Ten artykuł dotyczy dzielnicy Londynu. Zobacz też:inne znaczenia.| Dzielnica Londynu | |||
 Urząd gminy Lambeth | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | |||
| Region | |||
| Miasto | |||
| Gmina | |||
| Kod pocztowy | SW2, SW9 | ||
Położenie na mapie Wielkiego Londynu  | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |||
Położenie na mapie Anglii  | |||
| 51°27′27″N 0°07′03″W/51,457500 -0,117500 | |||
| |||
Brixton – dzielnica południowegoLondynu, część gminyLambeth, położona w odległości 6,1 km od centrum Londynu (Charing Cross). Posiada kody pocztowe SW2 oraz SW9. Brixton jest znane z pulsującego życia nocnego, znajduje się tam popularna scena muzyczna i clubbingowa. Dzielnica jest bardzo zróżnicowana kulturowo i jest głównym skupiskiemkaraibskiej społeczności zamieszkującej Londyn. Niegdyś nosząca bardzo złą reputację ze względu na wysoki stopieńprzestępczości, obecnie dzielnica przechodzi procesgentryfikacji.
W 1979 roku zespółThe Clash nagrał utwór zatytułowany "The Guns of Brixton". Piosenka "Uptight Downtown"La Roux (2014) odnosi się dozamieszek w Brixton z 2011 roku.
Nazwa dzielnicy pochodzi od słowa "Brixistane", które oznacza "kamień Brixi" i odnosi się do imienia jednego zsaskich lordów. Miał on swego czasu wybudować kamienny mur wyznaczający granicę regionu. Dokładna lokalizacja muru nie jest znana, choć najprawdopodobniej znajdował się on w okolicach ulicy Brixton Hill, która w tamtym czasie nosiła nazwę Bristow lub Brixton Causeway. Było to na długo zanim na terenie rozwinęło się osadnictwo.
Brixton zaczęło być zasiedlane dopiero od początku XIX wieku. Otwarciemostu Vauxhall w 1816 roku umożliwiło dogodne połączenie Brixton z centrum Londynu. W latach 60. pociągi przewoźnikaLondon, Chatham and Dover Railway zaczęły kursować przez dzielnicę, a w kolejnych dekadach Brixton było znane jako przedmieście zamieszkiwane przezklasy średnie. W latach 80. tego samego wieku ulica Electric Avenue została pierwszą w całym Londynie wyposażoną wlatarnie uliczne[1]. W tamtym czasie przy głównych ulicach Brixton zaczęto budować duże, drogie domy.
Od początku XX wieku do dzielnicy zaczęło napływać wielu nowych mieszkańców i w latach 20. Brixton stało się największym centrum handlowym południowego Londynu, oferującym także liczne kina, teatry i puby. W trakcieII wojny światowej okolica jednak została dotkliwie zbombardowana, co pogorszyło warunki mieszkalne. W 1948 roku, na pokładzie statku„Empire Windrush”, do Brixton sprowadziła się pierwsza fala powojennych imigrantów zKaraibów[2]. W 50. rocznicę tego wydarzenia, plac położony pomiędzy ratuszem gminy Lambeth a biblioteką Tate otrzymał nazwę Windrush Square[3]. Po wojnie w Brixton zaczęto budować liczneosiedla socjalne, składające się z wielopiętrowych bloków, na których z czasem zaczęła rozwijać sięprzestępczość.
Dzielnica przez dekady borykała się z problemami takimi jakbezrobocie, wysoka przestępczość czy złe warunki mieszkalne. Prowadzone tam przez policję akcje mające na celu zapobieganie przestępstwom zostały odebrane jakorasistowskie i tak w kwietniu 1981 doszło tam dozamieszek, wskutek których zostało rannych ponad 300 osób. W 1985 roku w Brixton rozegrały się kolejne zamieszki, kiedy to policjanci zastrzelili czarną kobietę Cherry Groce w jej własnym domu, szukając jej syna[4]. 10 lat później doszło tam do kolejnych zamieszek po tym jak zmarł przetrzymywany przez policję młody czarny chłopak, Wayne Douglas[5].
Od lat 90. Brixton przechodzigentryfikację, co spotyka się z mieszanymi odczuciami ze strony mieszkańców.
Od lewej: Biblioteka Tate,Brixton Academy, Black Cultural Archives, Loughborough Estate,mural poświęconyDavidowi Bowiemu na Tunstall Road.
