 Bret Hart w 2023 roku na konwencie Op GalaxyCon Raleigh | |||
| Imię i nazwisko | Bret Sergeant Hart | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Współmałżonek | Julia A. Smadu | ||
| Dzieci | Jade Michelle Hart (córka), | ||
| Rodzina | |||
| Kariera profesjonalnegowrestlera | |||
| Pseudonimy ringowe | Bret Hart | ||
| Wzrost | 183 cm[1] | ||
| Masa ciała | 107 kg[1] | ||
| Zapowiadany z | |||
| Trenerzy | |||
| Debiut | 2 maja 1978 | ||
| Emerytura | 10 stycznia 2000 | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Bret Sergeant Hart (ur.2 lipca1957 wCalgary) – kanadyjskiwrestler pochodzący zrodziny Hartów, wielopokoleniowej rodzinyzawodowych zapaśników. Osiągnął sukces jako członekzespołu wrestlerskiegoThe Hart Foundation, dwukrotnie zdobywającgłówne mistrzostwo drużynowe WWF, i jako zawodnik solowy, zdobywając pięciokrotniegłówne mistrzostwo WWF i dwukrotnieWCW World Heavyweight Championship. Wygrał też dwa razy turniejKing of the Ring i raz walkęRoyal Rumble. Był kluczową postacią w incydencie zwanymMontreal Screwjob. Za swoje osiągnięcia został wprowadzony dogalerii sławyWWE Hall of Fame.
Bret Sergeant Hart urodził się 2 lipca 1957 wCalgary, wkanadyjskiej prowincjiAlberta[3]. Wywodzi się zrodziny Hartów. Był jednym z dwunastu dzieciStu Harta i Helen Hart. Miał pięciu starszych braci,Smitha,Bruce’a,Keitha,Wayne’a iDeana; dwie starsze siostry, Ellie i Georgię; dwie młodsze siostry, Alison iDianę; oraz dwóch młodszych braci,Rossa iOwena. W młodości trenowałzapasy[4].
Jego trenerami byliMr. Hito,Mr. Sakurada iStu Hart. On sam trenował wrestlerów:Beefa Wellingtona,Edge’a,Gary’ego Williamsa,Glena Kulkę,Kena Shamrocka,Kurrgana,Massive Damage'a,Notorious TID-a,Slade’a,Testa iTodda Douglasa.
Debiutował jako wrestler 2 maja 1978. Przez większość wczesnej kariery był członkiem kanadyjskiej organizacji wrestlinguStampede Wrestling i kilkunastokrotnie zdobył jedno z mistrzostw tej organizacji[1]. Razem ze swoim bratemSmithem Hartem zdobył mistrzostwo drużynoweWWC Caribbean Tag Team Championship wportorykańskiej organizacji wrestlinguWorld Wrestling Council[5].
Dołączył doWorld Wrestling Federation (WWF) po tym jakVince McMahon wykupił organizacjęStampede Wrestling. Razem z nim do federacji przeszli ze StampedeJim Neifhart,British Bulldog iDynamite Kid[4].
W organizacjiWorld Wrestling Federation jego styl wyróżniał się pod względem technicznym, a jego metody szybko stały się popularne wśród wrestlerów. Systematycznie skupiał się na słabościach przeciwnika i oszczędzał siły, czekając aż oponent się zmęczy. Gdy przeciwnik był już osłabiony, Hart wykańczał go chwytemSharpshooter. Był też innowatorem ofensywy i posiadał umiejętność doprowadzania do przypięcia w nietypowych sytuacjach. Przez większość kariery charakterystyczny dla niego był różowo-czarny strój[2].
Po przyłączeniu się do WWF stworzyłtag team o nazwieThe Hart Foundation ze swoim szwagrem,Jimem „The Anvil” Neidhartem. 26 stycznia 1987 pokonali drużynęThe British Bulldogs (Dynamite Kid iDavey Boy Smith) w walce o mistrzostwo drużynoweWWF World Tag Team Championship, które stracili 27 października przegrywając zeStrike Force (Rick Martel iTito Santana).
24 stycznia 1988 Hart wziął udział wbitwie na inauguracyjnej galiRoyal Rumble[1]. Wszedł na ring jako pierwszy i razemJimem Neidhartem dokonał pierwszej eliminacji, wyrzucając wspólnie z ringuTito Santanę. Został wyeliminowany jako ósmy przezJima Duggana[6]. 21 stycznia 1990 wziął udział w kolejnejbitwie na galiRoyal Rumble[1]. Tym razem wszedł jako ósmy i został wyeliminowany jako dziewiąty przezDusty’ego Rhodesa[7].
