.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1979 |
| Wzrost | 167 cm |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 1998 |
| Zakończenie kariery | 2015 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 31(15 marca 1999) |
| Australian Open | 2R (2000, 2001, 2002, 2004) |
| Roland Garros | 4R (2001) |
| Wimbledon | 3R (1998, 2003, 2005) |
| US Open | 2R (1998, 2002, 2004) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 60 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 1(17 października 2005) |
| Australian Open | W (2007) |
| Roland Garros | F (2005) |
| Wimbledon | W (2004, 2005, 2007) |
| US Open | W (2008) |
Cara Black (ur.17 lutego1979 wSalisbury) –zimbabwejskatenisistka, mistrzyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej oraz pięciu w grze mieszanej (karierowy Wielki Szlem), pierwsza kobieta z Zimbabwe w historii, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (French Open 2002), trzykrotna triumfatorkaMistrzostw WTA w grze podwójnej (2007, 2008, 2014),liderka rankingu WTA w grze podwójnej, reprezentantka Zimbabwe wPucharze Federacji (1993 – 1996),Pucharze Hopmana (1999, 2005) i na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.
Cara Black rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. Była czołową juniorką w rozgrywkachMiędzynarodowej Federacji Tenisowej, według notowań z dnia 31 grudnia zajmowała pierwsze miejsca w klasyfikacjach singlistek i deblistek. W tym sezonie wygrała wielkoszlemoweWimbledon iUS Open w grze pojedynczej dziewcząt, a finałFrench Open przegrała zJustine Henin. W grze podwójnej zwyciężała wWimbledonie 1995 zAleksandrą Olszą,French Open 1997 iWimbledonie 1997 zIriną Sielutiną. Status profesjonalny otrzymała 1 stycznia 1998 roku.
W styczniu 1998 próbowała swoich sił w pierwszych kwalifikacjach do turnieju WTA wAuckland. Debiut odnotowała w marcu wIndian Wells, gdzie organizatorzy przyznali jej dziką kartę. Swój pierwszy zawodowy mecz przegrała zRuxandrą Dragomir 3:6, 3:6. W maju przeszła eliminacje i zadebiutowała w wielkoszlemowej imprezie, weFrench Open. Doszła do drugiej rundy; miesiąc później osiągnęła jedną rundę więcej wWimbledonie. W sierpniu wBostonie osiągnęła pierwszy półfinał w WTA Tour, w którym przegrała zBarbarą Schett. W styczniu 1999 była w ćwierćfinale wHobarcie. Wkrótce znalazła się w najlepszej czwórce wBirmingham (pokonana przezJulie Halard-Decugis). 15 marca zajmowała najwyższe w swojej karierze, 31. miejsce w rankingu singlowym. W styczniu 2000 po raz pierwszy zagrała w finale zawodów WTA; stało się to w Auckland, w ćwierćfinale ograła najwyżej rozstawionąJelenę Lichowcewą, ale w finale musiała uznać wyższośćAnne Kremer. Po serii słabszych występach doszła do półfinału w Birmingham i ćwierćfinału w’s-Hertogenbosch. Wiosną 2001 awansowała do czwartej rundyFrench Open, co w całej karierze jest jej najlepszym wynikiem w grze pojedynczej w turniejach wielkoszlemowych. W marcu 2002 zagrała w czwartej rundzie dwóch ważnych amerykańskich turniejów, w Indian Wells iMiami. We wrześniu wygrała swój jedyny singlowy tytuł WTA, uczyniła to w amerykańskimWaikoloa, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy,Lisę Raymond. Po 2007 roku zrezygnowała z występów w grze pojedynczej ze względu na brak znaczących sukcesów i skupiła się na rywalizacji w gronie deblistek. W 2008 wystąpiła w czterech imprezach, aby móc reprezentować swój kraj w letnich igrzyskach olimpijskich; okazyjnie próbowała też swoich sił w eliminacjach do zmagań wCincinnati w 2010 roku.
