Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Brigitte Nielsen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brigitte Nielsen
Ilustracja
Brigitte Nielsen w 2010
Imię i nazwisko

Gitte Nielsen

Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1963
Rødovre, Dania

Zawód

aktorka, modelka, prezenterka, piosenkarka, producentka filmowa

Współmałżonek

Kasper Winding
(1983–1984; rozwód)
Sylvester Stallone
(1985-1987; rozwód)
Sebastian Copeland
(1990–1992; rozwód)
Raoul Meyer
(1993–2005; rozwód)
Mattia Dessi
(od 2006)

Lata aktywności

od 1984

Multimedia w Wikimedia Commons
Z Sylvestrem Stallone i parą prezydencką, 1985

Brigitte Nielsen, właśc.Gitte Nielsen[1][2] (ur.15 lipca1963 wRødovre) – duńskaaktorka,modelka,prezenterka ipiosenkarka[3].

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj |edytuj kod]

Przyszła na świat wRødovre[4][5], na przedmieściachKopenhagi jako jedyna córka bibliotekarki Hanne Nielsen i inżyniera Svenda Nielsena (zm. 1999)[6]. Wychowywała się z młodszym bratem Janem (ur. 1965).

Kariera

[edytuj |edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 16 lat pozostawiła rodzinę i wyjechała doWłoch, by rozpocząć karierę modelki dla renomowanej agencji Elite Models. Pracowała tam między innymi z takimi projektantami mody jakGiorgiem Armanim,Gianni Versace i Gianfranco Ferré. Była ozdobą światowych wybiegów wRzymie,Mediolanie,Nowym Jorku,Paryżu iBerlinie. Na początku lat 80. pracowała z takimi fotografami jako Greg Gorman iHelmut Newton. Wielokrotnie jej zdjęcia znalazły się w magazynie „Playboy” (w sierpniu 1986, w edycji australijskiej we wrześniu 1986, w edycji francuskiej w październiku 1986, w grudniu 1987, w edycji australijskiej w styczniu 1988)[7], „Penthouse” (we francuskiej edycji w październiku 1994), a w „Marvel Comics” pozowała do zdjęć ubrana jak komiksowy charakter She-Hulk[8].

Na jej zdjęcia trafił włoski producent filmowy Dino de Laurentiis, szukający partnerki dlaArnolda Schwarzeneggera do baśni kostiumowejCzerwona Sonja (Red Sonja, 1984), gdzie zadebiutowała jako tytułowa bohaterka kobieta-wojownik. Jednak krytycy nie byli zachwyceni jej talentem aktorskim, przyznającZłotą Malinę dla najgorszej gwiazdy i nominację dla najgorszej aktorki[9]. Była brana pod uwagę do roli Pani Jane Porter w filmie przygodowymHugh HudsonaGreystoke: Legenda Tarzana, władcy małp (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes, 1984), którą w rezultacie zagrałaAndie MacDowell.

W 1985 wyszła za mąż zaSylvestra Stallone’a. Nielsen i Stallone byli razem na okładce „Muscle & Fitness” (w październiku 1985) i „Vanity Fair” (w brytyjskiej edycji w listopadzie 1985). Stallone zaangażował ją do roli Ludmiły Vobet Drago, żony sowieckiego boksera (Dolph Lundgren) w swoim filmieRocky IV (1985). Lecz i ta kinowa postać była nominowana doZłotej Maliny w dwóch kategoriach: najgorsza nowa gwiazda i najgorsza aktorka drugoplanowa. U boku swojego męża wystąpiła ponownie w roli prześladowanej przez okrutnego seryjnego mordercę modelki Ingrid w kryminalnym filmie akcjiKobra (Cobra, 1986) i po raz kolejny otrzymała nominację doZłotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka roku”. W 1987 odbył się głośny rozwód państwa Stallone[10]. Jako Karla Fry, posągowa wspólniczka handlarza bronią, znalazła się w obsadzie komedii sensacyjnejGliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II, 1987) zEddiem Murphym.

