 | |||||||||||||||||||
| drugobazowy | |||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Stanley Raymond Harris | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 listopada 1896 | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 8 listopada 1977 | ||||||||||||||||||
| Odbijał | prawą | ||||||||||||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||||||||||||
| Debiut | 28 sierpnia 1918 | ||||||||||||||||||
| Ostatni występ | 12 czerwca 1937 | ||||||||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||||||||||||
| Rok wprowadzenia | 1975 | ||||||||||||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||||||||||||
Bucky Harris, właśc.Stanley Raymond Harris (ur.8 listopada1896, zm. 8 listopada1977) – amerykański baseballista, który występował na pozycjidrugobazowego, menadżer klubówMLB.
Karierę rozpoczął w zespołachniższych lig, Muskegon Reds, Scranton Miners, Norfolk Tars, Reading Pretzels iBuffalo Bisons, skąd 25 sierpnia 1919 został wymieniony doWashington Senators zaHala Janvrina[1][2]. WMajor League Baseball zadebiutował trzy dni później w meczu przeciwkoNew York Yankees, w którym zaliczyłsingle’a i dwaRBI[2]. W sezonie 1919 uzyskałśrednią uderzeń 0,214, mimo to właściciel klubuClark Griffith zdecydował, iż Harris w sezonie następnym będzie podstawowym drugobazowym zespołu[3]. W 1920 jego średnia wyniosła 0,300[2].
W latach 1921–1925 był jednym z najlepszych drugobazowych w lidze, zwyciężał w klasyfikacji pod względem rozegraniapodwójnych autów i uzyskiwał drugi i trzeci wynik w liczbieasyst[3][4]. W 1924 został grającym menadżerem zespołu[3]. W meczu numer 7World Series 1924, w których Senators mierzyli się zNew York Giants, w drugiej połowie ósmejzmiany przy stanie 1–3 zaliczyłtwo-runsingle, wyrównując stan meczu na 3–3, zaś decydujące o zwycięstwie w całej seriiodbicie zaliczył w drugiej połowie dwunastej zmianyEarl McNeely, po którym runa zdobyłMuddy Ruel[5]. Rok później Senators drugi raz z rzędu zdobyli mistrzostwoAmerican League, jednak ulegli w World SeriesPittsburgh Pirates 3–4[3]. W grudniu 1928 w ramach wymiany zawodników przeszedł doDetroit Tigers, gdzie pozostał grającym menadżerem[2]. Po raz ostatni zagrał 12 czerwca 1931[2].
Po 1931 r. był między innymi menadżeremBoston Red Sox, Senators,Philadelphia Phillies (klub znany wówczas pod nazwą Philadelphia Blue Jays),New York Yankees, których poprowadził do zwycięstwa w World Series w 1947 i ponownie Senators oraz Detroit Tigers[3]. W latach 1959–1960 był menadżerem generalnym Boston Red Sox, klubu, który jako ostatni w MLB przełamał bariery rasowe promując z zespołuTriple-AMinneapolis MillersPumpsiego Greena[3]. Następnie byłskautem wChicago White Sox i członkiem sztabu szkoleniowegoWashington Senators, klubu założonego w 1961 roku[3].
W karierze menadżerskiej zaliczył 2158 zwycięstw co jest siódmym wynikiem w klasyfikacji wszech czasów[6]. W 1975 został uhonorowany członkostwem wBaseball Hall of Fame[7].
| Lata | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Remisy | Proc. zw. i por. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1924–1928, 1935–1942, 1950–1954 | Washington Senators | AL | 2776 | 1336 | 1416 | 24 | 0,485 |
| 1929–1933, 1955–1956 | Detroit Tigers | AL | 1078 | 516 | 557 | 5 | 0,481 |
| 1934 | Boston Red Sox | AL | 153 | 76 | 76 | 1 | 0,500 |
| 1943 | Philadelphia Phillies | NL | 94 | 39 | 53 | 2 | 0,424 |
| 1947–1948 | New York Yankees | AL | 309 | 191 | 117 | 1 | 0,620 |
| Łącznie w karierze | 4410 | 2158 | 2219 | 33 | 0,493 | ||
Opracowano na podstawie:Bucky Harris Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2014-04-26]. (ang.).