Cara Black jest utytułowaną deblistką i to w tej konkurencji osiąga najlepsze wyniki. Według stanu na 31 sierpnia 2015, wygrała 60 turniejów w tej konkurencji.
Pierwszy raz wystąpiła w meczu deblowym w 1993 roku, kiedy to wraz zTiffany Brant doszła do ćwierćfinału małego turnieju ITF rozgrywanego w stolicyZimbabwe –Harare. Rok później wygrała swój pierwszy tytuł deblowy w turnieju ITF w Nairobi. W 1995 roku wystąpiła w trzech turniejach ITF i w każdym doszła do finału, z których wygrała jeden, ponownie w Nairobi. W następnym sezonie wygrała już trzy turnieje deblowe ITF i na koniec roku była już sklasyfikowana na 306 miejscu w rankingu WTA. Sezon 1997 zakończyła z czterema tytułami deblowymi w turniejach ITF oraz na 159 miejscu w rankingu.
Cara Black zadebiutowała w turnieju deblowymWTA w styczniu 1998 roku wAuckland. Partnerowała jejNirupama Vaidyanathan, z którą przegrała w meczu pierwszej rundy zCătăliną Cristeą i Eun-Ha Kim 3:6, 4:6. Następnie przez dłuższy czas grała zKazaszkąIriną Sielutiną, z którą w lutym osiągnęła dwa ćwierćfinały w turniejach ITF (Midland i Rochester). Późniejsze porażki w pierwszych rundach przerwał pierwszy ćwierćfinał WTA wBirmingham, gdzie musiały uznać wyższość rozstawionych z numerem pierwszymLisy Raymond iRennae Stubbs 5:7, 1:6. Porażkę w pierwszym meczu podczasWimbledonu powetowały sobie pierwszym półfinałem WTA, wBostonie, w którym ponownie okazały się gorsze od Raymond i Stubbs 6:7(2), 1:6. Porażkę w pierwszej rundzie w ostatnim turniejuwielkoszlemowym w roku (US Open) poprawiły wygraniem zwycięstwem w turnieju ITF w Santa Clara oraz kolejne półfinały turniejów WTA: wMoskwie (trzecia w sezonie porażka z Raymond i Stubbs 3:6, 5:7) iLuksemburgu. W marcu 1999 doszły do półfinału imprezy wysokiej rangi wKey Biscayne, gdzie pokonały takie sławy tenisa, jakVirginia Ruano Pascual,Paola Suárez,Conchita Martínez iPatricia Tarabini. Zimbabwejka, w parze zKristie Boogert, doszła do swojego pierwszego finału WTA w’s-Hertogenbosch. W mistrzowskim meczu przegrały zSilvią Fariną Elią iRitą Grande 5:7, 6:7(2). W sezonie 1999 wystąpiła jeszcze w finale turnieju WTAQuebec City, w którym wraz zDebbie Graham przegrała zAmy Frazier iKatie Schlukebir 2:6, 3:6.
Rok 2000 rozpoczęła od pierwszego turniejowego zwycięstwa, wywalczonego wAuckland razem zAlexandrą Fusai. W lutym, ponownie zIriną Sielutiną przegrała półfinał w Oklahoma City zTamarine Tanasugarn iEleną Tatarkovą 3:6, 4:6. Tydzień później podczas turniejuScottsdale wygrała półfinał, ale mecz finałowy nie odbył się. Później nastąpiła seria porażek Black z Sielutiną w pierwszych lub drugich rundach w sześciu kolejnych turniejach. Przerwana ona została dopiero w czerwcu przegranym finałem wBirmingham. Black ostatni mecz z Sielutiną rozegrała podczasWimbledonu, w którym przegrały w pierwszej rundzie z rozstawionymi z numerem ósmymVenus iSereną Williams 3:6, 2:6. W lipcu zagrała zAmy Frazier w turnieju wStanford, w którym przegrała w finale zChandą Rubin iSandrine Testud 4:6, 4:6. We wrześniu odniosła swój największy dotychczasowy sukces w karierze, dochodząc zJeleną Lichowcewą do finału wielkoszlemowegoUS Open. W ćwierćfinale pokonała odwieczne rywalkiLisę Raymond iRennae Stubbs 6:3, 6:4, a mecz półfinałowy wygrała walkowerem od sióstr Williams. W meczu mistrzowskim uległyJulie Halard-Decugis iAi Sugiyamie 1:6, 6:1, 1:6. W parze z Rosjanką Black doszła do półfinału weFilderstadt oraz ćwierćfinału wZurychu. Dobra końcówka sezonu pozwoliła im awansować po raz pierwszy doTurnieju Mistrzyń w Nowym Jorku. Tam jednak w meczu ćwierćfinałowym przegrały z późniejszymi triumfatorkami imprezyMartiną Hingis iAnną Kurnikową 0:6, 5:7.