W okolicachBożego Narodzenia 1987 menadżer Nielsen skontaktował się z muzykiemDieterem Bohlenem (Blue System,Modern Talking), któremu zaoferowano ok. 600 tys. dolarów za realizację nagrań w studiu Spiama wLos Angeles. Po nagraniu kilku taśmdemo z Brigitte Nielsen, Dieter wrócił do Niemiec i poprawił demówki. Projekt upadł, ponieważ prawnicy Nielsen zdecydowali, że Bohlen może napisać dla niej tylko trzy piosenki. Po tej wiadomości Bohlen nie był już zainteresowany dalszą współpracą[11]. Pod koniec 1987 Nielsen nagrała w duecie z austriackim piosenkarzemFalco singel „Body Next to Body”, którego producentem byłGiorgio Moroder. Piosenka ta trafiła na jej debiutancką płytęEverybody Tells a Story.

Za udział w drugorzędnym włoskim dramacie –Bye Bye Baby (1988) u bokuCarol Alt,Luca Barbareschi iJasona Connery otrzymała nominację doZłotej Maliny. Grając wDomino (1988) była w ciąży, którą utraciła podczas kręcenia filmu, który przerwano na dwa tygodnie, zanim wyzdrowiała. Była brana pod uwagę do roli królowejMarii Zofii Bawarskiej w komediodramacie historycznymLuigiego MagniegoKról Neapolu (’O Re, 1989), którą przyjęłaOrnella Muti. W 1989 New World Studios zatrudniło ją do pozowania do zdjęć promocyjnych przedstawiających postać postać z komiksówMarvel ComicsKobiety–Hulk w celu dystrybucji jako potencjalnego filmu. I chociaż zdjęcia wzbudziły duże zainteresowanie fanów, nie wzbudziły zainteresowania sponsorów finansowych. W telewizyjnym filmie fantastycznonaukowymCBSMorderstwo w księżycowej poświacie (Murder by Moonlight, 1989) zagrała agentkęNASA[12] zJulianem Sandsem[13]. W dreszczowcu erotycznymWięzienie kobiet 2 (Chained Heat II, 1993) wystąpiła w roli uzależnionej od narkotyków perwersyjnej naczelniczki czeskiego więzienia o skłonnościach lesbijskich[14][15]. Mimo tego była jednak absolutną gwiazdą kina światowego końca lat 80., która zgasła równie szybko, jak się pojawiała. Powodzeniem wśród widzów cieszyły się zwłaszcza jej role kobiet heroicznych, wyrachowanych i żądnych władzy, jak choćby kultowa dziś Czerwona Sonja czy Czarna Wiedźma z serii włoskich baśni telewizyjnychFantaghiro (Fantaghirò, 1992-1996).

Pojawiła się w teledysku do przebojuMichaela JacksonaLiberian Girl” (1989) oraz zespołuKorn do piosenki „Make Me Bad”' (2000) jako lekarka zUdem Kierem,Tatjaną Patitz iShannyn Sossamon. Kandydowała do roli Gayle w sensacyjnym filmie fantastycznonaukowymBattleQueen 2020 (2001), jednak propozycja trafiła doJulie Strain. Miała zagrać postać Fran w komedii sportowejZabawy z piłką (Dodgeball: A True Underdog Story, 2004), jednak ostatecznie zaangażowanoMissi Pyle. Wydała kilka singli z muzyką taneczną, w tym „No More Turn Back” (2000), „Tic Toc” (2001) i „You’re No Lady” (2002) w duecie z drag-queenRuPaul, gdzie użyła swojego prawdziwego imienia Gitta[16].

28 stycznia 2012 została „królową dżungli” w niemieckim realityJestem gwiazdą... Zabierz mnie stąd! (Ich bin ein Star – Holt mich hier raus!/I’lm a Celebrity...Get Me Out of Here!), emitowanym przez telewizjęRTL[17]. W lipcu 2017 dostała się do obsady w roli superzłoczyńcy w sensacyjnym serialuGods and Secrets, gdzie zastąpiłaMarka Sallinga, który został aresztowany pod zarzutem posiadania pornografii dziecięcej[18].

W 2018 powróciła na kinowy ekran w dramacie sportowymCreed II jako Ludmilla Drago, ex-żona Ivana (Dolph Lundgren), matka Viktora (Florian Munteanu), która porzuciła go w okresie niemowlęcym[19].

