Burgundowie, od których nazwę wziął ten region, byli jednym z nordyckichplemion, które przyczyniły się do upadkuCesarstwa Rzymskiego Zachodniego. Pochodzili prawdopodobnie z wyspyBornholm, aPliniusz Starszy lokalizuje ich w dorzeczuOdry w pierwszym wieku naszej ery, w okolicach spływuNysy Łużyckiej[2], a w drugim wieku,Klaudiusz Ptolemeusz[3], lokalizuje ich między Odrą aWisłą[4], gdzie mieszkali jeszcze w połowie trzeciego wieku wedługJordanesa[5], ale pokonani przezGepidów przemieścili się w dorzeczeŁaby. Pod koniec wieku przesunęli się dalej na zachód, w dolinęMenu, gdzie weszli w kontakt zAlamanami. Retor i oratorMamertinus z Trewiru wpanegiryku do cesarzaMaksymiana wspomina o obecności Burgundów w tych okolicach[6].Ammianus Marcellinus przynosi informacje o wyprawie zaRenJuliana Apostaty przeciwko Alamanom w latach 379–390, a potem, według tegoż, cesarzWalentynian I w walce z tymi ostatnimi zwrócił się o pomoc do Burgundów, którzy wysłali 80 000 wojowników na czele elity na spotkanie z Rzymianami nad Renem, ale ci byli nieobecni. Oburzeni i wściekli Burgundowie wrócili na swoje ziemie[7].
Jako lud sfederowany, mieli rolę obrońców granicy cesarstwa na Renie, ale ich bracia po drugiej stronie byli bardziej wyeksponowani na nacisk Hunów. W latach 428/429 król obu brzegów,Gundahar, pokonałOktara, wujaAttyli, wedługSokratesa Scholastyka[8] i w 435 roku postanowił zaatakować Belgię (Belgica Prima), ale opór Rzymian i ich huńskich sojuszników spowodował klęskę burgundzką, wskutek której o mało nie doszło do unicestwienia najeźdźców w 436/437 roku. To by była zemsta Hunów za ich porażkę 10 lat wcześniej. Przegrana i śmierć Gundahara stanowią kres pierwszego królestwa burgundzkiego (Rzymianie znów zapanowali nad tymi terenami).
Rozpad Cesarstwa zachodniego przyśpieszyły zabójstwoWalentyniana III oraz walka o tron. Królowie burgundzcy potrafili to wykorzystać, sprzymierzając się zWizygotami. W 472 roku część z Burgundów wraz z nimi za przyzwoleniemRycymera złupiłaRzym.
Po upadku cesarstwa rzymskiego państwo Burgundów zostało mocno osłabione przez sąsiednichOstrogotów. Burgundowie zostali podbici przezFranków w 534 roku i ulegliromanizacji.
Region Burgundii słynie z produkcjiwin.Winnice ciągną się wąskim pasem od Dijon na północy poLyon na południu, obejmując obszar około 45 000 hektarów. Rejon ten, w odróżnieniu od innych rejonów winiarskich we Francji, nie posiada wspólnej dla całego rejonuapelacji ogólnej[potrzebny przypis].
↑Justin Favrod,Les Burgondes. Un royaume oublié au cœur de l’Europe, Lausanne, Presses polytechniques et universitaires romandes (« Le savoir suisse » 4), 2002, 144p., 12x18cmISBN 2-88074-596-9, s. 18 (nazwa wyspy pochodziłaby od Burgundarholm, czyli wyspa Burgundów).
Katalin Escher: Les Burgondes: Ie-VIe siècle apr. J-C. coll. « Civilisations et cultures », 2006, seria: Éditions Errance.ISBN 2-87772-325-9. Brak numerów stron w książce
Katalin Escher: Genèse et évolution du deuxième royaume burgonde (443-534): les témoins archéologiques. Oxford: British Archaeological Reports Ltd, 15 Sep 2005, s. 1101, seria: British Archaeological Reports British Series.ISBN 1-84171-841-6.
Justin Favrod: Les Burgondes. Un royaume oublié au cœur de l’Europe, Presses polytechniques et universitaires romandes. 2002.ISBN 2-88074-596-9. Brak numerów stron w książce
Émilienne Demougeot: La Formation de L’Europe et les invasions barbares. Paris: Aubier Montaigne, 1979, s. 615, seria: Historique.ISBN 978-2700701463.
.svg)