W parze z Rosjanką Black wygrała w sezonie 2001 zawody wHobarcie,Hamburgu,Rzymie,Birmingham,San Diego iNew Haven, wystąpiły wMistrzostwach WTA, przegrywając finałową walkę zLisą Raymond iRennae Stubbs. Zimbabwejka jesienią wystartowała przypadkowo wTokio u bokuLiezel Huber, afrykańska para zdobyła tam tytuł po zwycięstwie nadKim Clijsters i Ai Sugiyamą. Black awansowała do czołowej dziesiątki deblowego rankingu WTA.
W 2002 była w półfinałachFrench Open iWimbledonu; z Lichowcewą zakwalifikowały się do Mistrzostw WTA i ponownie przegrały w finale, tym razem zJeleną Diemientjewą iJanette Husárovą. W sezonie 2003 również wygrała kolejne turnieje, ale w imprezach wielkoszlemowych nadalej znajdowała się w półfinałach. W 2004 jej deblową partnerką zostałaRennae Stubbs i razem zAustralijką Cara zdobyła pierwsze deblowe mistrzostwo wielkoszlemowe podczasWimbledonu. W finale wygrały z Liezel Huber i Ai Sugiyamą. Ze Stubbs zostały pokonane w finale Mistrzostw WTA przezNadię Pietrową iMeghann Shaughnessy.
W maju 2005 z Huber znalazła się w finaleFrench Open, w walce o puchar pokonały ich Ruano Pascual i Suárez. Panie wywalczyły miesiąc później wspólnetrofeum wimbledońskie po finale zeSwietłaną Kuzniecową iAmélie Mauresmo. 17 października Black została nową liderką rankingu WTA w grze podwójnej. Do Mistrzostw WTA zakwalifikowała się jednak razem ze Stubbs, niemal tradycyjnie doszły do finału i tam przegrały (z Raymond i Stosur). W 2006 grała w większości turniejów z Rennae Stubbs, rok zakończyła przegranym finałem Mistrzostw WTA. Był to jej piąty przegrany finał w tym turnieju i trzeci z rzędu.
W styczniu 2007 w parze z Huber po raz pierwszy triumfowała wAustralian Open. W finale imprezy pokonały niespodziewane wicemistrzynie,Chan Yung-jan iChuang Chia-jung. Black rozpoczęła stałą współpracę z Huber, która reprezentowałaRepublikę Południowej Afryki, a potem zmieniła obywatelstwo naamerykańskie. Razem wygrały równieżWimbledon. 11 czerwca zastąpiła Lisę Raymond na pozycji liderki światowej klasyfikacji; utrzymała to miejsce przez dwa tygodnie, by powrócić na nie po kolejnych czterech. W listopadzie po raz pierwszy w karierze, w szóstym finale, wygrałaMistrzostwa WTA i po tym turnieju była światowym numerem jeden ex-aequo zLiezel Huber.