Życie prywatne

[edytuj |edytuj kod]

W 1982 poznała duńskiego muzyka i kompozytora Kaspera Windinga[20], którego poślubiła w kwietniu 1983. Mają syna Juliana (ur. 12 kwietnia 1984 wKopenhadze). W październiku 1984 małżeństwo się rozpadło[20].

W latach 1984–1985 romansowała zArnoldem Schwarzeneggerem[20]. Spotykała się z brytyjskim wokalistą grupy muzycznejSimply RedMickie Hucknallem[20], aktoremSeanem Pennem[20] i raperemVanillą Ice[20]. 15 grudnia 1985 w posiadłościIrwina Winklera wBeverly Hills poślubiłaSylvestra Stallone’a. Małżeństwo przetrwało 19 miesięcy i zakończyło się 13 lipca 1987.

W 1986 była nieoficjalnie związana z niemieckim muzykiemDieterem Bohlenem[21][22][23] z zespołu muzycznegoModern Talking, o czym Bohlen przyznaje w książceNic, tylko prawda (2003)[24]. Ponadto romansowała też z reżyseremTonym Scottem (1987) i jego sekretarką Kelly Sahnger (1987–1988)[25][26]. W latach 1988–1990 była w nieformalnym związku z amerykańskimfutbolistą Markiem Gastineau (ur. 1956)[27].

Od 29 września 1990 do maja 1992 tworzyła związek małżeński z Sebastianem Copelandem, kuzynemOrlanda Blooma. Od 17 grudnia 1993 do kwietnia 2005 jej kolejnym mężem był szwajcarski kierowcarajdowy Raoul Meyer Ortolani (ur. 1960), z którym ma dwóch synów: Douglasa Aarona (ur. 20 kwietnia 1993) i Raoula Ayrtona Juniora (ur. 21 maja 1995). W latach 2003–2005 jej narzeczonym był amerykański raperPublic EnemyFlavor Flav (ur. 1959).

W marcu 2005 poznała włoskiego byłego modela i barmana, producenta filmowego Mattię Dessìego (ur. 1978). Para pobrała się 8 lipca 2006 naMalcie[28]. 22 czerwca 2018 urodziła piąte dziecko, córkę Fridę[29].

Filmografia

[edytuj |edytuj kod]
RokTytułRolaReżyser
1985Czerwona Sonja (Red Sonja)Czerwona SonjaRichard Fleischer
Rocky IVLudmilla Vobet DragoSylvester Stallone
1986Kobra (Cobra)Ingrid KnudsenGeorge Pan Cosmatos
1987Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II)Karla FryTony Scott
1988Bye Bye BabyLisaEnrico Oldoini
DominoDominoIvana Massetti
1989Michael Jackson: „Liberian Girl” (teledysk)Brigitte NielsenJames Yukich
Morderstwo w kosmosie (Murder by Moonlight, TV)Maggie BartokMichael Lindsay-Hogg
1992976: Zły 2 (976-EVIL 2: The Astral Factor)AgnesJim Wynorski
Fantaghiro 2 (Fantaghirò 2, TV)Czarna Wiedźma / Czarna KrólowaLamberto Bava
Misja sprawiedliwości (Jin san jiao qun ying hui)dr Rachel K. LarkinSteve Barnett
Agent zero zero (The Double 0 Kid)RhondaDuncan McLachlan
Counterstrike (serial)
odc. „Bastille Day Terror”
Monica SteileBruno Gantillon
1993Klątwa czarnoksiężnika (Fantaghirò 3, TV)Czarna Wiedźma / Czarna KrólowaLamberto Bava
Więzienie kobiet 2 (Chained Heat II)Magda KassarPaul Nicholas
1994Fantaghiro 4 (TV)Czarna Wiedźma / Czarna KrólowaLamberto Bava
1995Cichy zabójca Yakuza (Codename: Silencer)SybilTalun Hsu
Compelling EvidenceMichelle StoneDonald Farmer
GalaxisLaderaWilliam Mesa
1996Fantaghiro 5 (TV)Czarna Wiedźma / Czarna KrólowaLamberto Bava
Śnieżna akademia (Snowboard Academy)MimiJohn Shepphird
1998PaparazziPani GitteAlain Berbérian
1999Ona jest za wysoka (She's Too Tall)Veronica Lamar / także producentka i scenarzystkaRedge Mahaffey
2000Hostile EnvironmentMinnaDavid A. Prior
Dzień zagłady (Doomsdayer)Elizabeth GastMichael J. Sarna
Un posto al sole (serial TV)GitteVincenzo Terracciano
2007Voyage: Killing Brigitte Nielsen (TV)BrigitteAlki David
2008The Hustlebogata kobietaDeon Taylor
2009The FishwojowniczkaDemetrius Navarro
Nite Tales: The Series (serial)
odc.: „Black Widow”
MonaDeon Taylor
2010Big Money RustlasżonaPaul Andresen
2011Roman barbarzyńca (Ronal the Barbarian, film animowany)Królowa Amazonek (głos)Kresten Vestbjerg Andersen, Thorbjorn Christoffersen
SOKO Stuttgart (serial)
odc.: „Stuttgart ist sexy”
Gina WartenbergClaudia Römer
2012EldoradoEldoradoAngelRichard Driscoll
2013The Key (film krótkometrażowy)Mayk Azzato
2014MercenariesUlrikaChristopher Ray
Dorastająca nadzieja (Raising Hope, serial)
odc.: „Road to the Natesville”
SvetlanaRebecca Asher
2015Portlandia odc.: „Healthcare”Brigitte NielsenJonathan Krisel
2018Creed IILudmilla DragoSteven Caple Jr.
2019The ExperienceKaterina GorshkovEzilda
2022Strażnicy Sprawiedliwości (The Guardians of Justice, serial)Anubis QueenAdi Shankar

