Carl Reiner (ur.20 marca1922 wNowym Jorku, zm.29 czerwca2020 wBeverly Hills[1]) – amerykański komik, aktor, reżyser, scenarzysta i publicysta. Ojciec aktora i reżyseraRoba Reinera.
Urodził się w Nowym Jorku jako syn Bessie (z domu Mathias) i Irvinga Reinera, zegarmistrza[2]. Jego rodzice byliżydowskimi emigrantami zEuropy[3]. Jego starszy brat Charlie służył w 9. Dywizji podczasII wojny światowej, a jego prochy są pochowane naCmentarzu Narodowym w Arlington. W wieku 16 lat Charlie przeczytał w „New York Daily News” o bezpłatnych warsztatach teatralnych organizowanych przez Works Progress Administration i powiedział o tym Carlowi. Wujek Harry Mathias był pierwszym artystą w jego rodzinie, wcześniej pracował jako mechanik, naprawiając maszyny do szycia.
W 1943 Reiner został powołany doUnited States Army Air Forces i służył podczas II wojny światowej, ostatecznie osiągając stopieńkaprala. Początkowo kształcił się na operatora radiowego, ale po spędzeniu trzech miesięcy w szpitalu na leczeniezapalenia płuc, został wysłany naUniwersytet Georgetown na dziesięć miesięcy szkolenia jako francuski tłumacz; to tutaj po raz pierwszy pełnił funkcję reżysera, wystawiając sztukęMoliera w całości po francusku. W 1944, po ukończeniu szkolenia językowego, został wysłany naHawaje, aby pracować jako operatordalekopisu. W noc poprzedzającą zaplanowane wysłanie nieznanego zadania, brał udział w przedstawieniuHamlet, przygotowanym przez jednostkę rozrywkową służb specjalnych[4]. Następnie został przeniesiony do służb specjalnych. W latach 1945–1946 występował w teatrze, zabawiając żołnierzy na Hawajach,Guam,Saipan,Tinian iIwo Jima.
Grał naBroadwayu w musicalach:Inside U.S.A. (1948-1949),Alive and Kicking (1950) iEnter Laughing (1963-1964). W 1950 znalazł się w obsadzie programuNBCYour Show of ShowsSida Caesara, występując w skeczach, a także współpracując ze scenarzystami, takimi jakMel Brooks iNeil Simon. Reiner pracował także przy realizacji programu telewizyjno-komediowego NBCCezarowa godzina (Caesar’s Hour) z Brooksem, Simonem,Woodym Allenem,Larrym Gelbartem, Melem Tolkinem, Mikiem Stewartem, Aaronem Rubenem, Sheldonem Kellerem i Gary Belkinem. Reżyserował broadwayowskie przedstawienia takie jakSomething Different (1967),Tough to Get Help (1972),So Long, 174th Street (1976) iThe Roast (1980)[5]. Występował jako Alan Brady w sitcomieCBSThe Dick Van Dyke Show (1961–1966).
W 1998 otrzymałnagrodę Grammy za najlepszy album (w kategorii muzyka komediowa) zaThe 2000 Year Old Man in the Year 2000.
Jako reżyser filmowy zasłynął m.in. realizując w latach 80. kilka popularnych komedii z udziałemSteve’a Martina:Szajbus (The Jerk, 1979),Umarli nie potrzebują pledu (Dead Men Don’t Wear Plaid, 1982),Człowiek z dwoma mózgami (The Man with Two Brains, 1983) iDwoje we mnie (All of Me, 1984). Wystąpił m.in. w filmowym cykluStevena Soderbergha:Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra,Ocean’s Twelve: Dogrywka,Ocean’s Thirteen.
Jego małżeństwo z piosenkarką i aktorką Estelle Lebost-Reiner trwało blisko 65 lat (od 1943 do jej śmierci w 2008). Mieli troję dzieci: dwóch synów –Roba (ur. 6 marca 1947) i Lucasa (ur. 17 sierpnia 1960) oraz córkę Annie (ur. 11 maja 1949).
Zmarł 29 czerwca 2020 w wieku 98 lat[6]. Przyczyną śmierci byłaśmierć naturalna.
- Reżyser
- Aktor
.jpg)