Amerykanka i Zimbabwejka zdominowały kobiece rozgrywki deblowe w 2008 roku, wygrywając ostatni z turniejów wielkoszlemowych (US Open), Mistrzostwa WTA i kilka prestiżowych turniejów w kalendarzu. Pierwsze miejsca w rankingu okupowały do połowy 2010 roku. W 2009 wciąż były najlepszym deblem świata, ale już bez tytułu w Wielkim Szlemie (trzy mistrzostwa wywalczyły wówczas siostry Williams, startujące w grze podwójnej wyłącznie w turniejach wielkoszlemowych). W Mistrzostwach WTA wDosze przegrały w finale zNurią Llagosterą Vives iMarią José Martínez Sánchez. W styczniu 2010 wspólnie dotarły do finału wMelbourne. Niespodziewanie w marcu rozegrały ostatni wspólny mecz, przegrywając w pierwszej rundzie wMiami zNatalie Grandin iAbigail Spears. Panie pokłóciły się o to, że Huber wystąpiła wCharleston zNadią Pietrową (Black nie chciała tam grać) i wówczas zyskała przewagę punktową nad Zimbabwejką, obejmując samodzielne prowadzenie w rankingu WTA z dnia 19 kwietnia. Automatycznie Black spadła na drugie miejsce. Współpraca została sensacyjnie zerwana, choć Black i Huber stanowiły jeden z najlepszych debli ostatnich lat.
Cara rozpoczęła poszukiwania nowej partnerki; wStuttgarcie doszła do półfinału zSzachar Pe’er. W maju zagrała w finale wWarszawie zYan Zi, ale na kortach Rolanda Garrosa pojawiła się u bokuJeleny Wiesniny. W czerwcu wygrała pierwszy turniej od czasu rozstania z Huber, tym razem wBirmingham zLisą Raymond (w finale pokonały Huber iBethanie Mattek-Sands). Przez pewien czas grała razem zAnastasiją Rodionową, w 2010 awansowały do półfinałuUS Open, który przegrały z późniejszymi mistrzyniami,Vanią King iJarosławą Szwiedową. Ponowojorskiej imprezie nie pojawiła się na światowych kortach już do końca sezonu, po raz pierwszy od 1999 nie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA i po raz pierwszy od 2000 na koniec roku była sklasyfikowana poza czołową dziesiątką rankingu deblistek.
Przez pierwsze tygodnie sezonu 2011 występowała w parze zAnastasiją Rodionową, u boku której awansowała do półfinału wBrisbane i ćwierćfinałuAustralian Open. Black wystąpiła tylko w kilku turniejach, ostatnim jej startem byłWimbledon, gdzie razem zSzachar Pe’er poległy w trzeciej rundzie.
Cara Black urodziła syna w kwietniu 2012 roku, a już w październiku powróciła do rywalizacji. Pod koniec sezonu zgłosiła się wspólnie zAriną Rodionową do dwóch turniejów rangi ITF (oba z niską pulą nagród 25 000 dolarów). W pierwszym w Traralgon odniosły zwycięstwo, a w drugim w Bendigo przegrały dopiero w finale. Te dwa udane występy pozwoliły Black wrócić do rankingu WTA deblistek na koniec roku – zajęła w nim 624 miejsce.
