| Państwa | |
|---|---|
| Stolica | |
| Ważniejsze miejscowości | |
| Powierzchnia | 820 km² |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
| 44°08′53,90″N 15°45′06,77″E/44,148305 15,751881 | |
Bukovica – kraina historyczno-geograficzna wChorwacji, w północnej częściDalmacji[1].
Jest częściąDalmacji. Zajmuje powierzchnię ok. 820 km². Jest położona pomiędzyWelebitem i rzekąZrmanja na północy, adriatyckimi zatokamiNovigradsko more iKarinsko more na zachodzie, krainąRavni kotari na południowym zachodzie oraz rzekąKrka na wschodzie i południowym wschodzie. Jest to równina krasowa, której wysokość bezwzględna waha się w przedziale 250–300 m n.p.m. Pasmo górskie, przebiegające przez środek Bukovicy, tradycyjnie dzieli ją na Gornją (Obrovačką) Bukovicę i Donją (Kistanjską) Bukovicę[1].
Miejscowe rolnictwo oparte jest na hodowli owiec oraz na uprawiewinorośli[1].
Bukovica jest obszarem słabo zaludnionym. Głównym ośrodkiem regionu jestObrovac. Pozostałe ważniejsze miejscowości toKistanje,Kruševo iGornji Karin. Przez Bukovicę przebiegają drogaBenkovac – Obrovac –Gračac i linia kolejowa zZadaru doKnina[1].
.jpg)
Na terenie Bukovicy w starożytnościCesarstwo Rzymskie wzniosło następujące twierdze: Varvaria (Bribir), Asseria (Podgrađe), Nedinum (Nadin) i Corinium (Karin). W średniowieczu pełniły funkcje obronne żupanii Luki, należąc do chorwackich rodów szlacheckich Bribirskich, Kukarich, Kačiciów, Vireviciów i Lapčanich-Karinjanich. Od XIII do XV wieku większość Bukovicy należała do Bribirskich[1].
W I połowie XVI wieku Bukovica została podbita przezImperium Osmańskie i została włączona dosandżaku krcko-lickiego. Nastąpiły migracje rdzennej ludności. W II połowie XVII wieku region znalazł się w granicachRepubliki Weneckiej. Za rządów Wenecjan nastąpił napływ ludności z obszaru dzisiejszejBośni i Hercegowiny oraz innych częściDalmacji[1].
W trakciewojny w Chorwacji w latach 1991–1995 Bukovica znajdowała się pod serbską okupacją. Wyzwolenie nastąpiło w wyniku operacji Burza. W jej wyniku miał miejsce odpływ miejscowej ludnościserbskiej[1].
