.png) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 2 marca 1874 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 1918 | ||
| Obywatelstwo | |||
| |||
Carl Schlechter (ur.2 marca1874 wWiedniu, zm.27 grudnia1918 wBudapeszcie) –austriackiszachista, uczestnik meczu omistrzostwo świata zEmanuelem Laskerem, jeden z twórców tzw.wiedeńskiej szkoły (wspólnie z m.in.Maxem Weissem)[1].
Od 1893 roku Schlechter był stałym uczestnikiem turniejów najsilniejszych szachistów. Ogółem wziął udział w ponad pięćdziesięciu turniejach międzynarodowych i dziesięciu meczach. Najsłynniejszy turniej dziewiętnastego stulecia (Hastings, 1895) ukończył na dziewiątym miejscu. Największe sukcesy odniósł w pierwszej dekadzie dwudziestego wieku. Wygrał wówczas cztery silnie obsadzone turnieje: wMonachium (1900, wspólnie zHarrym Pillsburym), wOstendzie (1906), w Wiedniu (1908, wspólnie zOldřichem Durasem iGezą Maroczym) iHamburgu (1910).
Pasmo sukcesów doprowadziło Schlechtera do największego wyróżnienia - meczu o mistrzostwo świata z ówczesnym mistrzem Emanuelem Laskerem. Mecz rozegrano w styczniu i lutym 1910 roku w Wiedniu iBerlinie na dystansie dziesięciu partii. Pierwszą połowę meczu Schlechter po czterech remisach zakończył wygraną i niespodziewanie objął prowadzenie. Kolejne cztery partie były remisowe. Lasker miał jeden punkt for, tzn. żeby zdobyć tytuł mistrza świata Schlechter musiał zwyciężyć przewagą dwóch lub więcej punktów. Fakt ten miał znaczący wpływ na przebieg ostatniej partii, która była jedną z najbardziej dramatycznych w historii szachów. W przypadku remisu mecz zakończyłby się zwycięstwem Schlechtera 5½ - 4½, ale tytuł mistrza świata zachowałby Lasker. Dziesiąta i ostatnia partia meczu trwała trzy dni, tj. 8, 9 i 10 lutego. Przez długi okres utrzymywała się pozycja remisowa, ale Schlechter grający czarnymi bierkami dążył do zwycięstwa za wszelką cenę. W pewnym momencie podjął ryzykowny wariant gry i w efekcie w 71 posunięciu poddał się. Cały mecz zakończył się remisem 5 - 5, co oznaczało obronę tytułu przez Laskera.
Rok później, w 1911 roku wKolonii Schlechter rozegrał mecz zSiegbertem Tarraschem, również zakończony remisem. Do końca życia był aktywnym szachistą. Umarł w 1918 roku nazapalenie płuc, wkrótce po przegranym (2½ - 3½) meczu zAkibą Rubinsteinem.
Według retrospektywnego systemuChessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w grudniu 1906, zajmował wówczas 2. miejsce (zaGezą Maroczym) na świecie[2].