27 sierpnia 1990The Hart Foundation ponownie zdobyli mistrzostwo drużynoweWWF World Tag Team Championship, pokonując poprzednich mistrzów, drużynęDemolition na galiWrestleMania VI. 19 stycznia 1991 Hart ponownie wziął udział wbitwie na galiRoyal Rumble[1]. Po raz kolejny wszedł jako pierwszy i tym razem został wyeliminowany jako czwarty przezUndertakera[8].
24 marca 1991 drużynaThe Hart Foundation straciła mistrzostwo przegrywając je w walce ztag teamem Nasty Boys (Brian Knobs iJerry Sags)[1].
Po 1991 Bret Hart zaczął odnosić większe sukcesy jako zawodnik solowy. 26 sierpnia pokonałMr. Perfecta w walce omistrzostwo WWF Intercontinental, a 7 września wygrał turniejKing of the Ring, pokonując w kolejnych rundachPete’a Dougherty,Skinnera orazIrwina R. Schystera.
17 stycznia 1992 stracił swoje mistrzostwo przegrywając walkę zThe Mountiem, ale odzyskał je 5 kwietnia na galiWrestleMania VIII, pokonując ówczesnego mistrza,Roddy Pipera. Kolejne panowanie Harta było krótsze. 29 sierpnia stracił tytuł przegrywając walkę przeciwkoThe British Bulldogowi na galiSummerSlam. Swoje pierwsze mistrzostwo światowe,WWF World Heavyweight Championship, zdobył 12 października[1] na nieemitowanym w telewizji wydarzeniu wSaskatoon w prowincjiSaskatchewan, wKanadzie. Pokonał dotychczasowego mistrza,Rica Flaira, zakładając mu chwytSharpshooter i zmuszając go do poddania się. Wtedy też Bret Hart wymyślił swoje motto:Jestem najlepszym jaki jest, najlepszym jaki był i najlepszym jaki kiedykolwiek będzie[2].
4 kwietnia 1993Yokozuna pokonał Breta Harta w walce oWWF World Heavyweight Championship. Po wygranejmanager nowego mistrza,Mr. Fuji, wyzwałHulka Hogana do walki o tytuł jeszcze na tej samej gali. Hogan przyjął wyzwanie, wygrał i rozpoczął swoje piąte panowanie mistrzowskie[9]. Wiele lat później Hart w swojej autobiografii,My Real Life in the Cartoon World of Wrestling, wydanej w 2009, zarzucił Hoganowi wymuszenie na zarządzie takiego poprowadzenia historii grożąc, że inaczej nie pojawi się na gali[10][11]. 13 czerwca Hart ponownie wygrał turniejKing of the Ring. Tym razem pokonał w kolejnych rundachRazora Ramona,Mr. Perfecta iBam Bam Bigelowa.
22 stycznia 1994 wziął udział wgłównej bitwie na galiRoyal Rumble[1]. Wszedł na ring jako dwudziesty siódmy i wyeliminowałSparky Plugga (z pomocąShawna Michaelsa),Genichiro Tenryu (z pomocąLexa Lugera) orazFatu. Ponieważ Luger i Hart wypadli z ringu jako ostatni, mniej więcej w tym samym czasie, eliminując się nawzajem, obaj zostali ogłoszeni zwycięzcami Royal Rumble[12]. 22 marca na galiWrestleMania X Bret Hart pokonałYokozunę i odebrał mumistrzostwo World Heavyweight Championship[13]. 9 czerwca wprowadził dogalerii sławyWWF Hall of Fame pierwszego posiadaczagłównego mistrzostwa organizacji,Buddy’ego Rogersa[14]. 23 listopada na galiSurvivor SeriesBob Backlund przejął mistrzostwo. Pokonał Breta Harta więżąc go przez ponad osiem minut w chwycieCross Face Chicken Wing i zmusił go do poddania się. Ręcznik sygnalizującypoddanie rzuciła na ring matka Breta Harta[15].
19 listopada 1995 na galiSurvivor Series Bret Hart pokonałDiesela w walce omistrzostwo WWF World Heavyweight.
