 CANT Z.1007 bis,Sycylia, 1941 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | CRDA(inne języki) w Monfalcone kołoTriestu | ||
| Konstruktor | |||
| Typ | |||
| Konstrukcja | średniopłat o konstrukcji drewnianej | ||
| Załoga | 6 osób | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | marzec1937 | ||
| Lata produkcji | |||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | 3×silnik gwiazdowyPiaggio P.XIbis R.C.40 | ||
| Moc | 3× 1000KM (745 kW) | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 24,80 m | ||
| Długość | 18,35 m | ||
| Wysokość | 5,22 m | ||
| Powierzchnia nośna | 70 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 9396 kg | ||
| Startowa | 13 621 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 458 km/h | ||
| Prędkość przelotowa | 378 km/h | ||
| Pułap | 7500 m | ||
| Zasięg | 1795 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 2karabiny maszynowe Breda-SAFATkal. 12,7 mm 2karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 7,7 mm 1200 kg (maksymalnie 2200 kg)bomb lub 2torpedy 450 mm | |||
| Użytkownicy | |||
| Włochy,Chorwacja | |||
| Rzuty | |||
 | |||
| |||
CANT Z.1007Alcione (wł.: zimorodek) – trójsilnikowy średnisamolot bombowy używany weWłoszech w czasieII wojny światowej.
Z.1007 został zaprojektowany przez inż.Filippo Zappatę, głównego konstruktora wytwórni lotniczejCantieri Riuniti dell’Adriatico(inne języki) (CRDA) w Monfalcone kołoTriestu, w efekcie prac nad nowymi typami bombowców dlaRegia Aeronautica. Powstały wtedy, w oparciu o koncepcjęwodnopłatowcaCANT Z.506 dwaprototypy samolotów: trójsilnikowy Z.1007 i dwusilnikowyCANT Z.1011. Wobec słabych osiągów zrezygnowano z dalszego rozwijania wersji dwusilnikowej, koncentrując się na bardziej obiecującym Z.1007. Pierwszy prototyp, wyposażony wsilniki rzędoweIsotta-Fraschini Asso XI o mocy 825 KM, został oblatany w marcu 1937 roku. Drugi prototyp, o nie zmienionej konstrukcji, lecz napędzany mocniejszymi silnikamiPiaggio P.XIbis R.C.40, oblatany w maju 1937, stał się pierwowzorem wersji seryjnejZ.1007B. Do 1939 roku wyprodukowano 34 egzemplarze tej wersji.
Jeszcze w 1937 r. inż. Zappata opracował nową wersję bombowca, pod oznaczeniemZ.1007bis. Miała ona zmieniony, powiększony kadłub i zamknięte stanowiska strzeleckie. Budowana była w dziewięciu seriach produkcyjnych, pierwsze trzy miały jeszcze pojedyncze usterzenie pionowe, pozostałych sześć zaś zdwojone stery kierunku. Dziesiąta seria otrzymała nowe silnikiPiaggio P.XIX o mocy 1150 KM i oznaczenieZ.1007ter. Łącznie wyprodukowano 526 sztuk samolotówbis iter. Oprócz macierzystej wytwórni produkowały je też firmyIMAM iPiaggio.
Pierwsze bombowce Z.1007 trafiły na wyposażenie jednostekRegia Aeronautica w 1939 roku. W dniu przystąpienia Włoch do II wojny światowej lotnictwo włoskie dysponowało 87 samolotami w pierwszej linii, z których tylko 38 osiągnęło gotowość operacyjną[1]. Bojowo zostały po raz pierwszy użyteprzeciwko Grecji w październiku 1940 roku. Następnie jednostki wyposażone w Z.1007 walczyłynad Kretą i zwalczały żeglugęaliancką namorzu Śródziemnym.
29 września 1940 roku204 Squadriglia dokonała dalekodystansowego nalotu na instalacje przetwórstwaropy naftowej w okolicachHajfy. Jeden z powracających samolotów lądował przymusowo, w wyniku odniesionych uszkodzeń, na podległymFrancji terytoriumLibanu. Został on przejęty przez wojsko francuskie i po wymianie silników użytkowany jakosamolot transportowy. Służył, początkowo wojskom wiernymmarszałkowi Pétain, a potemWolnym Francuzom, aż do 1943 roku[2].
CANT Z.1007 były też epizodycznie użyte wbitwie o Anglię. W składzieCorpo Aereo Italiano znalazła się179 Squadriglia, jednostka rozpoznania taktycznego wyposażona w pięć samolotów wersjibis[3]. KilkanaścieAlcione weszło w składCorpo Aereo Spedizione w Rosji.
Jednak głównym obszarem użycia tych samolotów pozostało Morze Śródziemne. Maszyny z jednostek stacjonujących we Włoszech, naSycylii,Sardynii i wGrecji brały udział w nalotach naMaltę, zwalczaniu partyzantówTity wJugosławii ikampanii afrykańskiej. W czasie największego natężenia walk o Maltę, w połowie 1942 roku, jednostki wyposażone w Z.1007 poniosły ciężkie straty podczas walk konwojowych (operacje „Harpoon” i „Pedestal”).
Po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 roku około 80 egzemplarzyAlcione znalazło się w składzie jednostekAviazione Cobelligerante Italiana, walczących po stronie Aliantów. Używane były głównie w charakterze samolotów transportowych, dostarczając zaopatrzenie jugosłowiańskim partyzantom. Sporadycznie brały też udział w nocnych bombardowaniach pozycjiwojsk niemieckich w północnych Włoszech. Po stronieRSI powstała tylko jedna eskadra:Squadriglia Autonomo Bombardamento „Ettore Muti”, sformowana w czerwcu 1944 r. na lotnisku Lonate Pozzolo i wyposażona w 17 samolotów wersjiter[4].
LotnictwoNiepodległego Państwa Chorwackiego używało w 1944 roku trzech maszyn Z.1007bis, które otrzymało odNiemców jako uzupełnienie strat w jednostkach walczących wspólnie zLuftwaffe[5].
Z.1007Alcione był trójsilnikowym średnim bombowcem konstrukcji całkowicie drewnianej o klasycznym, chowanym w locie podwoziu z kółkiem ogonowym. Napęd, w zależności od wersji, stanowiły trzysilniki gwiazdowePiaggio P.XI R.C.40 lubPiaggio P.XIX, umieszczone w nosie kadłuba i gondolach podskrzydłowych. Uzbrojenie obronne stanowiły dwakarabiny maszynowe Breda-SAFATkal. 12,7 mm, po jednym w wieżyczce strzeleckiej na grzbiecie kadłuba oraz w dolnym stanowisku strzeleckim i dwa km kal. 7,7 mm w stanowiskach strzeleckich po bokach kadłuba. Z.1007bis mógł przenosić do 1200 kgbomb w wewnętrznej komorze bombowej i do 1000 kg bomb (lub dwietorpedy 450 mm) na podwieszeniach pod skrzydłami. W wersji Z.1007ter udźwig bomb zmniejszono do 1000 kg, powiększając przy tym zasięg samolotu do 2250 km[2].
.svg)