Dyskografia

[edytuj |edytuj kod]

albumy

[edytuj |edytuj kod]
  • 1988:Every Body Tells a Story (wyd. TELDEC)[30]
  • 1992:I'm the One... Nobody Else (wyd. Ricordi)[30]
  • 2008:Brigitte Nielsen (reedycjaI'm the One... Nobody Else iEvery Body Tells a Story)[31]

single

[edytuj |edytuj kod]
  • 1987: „Body Next to Body” – zFalco (nr 6 w Austrii, nr 22 w Niemczech, nr 1 w Japonii)[30]
  • 1987: „Every Body Tells a Story” (nr 38 we Włoszech; nr 15 w Niemczech)[30]
  • 1988: „Maybe"[30]
  • 1988: „Siento” (tylko Ameryka Południowa)[30]
  • 1988: „It's a Strange Love"[30]
  • 1990: „Rockin' Like a Radio”[30]
  • 1991: „My Girl (My Guy)”[30]
  • 1992: „How Could You Let Me Go?"[30]
  • 1993: „Work That Body"[30]
  • 2000: „No More Turning Back” (jako Gitta); realizacjaJive; (nr 1 w Hiszpanii, nr 1 Eurodance chart; nr 64 w Holandii, nr 54 w Wielkiej Brytanii)[30]
  • 2000: „Everybody's Turning Back” (jako Gitta i Rozalla)[30]
  • 2001: „Tic Toc” (jako Gitta; 2001; realizacja Blanco y Negro Music)[30]
  • 2002: „You're No Lady” (jako Gitta zRuPaul); realizacja Do It Yourself (nr 1 w Hiszpanii)
  • 2012: „Misery” (jako Gitte Nielsen z Spleen United)[30]

