Casey Larson

Data i miejsce urodzenia	16 grudnia1998 Barrington
Klub	Norge SC
Wzrost	178 cm[1]
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Debiut w PŚ indywidualnie	16 marca 2017 wTrondheim (48. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 stycznia 2017 wZakopanem (10. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 listopada 2020 wRuce (28. miejsce)
Rekord życiowy	216,5 m naVikersundbakken wVikersund (18 marca 2017)[1][2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Casey Larson (ur.16 grudnia1998 wBarrington^[1]) –amerykańskiskoczek narciarski. Olimpijczyk (2018, 2022). Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2017–2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022), mistrzostw świata juniorów (2016–2018) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalistamistrzostw kraju.

Brat skoczkini narciarskiejCary Larson^[3].

Zaczął uprawiać skoki narciarskie w wieku 6 lat^[4] za namową swojej ówczesnejniani^[3]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidąFIS zadebiutował w lutym 2012 w konkursachFIS Cupu, od razu zdobywając punkty tego cyklu^[5].

W lutym 2016 wziął udział wzimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży wLillehammer – w konkursie indywidualnym chłopców zajął 6. miejsce, w konkursie skoków drużyn mieszanych, wraz z reprezentacją USA, był dziesiąty, a w sztafecie mieszanej, z amerykańskim zespołem, został sklasyfikowany na 8. pozycji^[5][6]. W tym samym miesiącu wziął także udział wmistrzostwach świata juniorów wRâșnovie – w rywalizacji indywidualnej był 38., a w obu konkursach drużynowych (zarówno chłopców, jak i mieszanym), wraz zamerykańską reprezentacją, zajął 12. miejsca^[5].

WPucharze Kontynentalnym po raz pierwszy wystąpił w lipcu 2016 w ramachletniej edycji cyklu, a pierwsze punkty zdobył w sierpniu 2016 wKuopio. Z kolei w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego zapunktował od razu w swoim pierwszym starcie, który miał miejsce w styczniu 2017 wTitisee-Neustadt^[5].

20 stycznia 2017, w ramachzawodów w Zakopanem po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji wPucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. Dzień później po raz pierwszy wystąpił w zmaganiach drużynowych w zawodach najwyższej rangi, zajmując z amerykańskim zespołem 10. lokatę. W lutym 2017 po raz drugi w karierze wziął udział wmistrzostwach świata juniorów, zajmując wPark City 8. miejsce indywidualnie oraz 11. (zespół mężczyzn) i 12. (zespół mieszany) pozycję w konkursach drużynowych. W marcu 2017 wLahti wystartował wmistrzostwach świata seniorów – w konkursach indywidualnych odpadł w kwalifikacjach (obiekt normalny) i zajął 46. lokatę, a w zmaganiach drużynowych z amerykańskim zespołem uplasował się na 11. pozycji^[5].

16 marca 2017, w ramach turniejuRaw Air, zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 48. miejsce na skoczni wTrondheim^[5]. Dwa później naVikersundbakken wVikersund skokiem na odległość 216,5 metra ustanowił swój rekord życiowy, poprawiając uzyskany dzień wcześniej wynik o 62 metry^[7]. 25 marca 2017 z amerykańską reprezentacją zajął 7. miejsce wkonkursie drużynowym w Planicy^[5] (jest to najlepszy wynik Amerykanów w historii drużynowych zmagań mężczyzn w Pucharze Świata^[8]).

Latem 2017 zadebiutował wLetnim Grand Prix. 20 stycznia 2018 po raz pierwszy uplasował się w drugiej dziesiątce konkursu Pucharu Kontynentalnego, zajmując wErzurum 20. i 17. lokatę. W lutym 2018 wystartował wmistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym był 12., a w zmaganiach drużynowych 12. (mężczyźni) i 10. (mikst). W tym samym miesiącu wziął też udział wZimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej był 39., na obiekcie dużym odpadł w kwalifikacjach, a w zmaganiach drużynowych zajął 9. lokatę^[5]. Został wówczas również 100 000 mężczyzną w historii, który wystartował w nowożytnychigrzyskach olimpijskich^[9].