Do rozgrywek WTA Tour powróciła już w styczniu 2013 roku, kiedy to ponownie zAnastasiją Rodionową zwyciężyła w turnieju wAuckland. Osiągnęła trzecią rundę Australian Open wdeblu, a także zagrała w jednym meczuturnieju legend kobiet, z którego następnie się wycofała. Awansowała także do półfinału zawodów wDubaju, w którym musiała uznać wyższośćBethanie Mattek-Sands iSanii Mirzy 2:6, 5:7. Po porażkach w pierwszych rundach w trzech kolejnych turniejach z Rodionową zaczęła szukać nowej partnerki. WOeiras zagrała zKolumbijską tenisistkąCataliną Castaño, ale przegrały zRaquel Kops-Jones iAbigail Spears 5:7, 3:6. Później nawiązała współpracę zNowozelandkąMariną Erakovic, z którą odniosła kilka sukcesów. WMadrycie i wStrasburgu awansowała do finału zawodów – porażki odpowiednio zAnastasiją Pawluczenkową iLucie Šafářovą 2:6, 4:6 orazKimiko Date-Krumm iChanelle Scheepers 4:6, 6:3, 12-14. NaFrench Open zanotowały ćwierćfinał, porażka zAndreą Hlaváčkovą iLucie Hradecką 6:2, 6:7(3), 4:6. Kolejny finał osiągnęła wBirmingham, w którym musiała uznać wyższośćAshleigh Barty iCasey Dellacquy 5:7, 4:6. Później nastąpił jednak spadek formy i porażki: w pierwszej rundzie wEastbourne, drugiej podczasWimbledonu, ponownie pierwszej wCincinnati oraz trzeciej naUS Open. To zakończyło ich wspólne występy. We wrześniu Black zaczęła występować wspólnie zHinduską Sanią Mirzą, z którą wygrała wszystkie turnieje w jakich wystąpiła do końca roku. Zwyciężyły w turnieju rangiPremier 5 wTokio orazPremier MandatoryPekinie. W turnieju w Chinach w półfinale pokonały ówczesneliderki rankingu WTAWłoszkiSarę Errani iRobertę Vinci 6:4, 6:4. Cara Black zakończyła sezon na 13 miejscu w rankingu deblistek – skok o 611 pozycji względem poprzedniego roku!
Black prawie cały sezon grała z Mirzą (na 24 starty tylko dwa razy zagrała z innymi partnerkami: wAuckland zMarina Erakovic i wWuhanie zCaroline Garcią) odnosząc szereg sukcesów. WAustralian Open iDoha doszły do ćwierćfinałów – porażki odpowiednio z Errani i Vinci 2:6, 6:3, 4:6 oraz z Anastasiją Pawluczenkową iNadieżdą Pietrową 6:4, 4:6, 12-14. W turniejach rangiPremier Mandatory wIndian Wells przegrały dopiero w finale z nowymi liderkami rankingu deblistekHsieh Su-wei iPeng Shuai 6:7(5), 2:6, a wMiami w półfinale zSabine Lisicki oraz powracającą do wielkiej formyMartiną Hingis 3:6, 4:6. Do kolejnego finału awansowały wStuttgarcie, w którym po raz kolejny przegrały z Errani i Vinci 2:6, 3:6. Na początku maja triumfowała wOeiras. Później odpadały w ćwierćfinałach wMadrycie,Rzymie iFrench Open – porażki z Hsieh i Peng 7:5, 1:6, 8:10, Errani i Vinci 2:6, 3:6 oraz ponownie z Hsieh i Peng 2:6, 6:3, 3:6. W drugiej połowie sezonu ponownie awansowała do finału także wMontrealu,Wuhan iPekinie. Odpadła w półfinaleUS Open (porażka z Hingis iFlavią Pennettą 2:6, 4:6) oraz wygrała wTokio, pokonującGarbiñe Muguruzę iCarlę Suárez Navarro 6:2, 7:5. Dzięki bardzo dobrym występom awansowała po raz 11 w karierze doTurnieju Mistrzyń, w którym triumfowała (po raz trzeci) pokonując w finale Hsieh i Peng 6:1, 6:0. Był to ostatni wspólny mecz Black z Mirzą[1].
Zakończywszy współpracę z Sanią Mirzą zaczęła występy zZheng Saisai, jednak po porażkach w pierwszych rundach wHobart iAustralian Open zaprzestała występów. Wróciła na korty dopiero w czerwcu, i rozpoczęła starty wspólnie zLisą Raymond. Doszły wspólnie do ćwierćfinałów wNottingham,Eastbourne i podczasWimbledonu. Występ w Londynie był ostatnim startem tenisistki w 2015 roku.
