Bus rapid transit (BRT, pol. szybki transport autobusowy lub szybka komunikacja autobusowa[1]) – najmłodszy system drogowegotransportu publicznego, w którego skład wchodząautobusy (zwykle przegubowe i dwuprzegubowe), wraz z infrastrukturą dla nich przeznaczoną (m.in. wydzielone dla BRT pasy ruchu, odpowiednio dostosowane stacje autobusowe, komputerowo wspomagany system sterowania ruchem, system informacji pasażerskiej). Spotykana jest też nazwametrobus[1]. BRT najlepiej sprawdza się na prostych odcinkach mocno zurbanizowanego terenu[1]. Z powodu małych wymagań infrastrukturalnych koszt budowy BRT jest około czterech razy niższy niż budowa systemu tramwajowego[1] i aż dziesięciokrotnie mniejszy od budowy metra[1].
Systemy BRT pozwalają na eliminację lub zminimalizowanie problemów charakterystycznych dla typowego transportu autobusowego, wynikających głównie z nadmiernego natężenia ruchu, w stopniu zbliżonym dorozwiązań alternatywnych (szybki tramwaj,metro,szybka kolej miejska), przy kilkakrotnie niższych kosztach wdrożenia[1]. Może ona być podstawą transportu w mieście liczącym ponad 150 tysięcy mieszkańców i nieposiadającym sieci szynowej (polskim przykładem może byćRadom lubBielsko-Biała)[1] albo dodatkiem do szybkiej kolei miejskiej[1].
Pierwszy system BRT powstał w 1974 roku wKurytybie (w Brazylii). Od tego czasu BRT znalazł zastosowanie (w różnym stopniu) w ponad stu miastach świata, szczególną popularność zdobywając wAmeryce Łacińskiej[2] i Azji. W Polsce możliwość wprowadzenia go rozważa Kraków i Warszawa[1]. W roku 2017 na świecie istniało około 190 systemów BRT, między innymi w Kurytybie (6 linii metrobusowych),Stambule (Turcja) iBrisbane (Australia; 1998–2014)[1].
Na system BRT składają się przede wszystkim wielkopojemne autobusy (jedno- lub dwuprzegubowe), wyznaczone korytarze autobusowe (pasy ruchu w pełni odgrodzone od jezdni)[1], priorytet sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniach[1], bramki kasujące zamiast kasowników w pojazdach oraz wysokie perony[1].
Do zalet BRT niewątpliwie należy cena wprowadzenia systemu (znacznie niższa niż sieć tramwajowa i metro). Korytarze autobusowe są łatwiejsze do wyznaczenia i zbudowania (i mogą z nich korzystać takżepojazdy uprzywilejowane)[1]. Autobusy amortyzują się dwa lub trzy razy szybciej niż pojazdy wykorzystywane w metrze i sieci tramwajowej[1].
Spośród wad wymienić należy aspekt ekologiczny. Autobusy emitują bardzo wiele szkodliwych substancji, co przy dużej częstotliwości kursów może negatywnie oddziaływać na środowisko[1]. Kolejnym minusem metrobusów (oraz autobusów ogólnie) jest mniejsza chęć przesiadania się do nich kierowców z samochodów prywatnych[1]. Kolejną wadą jest pojemność pojazdów (dopuszczona minimalna powierzchnia przypadająca na jednego pasażera jest różna – na przykład 25-metrowy autobus w Chinach może zabrać 300 pasażerów, ale w Szwajcarii już tylko 128).
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Bus rapid transit |