W grudniu 2018 dwukrotnie stawał na najniższym stopniu podium słabo obsadzonych (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) konkursów FIS Cupu w Park City. W lutym 2019 wystartował wmistrzostwach świata seniorów – na skoczni dużej indywidualnie był 39., a drużynowo 11., z kolei na obiekcie normalnym w rywalizacji indywidualnej zajął 28. pozycję, po 1. serii plasując się na 13. miejscu i po raz pierwszy w karierze awansując do drugiej części zmagań indywidualnych w zawodach najwyższej rangi, a w konkursie drużyn mieszanych Amerykanie zajęli 10. lokatę^[5].

W sierpniu 2019 wHakubie po raz pierwszy zdobył punkty Letniego Grand Prix, plasując się na 29. pozycji. Zimą jednak notował słabsze wyniki – ani razu nie awansował do konkursu głównego Pucharu Świata, a punkty zdobywał jedynie w zawodach FIS Cupu^[5].

Na początku sezonu letniego 2020 upadł po jednym z treningowych skoków i zwichnął bark, w wyniku czego przeszedł operację i opuścił resztę letniej części rywalizacji^[10]. Od początku sezonu zimowego powrócił jednak do startów, a 29 listopada 2020, podczas zawodów wRuce, zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata, plasując się na 28. pozycji. W grudniu 2020 wPlanicy wystartował wmistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 39. lokatę w rywalizacji indywidualnej. W dalszej części sezonu 2020/2021 pięciokrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, najwyżej klasyfikowanym będąc na 48. miejscu, w zawodach wEngelbergu. Wystartował naMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 46. pozycję na skoczni normalnej i 48. na dużej, zawody drużyn mieszanych zakończył na 12., a męskich – na 10. miejscu^[5].

Wsezonie 2021 Letniego Grand Prix punktował dwukrotnie (27. miejsce w drugim konkursie w Szczuczyńsku i 22. w Czajkowskim), zajmując także 8. lokatę w zmaganiach zespołów mieszanych w Czajkowskim. W sezonie zimowym 2021/2022 czterokrotnie brał udział w konkursach głównych Pucharu Świata, najwyżej plasując się na 48. pozycji. W lutym 2022 wystartował nazimowych igrzyskach olimpijskich – indywidualnie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 43. na obiekcie dużym, a drużynowo uplasował się z amerykańskim zespołem na 10. pozycji. W marcu 2022 wVikersund wziął udział wmistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 40. miejsce w konkursie indywidualnym^[5].

W2016 zdobył brązowe medalemistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej^[11], jak i normalnej^[12].Rok później został wicemistrzem kraju na skoczni dużej^[13].W 2018 zdobył srebrne medale na obu skoczniach^[14].W 2019 był drugi na skoczni normalnej^[15]. W2021^[16] i2022^[17][18] zdobył złote medale na obu skoczniach.

Trzykrotnie ustanawiał rekord skoczni normalnej w kompleksieHowelsen Hill wSteamboat Springs (w grudniu 2015 skoczył na niej 105 metrów, a wynik ten wyrównał także rok i trzy lata później)^[19].

We wrześniu 2025 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[20].

2018Pjongczang	–	39. miejsce (K-98), nie zakwalifikował się (K-125)[21]
2022Pekin/Zhangjiakou	–	39. miejsce (K-95), 43. miejsce (K-125)

2018Pjongczang	–	9. miejsce[a]
2022Pekin/Zhangjiakou	–	10. miejsce[b]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	97,0 m	–	89,4 pkt	169,9 pkt	Andreas Wellinger
NQ	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	104,5 m		61,1 pkt	Nie zakwalifikował się.
9.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[a]	111,5 m	–	377,2 pkt (85,7 pkt)	721,3 pkt	Norwegia
39.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	–	113,2 pkt	161,8 pkt	Ryōyū Kobayashi
43.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	123,0 m	–	107,5 pkt	188,6 pkt	Marius Lindvik
10.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[b]	106,0 m	–	261,0 pkt (68,5 pkt)	681,7 pkt	Austria

