Sugerowane pola (wstaw w kodzie):| liga2 = | trener2 = | asystent trenera2 = | liczba członków = | forma prawna = | płeć = | obiekt sportowy2 = | dyrektor sportowy =
Flamengo jest najbardziej popularnym klubem piłkarskim nie tylko wBrazylii, ale także w całejAmeryce Południowej. Liczbę fanów drużyny szacuje się na ok. 40 mln[1].
Wśród innych osiągnięć, Flamengo został wybrany dziewiątym co do wielkości klubem piłkarskim XX wieku w ankiecie przeprowadzonej przez FIFA[2]. W 2019 roku Flamengo zostało uznane za najlepszą drużynę w Ameryce Południowej[3] i 4. najlepszą na świecie według rankingu przygotowanego przez IFFHS.
Posiada, wraz z Botafogo, najdłuższą niepokonaną sekwencję brazylijskiego futbolu z 52 meczami w 1979 roku[4].
Flamengo jest najbogatszym klubem w Brazylii i jest również uważany za najcenniejszy klub w Brazylii[5].
Flamengo zostało założone 15 listopada 1895 jako klubwioślarski. Sekcja piłkarska powstała w 1911 po tym, jak kilku niezadowolonych piłkarzyFluminense FC odeszło ze swego poprzedniego klubu. Największe sukcesy klub święcił na przełomie lat 70. i 80. Obecnie Flamengo gra w pierwszej lidze brazylijskiej (Campeonato Brasileiro Série A) oraz w pierwszej lidze stanuRio de Janeiro (Campeonato Carioca).
W 2024 roku klub został ogłoszony jako jeden z występujących w grze komputerowej Copa City, której twórcą jestBogusław Leśniodorski – były prezes Legii Warszawa.[6]
Poniżej znajduje się lista prezesów Flamengo[9]. Klub miał kilkudziesięciu prezesów o różnym czasie trwania kadencji. Od 1895 do 1932 kadencje trwały rok, od 1933 do 1956 dwa lata, od 1957 do 1968 trzy lata, w okresie od 1969 do 2000 – ponownie dwa lata, a od 2001 powrócono do trzyletniej kadencji.
Domingos Marques de Azevedo (1895–97)
Augusto Lopes da Silveira (1898)
Júlio Gonçalves de A. Furtado (1899)
Antônio Ferreira Viana Filho (1900, rezygnacja)
Jacintho Pinto de Lima Júnior (1900)
Fidelcino da Silva Leitão (1901)
Virgílio Leite de Oliveira e Silva (1902)
Arthur John Lawrence Gibbons (1903)
Mário Espínola (1904, rezygnacja)
José Agostinho Pereira da Cunha (1905)
Manuel Alves de Cruz Rios (1905)
Francis Hamilton Wálter (1906)
Virgílio Leite de Oliveira e Silva (1907–11)
Edmundo de Azurém Furtado (1912)
Virgílio Leite de Oliveira e Silva (1913, rezygnacja)
José Pimenta de Melo Filho (1913)
Edmundo de Azurém Furtado (1914)
Virgílio Leite de Oliveira e Silva (1915, rezygnacja)
Edmundo de Azurém Furtado (1915)
José Pimenta de Melo Filho (1916)
Carlos Leclerc Castelo Branco (1917)
Alberto Burle Figueiredo (1918–20)
Faustino Esposel (1921)
Alberto Burle Figueiredo (1922)
Júlio Benedito Otoni (1923–24, rezygnacja)
Faustino Esposel (1924–27)
Alberto Borgerth (1927)
Nillor Rollin Pinheiro (1927)
Osvaldo dos Santos Jacinto (1928–29, rezygnacja)
Carlos Eduardo Façanha Mamede (1929)
Alfredo Dolabella Portela (1930, rezygnacja)
Manuel Joaquim de Almeida (1930, rezygnacja)
Carlos Eduardo Façanha Mamede (1931, rezygnacja)
José de Oliveira Santos (1931)
Artur Lobo da Silva (1932)
José de Oliveira Santos (1933)
Pascoal Segreto Sobrinho (1933, rezygnacja)
José Bastos Padilha (1933–38, rezygnacja)
Raul Dias Gonçalves (1938)
Gustavo Adolpho de Carvalho (1939–42)
Dario de Mello Pinto (1943–44)
Marino Machado de Oliveira (1945–46)
Hilton Gonçalves dos Santos (1946)
Orsini de Araujo Coriolano (1947–48)
Dario de Mello Pinto (1949–50)
Gilberto Ferreira Cardoso (1951–55, śmierć)
Antenor Coelho (1955)
José Alves Morais (1956–57)
Hilton Gonçalves dos Santos (1958–59)
George da Silva Fernandes (1960)
Oswaldo Gudolle Aranha (1961)
Luiz Roberto Veiga Brito (1966–68)
André Gustavo Richer (1969–70)
Luiz Roberto Veiga Brito (1971)
André Gustavo Richer (1972–73)
Hélio Maurício Rodrigues de Souza (1974–76)
Márcio Braga (1977–80)
Antônio Augusto D. de Abranches (1981–83, rezygnacja)
Eduardo Fernando de M. Motta (1983)
George Helal (1984–86)
Márcio Braga (1987–88)
Gilberto Cardoso Filho (1989–90)
Márcio Braga (1991–92)
Luiz Augusto Veloso (1993–94)
Kléber Leite (1995–98)
Edmundo dos Santos Silva (1999–2002, oskarżony)
Hélio Paulo Ferraz (2002–03)
Márcio Braga (2004–09, rezygnacja z powodów zdrowotnych)
Marcha do Flamengo, obecnie uważany za popularny hymn klubu, został skomponowany przez autora marszów karnawałowych, Lamartine Babo, w 1945 roku, nagrany przez Gilberto Alves i oficjalnie zarejestrowany w 1950 roku[10].
Klub Regatowy Flamengo posiada tytuły w różnych dyscyplinach sportowych, z tysiącami osiągnięć, trzema mistrzostwami świata, dziewiętnastoma medalami olimpijskimi i ponad 50 000 medali w innych zawodach sportowych.
↑Flamengo segue como clube mais rico do Brasil; veja os números [online], com/flamengo/flamengo-segue-como-clube-mais-rico-do-brasil-veja-os-numeros/#:~:text=%20Flamengo%20segue%20como%20clube%20mais%20rico%20do,d%C3%ADvidas%20montando...%204%20LEIA%20TAMB%C3%89M.%20%20More%20 [dostęp 2024-04-22](port.).
