcher, dwukrotnie przewodniczący swojej partii.
Jest synem pracownika kolei. Wykształcenie odebrał w Lancaster Royal Grammar School. Dzięki uzyskanemu tam stypendium rozpoczął studia na kierunku anglistyka wEmmanuel College naUniwersytecie Cambridge. Później zmienił kierunek studiów i zaczął studiować prawo. Po studiach odbył służbę wojskową wlotnictwie. W 1957 poślubił Anne Jarvis. Doczekał się z nią trzech córek (Emmy, Mary i Jo). Następnie Parkinson rozpoczął pracę w MetalBox Compaty. W 1961 założył własną firmę, Parkinson-Hart securities.
W czerwcu 1970 wysytartował w wyborach doIzby Gmin w okręguNorthampton, ale bez powodzenia. Do parlamentu dostał się w listopadzie tego roku, wygrywając wybory uzupełniające w okręguEnfield West. Kiedy okręg został zlikwidowany w lutym 1974 Parkinson wystartował w nowo utworzonym okręguSouth Hertfordshire. Kiedy i ten okręg został zlikwidowany w 1983 Parkinson przeniósł się do okręguHertsmere.
Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach 1979 Parkinson objął stanowisko w ministerstwie handlu. We wrześniu 1981 został przewodniczącym Partii Konserwatywnej oraz członkiem gabinetu jako Paymaster-General. W 1982 został dodatkowo Kanclerzem Księstwa Lancaster. Mimo iż zajmował drugorzędne stanowiska znalazł się w składzie ścisłego gabinetu Margaret Thatcher podczaswojny o Falklandy. W 1983 nadzorował kampanię wyborczą swojej partii. Po sukcesie wyborczym otrzymał stanowisko ministra handlu i przemysłu.
Z tego stanowiska musiał jednak zrezygnować już w październiku 1983, kiedy okazało się, że jego była sekretarka, Sara Keays, która zaszła z nim w ciążę, upubliczniła informacje o ich 12-letnim romansie. Do rządu Parkinson powrócił w 1987. Otrzymał wówczas stanowisko ministra energii. W 1989 został ministrem transportu. Zrezygnował w 1990, wraz z dymisją Margaret Thatcher. W 1992 zrezygnował ze startu w wyborach do Izby Gmin.
Jeszcze w tym samym roku został kreowany parem dożywotnim jakobaron Parkinson i zasiadł wIzbie Lordów. W 1997 ponownie został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i członkiem gabinetu cieniWilliama Hague'a. Z tego stanowiska zrezygnował w 1998. Obecnie jest wiceprzewodniczącym Conservative Way Forward Group.
| Ministrowie transportu (1919–1941) | |
|---|---|
| Ministrowie transportu wojennego (1941–1945) | |
| Ministrowie lotnictwa cywilnego (1944–1953) | |
| Ministrowie transportu (1945-1953) | |
| Ministrowie transportu i lotnictwa cywilnego (1953–1959) | |
| Ministrowie transportu (1959–1970) | |
| Ministrowie transportu przemysłowego (1970–1974) | |
| Ministrowie transportu (1974–1997) | |
| Ministrowie środowiska, transportu i regionów (1997–2001) | |
| Minister transportu, samorządu i regionów (2001–2002) | |
| Ministrowie transportu (od 2002) |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