2017Lahti	–	nie zakwalifikował się (K-90)[22], 46. miejsce (K-116)
2019Seefeld/Innsbruck	–	38. miejsce (K-120), 28. miejsce (K-99)
2021Oberstdorf	–	46. miejsce (K-95), 48. miejsce (K-120)
2023Planica	–	39. miejsce (K-95), 36. miejsce (K-125)
2025Trondheim	–	40. miejsce (K-94)

2017Lahti	–	11. miejsce (K-116)[c]
2019Seefeld/Innsbruck	–	11. miejsce (K-120)[d], 10. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[e]
2021Oberstdorf	–	12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[f], 10. miejsce (K-120)[g]
2023Planica	–	10. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[h], 8. miejsce (K-125)[i]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	83,0 m		92,7 pkt	Nie zakwalifikował się.
46.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	102,5 m	–	86,3 pkt	193,0 pkt	Stefan Kraft
11.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[c]	93,0 m	–	365,1 pkt (64,8 pkt)	739,1 pkt	Polska
38.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	115,0 m	–	93,9 pkt	185,5 pkt	Markus Eisenbichler
11.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[d]	113,0 m	–	342,5 pkt (87,9 pkt)	645,0 pkt	Niemcy
28.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	92,0 m	88,0 m	182,3 pkt	36,0 pkt	Dawid Kubacki
10.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[e]	95,5 m	–	364,9 pkt (99,9 pkt)	647,3 pkt	Niemcy
46.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	–	99,4 pkt	169,4 pkt	Piotr Żyła
12.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[f]	79,0 m	–	258,6 pkt (67,2 pkt)	742,2 pkt	Niemcy
48.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	93,5 m	–	52,5 pkt	224,0 pkt	Stefan Kraft
10.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[g]	95,5 m	–	237,4 pkt (45,8 pkt)	809,2 pkt	Niemcy
39.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	92,5 m	–	108,7 pkt	153,1 pkt	Piotr Żyła
10.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[h]	89,0 m	–	412,2 pkt (114,2 pkt)	605,0 pkt	Niemcy
36.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	120,0 m	–	105,5 pkt	182,0 pkt	Timi Zajc
8.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[i]	124,5 m	122,0 m	975,4 pkt (242,2 pkt)	203,5 pkt	Słowenia
40.	2 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	93,0 m	–	101,0 pkt	164,5 pkt	Marius Lindvik

2020Planica	–	39. miejsce
2022Vikersund	–	40. miejsce

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	181,5 m	–	–	–	141,5 pkt	735,7 pkt	Karl Geiger
40.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	139,5 m	–	–	–	92,5 pkt	761,7 pkt	Marius Lindvik

2016Râșnov	–	38. miejsce
2017Park City	–	8. miejsce
2018Kandersteg	–	12. miejsce

2016Râșnov	–	12. miejsce[j], 12. miejsce (drużyna mieszana)[k]
2017Park City	–	11. miejsce[l], 12. miejsce (drużyna mieszana)[m]
2018Kandersteg	–	12. miejsce[n], 10. miejsce (drużyna mieszana)[o]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
38.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	–	98,1 pkt	150,9 pkt	David Siegel
12.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.[k]	74,0 m	–	285,8 pkt (72,9 pkt)	597,0 pkt	Słowenia
12.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[j]	80,0 m	–	290,9 pkt (76,4 pkt)	575,8 pkt	Niemcy
8.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	92,0 m	250,2 pkt	13,0 pkt	Viktor Polášek
11.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[l]	94,0 m	–	361,2 pkt (112,0 pkt)	571,1 pkt	Słowenia
12.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	93,5 m	248,5 pkt	42,9 pkt	Marius Lindvik
12.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.[n]	86,5 m	–	339,8 pkt (101,3 pkt)	728,7 pkt	Niemcy
10.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[o]	94,0 m	–	302,1 pkt (101,4 pkt)	567,2 pkt	Norwegia

2016Lillehammer

–

6. miejsce

2016Lillehammer

–

10. miejsce (drużyna mieszana)[p], 8. miejsce (sztafeta mieszana)[q]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	97,0 m	87,0 m	221,5 pkt	41,3 pkt	Bor Pavlovčič
10.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz.[p]	92,5 m	89,0 m	531,6 pkt (212,2 pkt)	177,9 pkt	Słowenia
8.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztaf. miesz[r][q].	92,5 m		286,2 pkt (112,3 pkt)	+2:09,8 s	Rosja