Cara Black (według stanu na 27 kwietnia 2013) wygrała pięć turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej. Zwycięską passę rozpoczęła w 2002 roku triumfem weFrench Open u boku swojego brata,Wayne’a. W 2004 z tym samym partnerem wygrałaWimbledon. Od 2008 roku regularnie odnosiła sukcesy w parze zLeanderem Paesem. Wspólnie zwyciężali wUS Open 2008,Australian Open 2010 iWimbledonie 2010. W styczniu 2010, po triumfie wMelbourne ustanowiła Karierowego Wielkiego Szlema w grze mieszanej. Została szóstą kobietą w historii, która może się pochwalić takim osiągnięciem i trzecią w erze open (poDoris Hart,Margaret Smith Court,Billie Jean King,Martinie Navrátilovej iDanieli Hantuchovej).
W latach 1993–1996 reprezentowałaZimbabwe w rozgrywkach oPuchar Federacji. Występowała w konfrontacjach strefowych Europy i Afryki. Po 1996 nie bierze udziału w tym turnieju, głównie ze względu na trudności ze skompletowaniem żeńskiej reprezentacji z Zimbabwe.
Trzykrotnie reprezentowałaZimbabwe na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). WAtenach doszła do drugiej rundy gry pojedynczej. Nigdy nie wystartowała w grze podwójnej z powodu braku partnerki.
Cara Black jest obecnie jedyną tenisistką zZimbabwe klasyfikowaną w rankingu WTA, dlatego jej państwo nie bierze udziału wPucharze Federacji, a sama zawodniczka nie występuje w swojej koronnej konkurencji – grze podwójnej – na letnich igrzyskach olimpijskich.
W 2007 i 2008 roku razem zLiezel Huber otrzymałanagrodę WTA dla Najlepszej Pary Deblowej Roku.
W grudniu 2011 podano do informacji, że tenisistka spodziewa się narodzin pierwszego dziecka i z tego powodu nie występuje w turniejach w roku 2012.
Cara jest córką Dona Blacka, trenera tenisowego, który był tenisistą i wystąpił naWimbledonie i jego żony Velii, nauczycielki. Ma dwóch starszych braci,Byrona iWayne’a, obydwaj byli tenisistami. Żoną Wayne’a jest od 2003 rokuIrina Sielutina, była deblowa partnerka Black, z którą ta wygrywała juniorskie mistrzostwa wielkoszlemowe. 2 grudnia 2006 Cara została żoną Bretta Stephensa, trenera fitness pochodzącego z Australii. Ich ślub miał miejsce na wyspie Spurwing na Jeziorze Kariba w Zimbabwe. 26 kwietnia 2012 w Melbourne urodziła syna, Lachlana[2]. Rodzina zamierza wyprowadzić się z Australii i w najbliższym czasie mieszkać w Zimbabwe, gdzie przebywa obecnie cała rodzina tenisistki.
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | A | 1R | A | A | 4 – 7 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 2R | 4R | 1R | 2R | 1R | A | A | A | A | 6 – 7 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | A | A | 7 – 9 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | A | A | A | A | 3 – 7 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 727 | 489 | 337 | 189 | 44 | 51 | 43 | 58 | 56 | 134 | 174 | 37 | 284 | – | 660 | 20 – 30 | ||||||||||
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | 2R | QF | W | QF | QF | F | QF | A | 3R | QF | 1R | 1 / 16 | 31 – 15 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 3R | SF | 3R | F | QF | SF | SF | SF | 3R | A | A | QF | QF | A | 0 / 14 | 38 – 14 | |||
| Wimbledon | A | A | A | Q2 | 1R | 2R | 1R | 2R | SF | 3R | W | W | SF | W | SF | SF | 3R | 3R | A | 2R | 2R | QF | 3 / 17 | 46 – 14 | |||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 1R | F | SF | SF | SF | 3R | QF | QF | 2R | W | F | SF | A | A | 3R | SF | A | 1 / 15 | 46 – 14 | |||