Nagrody

[edytuj |edytuj kod]
RokNagrodaKategoriaFilm
1986Złota MalinaNajgorsza nowa gwiazdaCzerwona Sonja (1985)
Rocky IV (1985)
Najgorsza aktorka drugoplanowaRocky IV (1985)
1987Brązowa statuetka Bravo Otto, przyznana przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „BravoNajlepsza aktorka[32]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Personalidade: Brigitte Nielsen (Dinamarca). InterFilmes.com. [dostęp 2016-05-21]. (port.).
  2. Brigitte Nielsen. Listal. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  3. Brigitte Nielsen – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-05-21]. (rum.).
  4. Brigitte Nielsen Actor, Singer. „TV Guide”. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  5. Artista Brigitte Nielsen (15 de Julho de 1963). Filmow. [dostęp 2017-07-21]. (port.).
  6. Brigitte Nielsen Biography (1963-). Film Reference. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  7. Brigitte Nielsen Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  8. Cher Martinetti (2017-07-18): Chosen One of the Day: Brigitte Nielsen as She-Hulk. Syfy Wire. [dostęp 2017-07-21]. (ang.).
  9. Brigitte Nielsen Awards. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  10. Brigitte Nielsen. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  11. Dieter Bohlen: Blue System and other artists. The Dieter Bohlen site. [dostęp 2022-05-21]. (niem.).
  12. Hal Erickson: Brigitte Nielsen Biography. AllMovie. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  13. Murder by Moonlight (1989). Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  14. Magda Kassar (Chained Heat II). The Female Villains. [dostęp 2021-07-29]. [zarchiwizowane ztego adresu (2021-07-29)]. (ang.).
  15. Chained Heat II (1993). Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  16. Brigitte Nielsen Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  17. Stella Rüggeberg: Schlager, Skandale, Schönheits-OPs: Das machen die ehemaligen Dschungelkönige heute. tz.de, 8 stycznia 2023. [dostęp 2025-07-19]. (niem.).
  18. ToddT. Spangler ToddT.,Brigitte Nielsen Joins ‘Adi Shankar’s Gods and Secrets’ Series, Replacing Actor Busted for Child Porn, „Variety”, 14 lipca 2017 [dostęp 2017-07-21] (ang.).
  19. MikeM. Vulpo MikeM.,'Creed 2' exclusive: Brigitte Nielsen discusses her knockout return, „USA Today”, 27 maja 2018 [dostęp 2018-11-28] [zarchiwizowane zadresu 2019-06-06] (ang.).
  20. abcdefBrigitte Nielsen Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-05-26]. (ang.).
  21. MałgorzataM. Gasińska MałgorzataM.,Dieter Bohlen – Skąpy bogacz, „Dziennik Gazeta Prawna”, 12 października 2007 [dostęp 2025-02-09] [zarchiwizowane zadresu 2025-02-09] (pol.).
  22. KatharinaK. Miklis KatharinaK.,Nur die Spitze des Silikonbergs, „Stern”, 15 lipca 2008 [dostęp 2025-02-02] [zarchiwizowane zadresu 2024-10-30] (ang.).
  23. Bohlen: Scharfe Sex-Spiele mit Brigitte Nielsen, „Rheinische Post”, 1 października 2002 [dostęp 2025-02-02] [zarchiwizowane zadresu 2024-10-30] (ang.).
  24. Dieter Bohlen, Katja Kessler: Nichts als die Wahrheit. Sonderausgabe in einfacher Ausstattung. Heyne, 2003, s. 335.ISBN 978-3453872929.
  25. The Stallones: Sex on the Sly?, „People [dostęp 2016-05-21] (ang.).
  26. PeterP. Beresford PeterP.,Hollywood. Romanse i skandale, Ring, 1991, s. 134,OCLC 830999173 (pol.).
  27. PeterP. Beresford PeterP.,Hollywood. Romanse i skandale, Ring, 1991, s. 133,OCLC 830999173 (pol.).
  28. Ross Mcdonagh (2017-07-07): The look of love! Brigitte Nielsen, 53, and husband Mattia Dessi, 38, head for lunch hand-in-hand in Los Angeles. „Daily Mail”. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  29. Brigitte Nielsen została matką. Była żona Sylvestra Stallone ma 54 lata. Interia.pl. [dostęp 2018-06-25]. (pol.).
  30. abcdefghijklmnoBrigitte Nielsen w bazieDiscogs.com(ang.)
  31. Brigitte Nielsen Album Discography. AllMusic. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
  32. Die Otto sieger 1987. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-12-24]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Kim jest ta osoba?. „Film”. nr 30/1991 (2193) (XLVI), s. 18–19, 28 lipca 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992.ISBN 83-85195-83-1.
  • Brigitte Nielsen. Amazonka ze Skandynawii. „Cinema Press Video”. nr 6/1995 (52) (VI), s. 35, czerwiec 1995. Kielce: Agencja Wydawnicza „Domino”. 

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Złota Malina dla najgorszej nowej gwiazdy
Złota Malina dla najgorszej aktorki drugoplanowej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brigitte_Nielsen&oldid=77230234
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp