| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | 2009 |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 102 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Ryan Fleck |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | Anna Boden |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | Focus Features |
| Budżet | 8 000 000USD (szacowany) |
| Strona internetowa | |
Całkiem zabawna historia (ang.It's Kind of a Funny Story) –amerykańskidramatkomediowy z2010 roku w reżyseriiRyana Flecka iAnny Boden. Scenariusz do filmu powstał na podstawie książkiNeda Vizziniego pod tym samym tytułem.
16-letni Craig Gilner (Keir Gilchrist) w ostatniej chwili rezygnuje z popełnienia samobójstwa i udaje się do szpitala, by tam szukać pomocy. Chłopiec zwierza się doktorowi Mahmoudowi (Aasif Mandvi) i mówi, że potrzebuje natychmiastowej pomocy, dzięki czemu zostaje zarejestrowany na tygodniowy pobyt w szpitalu na oddziale psychiatrycznym. Dowiadujemy się, że Craig jest pod ogromną presją w swojej szkole średniej, Executive Pre-Professional (opartej na znajdującej się naManhattanie szkoleStuyvesant High School), ze względu na upływający termin składania aplikacji na prestiżową szkołę letnią, swoje słabe osiągnięcia i życie w cieniu swojego najlepszego przyjaciela, Aarona (Thomas Mann), który uważany jest za dobrego we wszystkim, i ze względu na swojego ojca, który naciska na niego by był najlepszy. Początkowo nastolatek nie jest przekonany co do słuszności podjętej przez siebie decyzji, głównie ze względu na obawę przed tym, że jego koledzy dowiedzą się gdzie jest, gdy opuści szkołę kilka dni z rzędu. Szczególnie zależy mu na dziewczynie o imieniu Nia (Zoë Kravitz), jego sympatii i dziewczynie Aarona. Zostaje umieszczony w oddziale dla dorosłych, gdyż oddział dziecięcy jest w trakcie renowacji.
Craig poznaje Bobby'ego (Zach Galifianakis), dorosłego pacjenta, który twierdzi, że jest tu tylko na wakacjach, i bierze Craiga pod swoje skrzydła. Podczas rozmowy w grupie Craig dowiaduje się, że Bobby jest zestresowany nadchodzącą rozmową o przeniesienie go do domu grupowego. Gdy Bobby żali się, że jedyne co ma i co ubierze na rozmowę jest sweter, który ma na sobie, Craig oferuje mu jedną z koszuli swojego ojca, na co Bobby przystaje. Sposób, w jaki Craig pomógł Bobby'emu, spodobał się Noelle (Emma Roberts), innej nastoletniej pacjentce, która trafiła tu z powodusamookaleczenia. Dziewczyna zostawia chłopakowi liścik z informacją o spotkaniu.
Podczas swojego pobytu Craig zaprzyjaźnia się z wieloma pacjentami, między innymi z Bobbym i Noelle. Craig dowiaduje się, że Bobby jest ojcem małej dziewczynki i znalazł się na oddziale, gdyż próbował popełnić samobójstwo aż sześć razy. Chłopiec stara się pomóc Bobby'emu z jego problemami, a w zamian Bobby pomaga mu zdobyć się na odwagę, by zaprosić Noelle na randkę. Pewnej nocy niespodziewanie na oddziale pojawia się Nia, która uświadamia Craiga, że zerwała z Aaronem. Craig zaprasza ją do swojego pokoju, gdzie ta próbuje go poderwać. Jednak owa dwójka zostaje przyłapana przez Muqtada (Bernard White), starszego pacjenta, który jeszcze nigdy nie opuścił swojego pokoju. Nia wybiega z pokoju, a Craig próbując ją zatrzymać wykrzykuje, że ją kocha, nieświadomy tego, że za jego plecami stoi Noelle. Zdenerwowana i smutna Noelle ucieka, upuszczającautoportret, który chciała mu dać.
Craigowi ostatecznie udaje się przekonać Noelle, aby mu wybaczyła i oboje wymykają się ze swojego piętra i biegają po całym szpitalu, by na koniec wyjść na jego dach. Tam, gdy Craig w końcu próbuje zebrać się na odwagę, by zaprosić Noelle, przejmuje ona inicjatywę i zaprasza go na koncert, po czym zaczynają się całować. Później, gdy Craig spotyka się z psychiatrą wyjaśnia, że chce zostać artystą i powinien być wdzięczny za to, że jego problemy nie są tak ogromne jak innych osób na oddziale. Tej samej nocy Craig organizuje imprezę z pizzą i obiecuje pokryć jej koszty tak, by inni mieli szansę pożegnać go i Bobby'ego, gdyż oboje mieli zostać wypisani następnego dnia. Dzwoni do Aarona prosząc go, by przyniósł jedną, konkretną płytę winylową. Podczas spotkania dowiaduje się, że próbują z Nią poradzić sobie ze swoimi problemami w związku. Podczas imprezy Craig odtwarza wspomnianą płytę, która okazuje się zawierać egipską muzykę, dzięki czemu Muqtada wychodzi ze swojego pokoju. Craig rozmawia z Bobbym i twierdzi, iż powinni się oni spotkać już na zewnątrz, na co jego rozmówca przystaje i dziękuje mu za okazaną pomoc.
Rano Craig pyta się Smitty'ego, gdzie jest Bobby i dowiaduje się, że wyszedł wczesnym rankiem. Chłopak jest lekko zawiedziony, ale cieszy się, że on i Bobby wywarli na sobie takie wrażenie. Po swoim wyjściu Craig zaczyna spotykać się z Noelle, jego przyjaźń z Aaronem i Nią (którzy nadal są razem) polepsza się, a on sam rozpoczyna realizację swojego celu zostania artystą.
W maju 2006 rokuParamount Pictures iMTV Films nabyły prawa do powieści.Anna Boden iRyan Fleck zostali zatrudnienizaadaptować sztukę[1][2]. Prawa do filmu zostały następnie przekazane na rzeczFocus Features[3].
Produkcja rozpoczęła się wNowym Jorku w dniu 30 listopada 2009[4]. Zdjęcia trwały sześć tygodni i zakończyły się 2 lutego 2010 roku[5]. Akcja filmu rozgrywa się w fikcyjnej szkole średniejExecutive Pre-Professional High School i były nagrywane wPoly Prep Country Day School wBrooklynie[6], podczas gdy Woodhull Medical Center w Brooklynie robił za szpital Argenon[5].
13 maja 2010 roku zakończono montaż filmu[7]. Kanadyjski zespół indierockowyBroken Social Scene pracował nadmuzyką do filmu[8].
Film pierwotnie miał zostać pokazany tylko w kilku kinach w Stanach Zjednoczonych 24 września 2010 roku[9]. Focus Features później zdecydowało się jednak na wydanie filmu w około 500 kinach w całych Stanach Zjednoczonych i wyznaczyło datę premiery na 8 października 2010 roku[10]. Film miał swoją premierę naMiędzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto w 2010 roku[11].
Równocześnie z premierą filmuHyperion Books wydało nową edycję powieści, która na swej okładce zawierała kadry z filmu[12].
Całkiem zabawna historia została wydana naDVD iBlu-Ray 8 lutego 2011 roku[13].
Film zdobył głównie same pozytywne oceny od większości krytyków. NaMetacritic, który używaśredniej wyliczanej z oceny różnych profesjonalnych krytyków, film na 100 punktów uzyskał 63 punkty, bazując na 33 recenzjach, co oznacza "Głównie przychylne recenzje". Użytkownicy ocenili film na 7.6 punktów na 10, co oznacza również "Głównie przychylne recenzje"[14]. Agregator recenzji filmowychRotten Tomatoes podał, że 58% z 125 krytyków dałoCałkiem zabawnej historii pozytywną ocenę, co przekłada się na 6 punktów na dziesięć możliwych, a doszli oni do wniosku, że "Jest przyjemny i zaskakująco dobrze odskoczył od banałów komedii rozgrywanych w zakładach psychiatrycznych, ale patrząc na utalentowaną obsadę i reżyserów film powinien być czymś więcej niż tylko lekko zabawnym."[15].
| 2000–09 | |
|---|---|
| 2010–19 |