| Ranking na koniec roku | – | 463 | 306 | 159 | 78 | 30 | 13 | 3 | 9 | 9 | 3 | 1 | 5 | 1 | 1 | 1 | 13 | 77 | 624 | 13 | 4 | 109 | 5 / 62 | 161 – 57 | |||
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | 1R | 1R | QF | 2R | W | 2R | A | 1R | 1R | QF | 1 / 15 | 16 – 14 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | 3R | 3R | 1R | 1R | W | SF | F | 2R | 1R | 2R | 2R | QF | A | A | SF | 2R | A | 1 / 14 | 23 – 13 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | W | 2R | SF | QF | 3R | F | W | QF | A | 3R | 2R | 3R | 2 / 16 | 38 – 14 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | 2R | 2R | QF | QF | SF | 2R | 2R | 1R | 1R | W | F | QF | A | A | 1R | QF | A | 1 / 14 | 24 – 13 | |||
| 5 / 60 | 101 – 54 | ||||||||||||||||||||||||||
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | RR[a] | A | A | A | A | A | 0 / 1 | ||
| French Open | zawodniczka | A | A | A | A | 0 / 0 | |||
| Wimbledon | aktywna | A | W | F | W | NH | 2 / 3 | ||
| US Open | w cyklu WTA | A | A | NH | NH | NH | 0 / 0 | ||
| Rok | Turniej | Partnerka | Przeciwniczki w finale | Wynik finału |
| 2004 | Wimbledon |  Rennae Stubbs |  Liezel Huber Ai Sugiyama | 6:3, 7:6(5) |
| 2005 | Wimbledon | Liezel Huber |  Swietłana Kuzniecowa Amélie Mauresmo | 6:2, 6:1 |
| 2007 | Australian Open | Liezel Huber |  Chan Yung-janChuang Chia-jung | 6:4, 6:7(4), 6:1 |
| 2007 | Wimbledon |  Liezel Huber |  Katarina SrebotnikAi Sugiyama | 3:6, 6:3, 6:2 |
| 2008 | US Open | Liezel Huber | Samantha StosurLisa Raymond | 6:3, 7:6(6) |
| Rok | Turniej | Partnerka | Przeciwniczki w finale | Wynik finału |
| 2000 | US Open | Jelena Lichowcewa | Julie Halard-DecugisAi Sugiyama | 1:6, 6:1, 1:6 |
| 2005 | French Open | Liezel Huber |  Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:4, 3:6, 3:6 |
| 2009 | US Open | Liezel Huber | Serena WilliamsVenus Williams | 2:6, 2:6 |
| 2010 | Australian Open | Liezel Huber | Serena WilliamsVenus Williams | 4:6, 3:6 |
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series(2012–2020) | |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 8 stycznia 2000 | Auckland | Twarda |  Anne Kremer | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 15 września 2002 | Waikoloa | Twarda | Lisa Raymond | 7:6(1), 6:4 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 czerwca 2002 | French Open | Ceglasta |  Wayne Black | Jelena Bowina Mark Knowles | 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 5 czerwca 2004 | French Open | Ceglasta | Wayne Black | Tatiana GolovinRichard Gasquet | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 3 lipca 2004 | Wimbledon | Trawiasta | Wayne Black | Alicia MolikTodd Woodbridge | 3:6, 7:6(8), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 4 września 2008 | US Open | Twarda |  Leander Paes | Liezel Huber Jamie Murray | 7:6(6), 6:4 |
| Finalistka | 2. | 3 lipca 2009 | Wimbledon | Trawiasta | Leander Paes |  Anna-Lena GrönefeldMark Knowles | 5:7, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 13 września 2009 | US Open | Twarda | Leander Paes | Carly GullicksonTravis Parrott | 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 30 stycznia 2010 | Australian Open | Twarda | Leander Paes | Jekatierina Makarowa Jaroslav Levinský | 7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 4 lipca 2010 | Wimbledon | Trawiasta | Leander Paes | Lisa RaymondWesley Moodie | 6:4, 7:6(5) |
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2000 | Ćwierćfinał | Jelena Lichowcewa |  Martina HingisAnna Kurnikowa | 0:6, 5:7 |
| 2001 | Finał | Jelena Lichowcewa | Lisa RaymondRennae Stubbs | 5:7, 6:3, 3:6 |
| 2002 | Finał | Jelena Lichowcewa | Jelena Diemientjewa Janette Husárová | 6:4, 4:6, 3:6 |
| 2003 | Półfinał | Jelena Lichowcewa |  Kim ClijstersAi Sugiyama | 3:6, 4:6 |
| 2004 | Finał | Rennae Stubbs | Nadieżda PietrowaMeghann Shaughnessy | 5:7, 2:6 |
| 2005 | Finał | Rennae Stubbs | Lisa RaymondSamantha Stosur | 7:6(4), 5:7, 4:6 |
| 2006 | Finał | Rennae Stubbs | Lisa RaymondSamantha Stosur | 6:3, 3:6, 3:6 |
| 2007 | Zwycięstwo | /Liezel Huber | Katarina SrebotnikAi Sugiyama | 5:7, 6:3, 10-8 |
| 2008 | Zwycięstwo | Liezel Huber | Květa PeschkeRennae Stubbs | 6:1, 7:5 |
| 2009 | Finał | Liezel Huber | Nuria Llagostera VivesMaría José Martínez Sánchez | 6:7(0), 7:5, 7-10 |
| 2014 | Zwycięstwo | Sania Mirza |  Hsieh Su-wei Peng Shuai | 6:1, 6:0 |
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
| Rezultat | Data | Turniej | Naw. | Przeciwniczka | Wynik |
| Finalistka | 28/03/1993 | Harare | Twarda | Erica Adams | 2:6, 3:6 |
| Finalistka | 27/03/1994 |  Nairobi | Twarda |  Nicole Melch | 6:7(4), 0:6 |
| Zwyciężczyni | 19/03/1995 |  Gaborone | Twarda |  Linda Jansson | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 26/03/1995 | Harare | Twarda | Karen Van Der Merwe | 6:1, 6:2 |
| Finalistka | 10/03/1996 | Gaborone | Twarda | Jeri Ingram | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 17/03/1996 | Harare | Twarda |  Linda Sentis | 3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 12/05/1996 | Nitra | Ceglana | Zuzana Váleková | walkower |
| Zwyciężczyni | 02/02/1997 | Mission | Twarda | Keri Phebus | 6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 30/03/1997 | Dinard | Ceglana (hala) | Magalie Lamarre | 4:6, 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 23/08/1998 | Bronx | Twarda | Sarah Pitkowski | 3:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 03/10/1999 | Santa Clara | Twarda |  Anna Smasznowa | 6:2, 6:1 |
Zimbabwe| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda |  Włochy:Silvia Farina Elia | 2:6, 6:3, 3:6 |
Zimbabwe| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda | Słowenia:Tina Pisnik | 6:3, 5:7, 6:4 |
| 2. runda | Stany Zjednoczone:Chanda Rubin | 4:6, 6:3, 3:6 |
Zimbabwe| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda |  Serbia:Jelena Janković | 3:6, 3:6 |
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 1997 | French Open | Ceglana | Justine Henin | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1997 | Wimbledon | Trawiasta | Aubrie Rippner | 6:3, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 1997 | US Open | Twarda | Kildine Chevalier | 6:7, 6:1, 6:3 |
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 1995 | Wimbledon | Trawiasta |  Aleksandra Olsza | Trudi MusgraveJodi Richardson | 6:0, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 1997 | French Open | Ceglana |  Irina Sielutina | Maja MatevžičKatarina Srebotnik | 6:0, 5:7, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 1997 | Wimbledon | Trawiasta | Irina Sielutina | Maja MatevžičKatarina Srebotnik | 3:6, 7:5, 6:3 |
| Finalistka | 1997 | US Open | Twarda | Irina Sielutina | Marissa IrvinAlexandra Stevenson | 2:6, 6:7 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