Źródło[5][6]
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	q	48	q	q	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	40	44	q	q	q	-	-	-	q	q	q	q	q	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	q	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
																									punkty
q	q	28	-	-	48	q	62	q	-	-	-	-	50	50	-	-	-	-	-	-	-	q	66	-	3
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	q	q	q	-	-	-	-	q	q	q	q	q	-	-	-	-	-	57	48	q	48	dq	q	q	q	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	q	46	q	q	-	-	-	-	-	-	36	q	38	46	q	q	q	35	35	34	18	32	47	q	35	q	39	42	q	-	13
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	-	-	-	q	q	q	q	q	-	-	-	31	35	36	40	47	41	37	38	42	dq	-	-	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2024/2025
																													punkty
q	dq	32	31	41	47	47	q	q	39	50	44	q	q	-	38	q	50	50	45	40	46	39	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q  – zawodnik nie zakwalifikował się -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[5][6]
Sezon 2016/2017
				-	10	-	11	9	7
Sezon 2017/2018
		-	-	-	-	11	-	-	9
Sezon 2020/2021
					-	-	9	-	-
Sezon 2021/2022
			9	-	-	-	-	-	-
Sezon 2022/2023
			9	7	6	11	6	9	8
Sezon 2023/2024
				-	-	10	-	8	7
Sezon 2024/2025
			10	-	-	-	-	-	-
Legenda
1234-8poniżej 8 (Duety:1234-12poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[5][6]
2017
									punkty
q	-	q	48	43	-	-	-	-	0
2019
								punkty
-	-	-	q	31	29	-	-	2
2021
								punkty
-	-	-	32	27	22	-	-	13
2023
									punkty
-	-	-	-	5	31	45	27	-	49
2025
											punkty
42	37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[5][6]
2017
									12
2019
							-	-	10
2021
									8
Legenda
1234-8poniżej 8  -  – brak startu

Źródło[5][6]
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	24	53	dq	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	28	-	-	-	-	-	-	-	-	10
Sezon 2017/2018
																												punkty
59	55	32	38	-	-	48	57	49	55	20	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	59	41	41	40	26	37	32	-	-	16	22	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35
Sezon 2019/2020
																					punkty
70	65	-	-	51	49	-	-	49	46	55	57	43	41	34	31	-	-	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	45	53	54	41	38	35	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	28	dq	18	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	-	-	-	-	37	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2023/2024
																											punkty
-	-	-	-	-	-	42	45	-	-	-	-	-	21	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[5][6]
2016
														punkty
36	36	42	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5
2017
													punkty
45	-	33	47	57	36	46	51	50	54	65	74	67	0
2018
													punkty
-	-	-	-	-	44	46	-	-	-	-	-	-	0
2019
																punkty
-	-	-	-	41	38	-	-	-	-	15	47	42	44	-	-	16
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	33	2
2022
									punkty
25	29	17	10	-	-	16	19	17	89
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	16	18	15	44
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 grudnia	2018	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	96,5 m	90,5 m	237,4 pkt	3.	7,1 pkt	Luca Egloff
2.	20 grudnia	2018	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	94,5 m	93,0 m	255,2 pkt	3.	13,0 pkt	Luca Egloff
3.	3 sierpnia	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	86,0 m	86,5 m	252,5 pkt	3.	5,6 pkt	Stefan Rainer
3.	4 sierpnia	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	92,5 m	87,5 m	235,9 pkt	3.	4,7 pkt	Jernej Presečnik

Źródło[5][6]
Sezon 2011/2012
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	29	-	-	-	-	3
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	-	-	-	-	23
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	28	23	-	-	15
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	-	-	-	61	54	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	22	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	11	-	-	49
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	60	34	53	59	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	-	-	120
Sezon 2019/2020
																						punkty
-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	21	26	-	-	43	50	-	-	-	-	135
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował

• Casey LARSON - Athlete Biography - Ski Jumping. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-03]. (ang.).
• LARSON Casey 1998.12.16 USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-03].

• Amerykańscy skoczkowie narciarscy
• Amerykańscy olimpijczycy
• Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018
• Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022
• Urodzeni w 1998