Ten artykuł dotyczy broni. Zobacz też:inne znaczenia tego terminu.

Buzdygan (węg.bozdogan - pałka,tur. – maczuga) – jednoręcznabroń obuchowa pochodzenia wschodniego, składająca się zestyliska zakończonegogłowicą wyposażoną w szereg wypustek - tzw. piór^[1].

Metalowa głowica buzdyganu osadzona była na trzonku (stylisku) o długości ok. 60 cm. Trzonek wykonywany był z drewna, okuty blachą bądź całkowicie metalowy (w niektórych przypadkach z ukrytym wewnątrz sztyletem - odmiana perska). Metalowagłowica wyposażona była w pióra (najczęściej od 6 do 8, rzadziej w większej ilości) promieniście rozchodzące się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, niekiedy wysadzane klejnotami.

Liczne odmiany buzdyganu można było spotkać na obszarze odChin doEuropy. W Europie były popularną bronią od X do XV w., używane zarówno przez piechotę, jak i jazdę. NaRusi buzdygan znany był również jakosześciopiór. WPolsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowegoautoramentu (wśródrotmistrzów,pułkowników,poruczników ichorążych).

Współcześnie wręczany w Wojsku Polskim nowo mianowanymgenerałom przezMinistra Obrony Narodowej^[2].

Wykorzystywano je także wAmeryce Południowej, między innymi wPaństwie Inków.^{[potrzebny przypis]}

Od 1992 roku czasopismoPolska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodęBuzdygany dla wyróżniających się osób, związanym z obronnością –oficerom,politykom,dziennikarzom iprzemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwojuWojska Polskiego i wzrostu obronności.

• 
  Ilustracje buzdyganów zEncyklopedii staropolskiej.
• 
  Ruski buzdygansześciopiór.
• 
  Piernacz i dwa buzdyganysześciopióry.
• 
  Buzdygany z XVI, XVII i XVIII wieku

Zobacz w Wikiźródłach tekst Buzdygan w Encyklopedii staropolskiej

Zobacz multimedia związane z tematem:Buzdygan

Zobacz hasłobuzdygan w Wikisłowniku

• berło
• buława
• morgensztern
• piernacz

• PWN Leksykon:Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001,ISBN 83-01-13506-9
• MichałM. Gradowski MichałM.,ZdzisławZ. Żygulski ZdzisławZ.,Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: PWN, 2010, s. 61,ISBN 978-83-01-16260-3,OCLC 751388493 .

• Broń obuchowa miażdżąca
• Insygnia

• Artykuły z brakującymi przypisami od 2021-11