31 marca 1996 na galiWrestlemania XII zmierzył się zShawnem Michaelsem w walce typuIron Man match omistrzostwo WWF World Heavyweight. Po sześćdziesięciu minutach żaden zawodnik nie dokonałprzypięcia, więc Michaels został ogłoszony zwycięzcą na zasadzie „nagłej śmierci”, czyli ze względu na uzyskaniewyraźnej przewagi. Zniesmaczony Hart przestał występować w organizacji na około 7 miesięcy[13].
Pod nieobecność HartaStone Cold Steve Austin zaczął wyrastać nagłówną gwiazdęWWF i kpił z Harta zachęcając go aby powrócił i zmierzył się z Austinem w walce. Hart odpowiedział na wezwanie i 16 listopada 1996 pokonał Austina na galiSurvivor Series[13]. Tego samego dnia wprowadził dogalerii sławyWWE Hall of FamePata Pattersona[16]. 2 grudnia 1996 wziął udział w turnieju Middle East Cup i wygrał, pokonującThe British Bulldoga w pierwszej rundzie, pomijając drugą rundę i wygrywającSteve’a Austina w finale[1].
19 stycznia 1997 ostatni raz wziął udział wRoyal Rumble[1]. Wszedł na ring jako dwudziesty pierwszy i wyeliminowałJerry’ego Lawlera orazDiesela[17]. Na końcu wyeliminował Steve’a Austina, który był ostatnim pozostałym zawodnikiem uczestniczącym w bitwie. Jednak sędzia nie zauważył eliminacji, więc Austin szybko powrócił naring, wyrzucił z niego Harta i został ogłoszony zwycięzcą. 16 lutego na galiIn Your House 13: Final Four pokonał Stone Cold Steve’a Austina,The Undertakera iVadera w walce typuFatal 4-way ozwakowanemistrzostwo WWF World Heavyweight. Następnego dnia przegrał tytuł w pojedynku przeciwkoSycho Sidowi[13]. Hart i Stone Cold zmierzyli się ze sobą jeszcze 23 marca na galiWrestleMania 13. Sędzią specjalnym byłKen Shamrock. W czasie walki Hart zranił Austinia w głowę tak mocno, że ten zaczął krwawić. Później Hart założył mu chwytSharpshooter. Austin opierał się, nie chcąc się poddać, ale zemdlał z powodu bólu i utraty krwi. W ten sposób Hart wygrał, jednak po walce dalej atakował przeciwnika. Shamrock w końcu odciągnął atakującego od atakowanemu. 6 lipca na galiCanadian Stampede grupaThe Hart Foundation (Bret Hart,Jim Neidhart,Owen Hart,The British Bulldog iBrian Pillman) pokonała w walce 5 na 5 Stone’a Colda Steve’a Austina, Kena Shamrocka,Goldusta itag teamThe Legion of Doom (Hawk iAnimal)[18]. 3 sierpnia 1997 na galiSummerSlam Bret Hart pokonałUndertakera w walcemistrzostwo WWF Heavyweight. Sędzią specjalnym w pojedynku byłShawn Michaels, który niechcący znokautował mistrza krzesłem, próbując uderzyć Harta w afekcie[13].
Osobny artykuł:Montreal Screwjob.9 listopada 1997 na galiSurvivor Series Hart bronił mistrzostwa w walce przeciwkoShawnowi Michaelsowi. W trakcie walkiShawn Michaels założył Hartowisharpshooter, czylichwyt wykańczający charakterystyczny dla Breta Harta[19]. Wtedy sędziaEarl Hebner krzyknął do chronometrażysty, Marka Yeatona[20],Ring the bell! (pl.Uderz w gong!) i uciekł z ringu[19]. Ponieważ Michaels wcale się nie poddawał, Yeaton zawahał się, ale znajdujący się w pobliżu zarządca WWF,Vince McMahon, krzyknąłRing the bell! Ring the damn bell! (pl.Uderz w gong! Uderz w gong do cholery!). Tym razem chronometrażysta wykonał polecenie[20]. Hart chwycił Michaelsa zakostkę, próbując jeszcze wykonać manewr odwracający chwyt. Tymczasem w pobliżu ringu pojawił sięTriple H i ochrona[19]. Michaels puścił przeciwnika, zszedł z ringu i zaczął kłócić się z McMahonem. Odmówił przyjęcia tytułu, ale po chwili wykonał polecenie przełożonego i wziął pas mistrzowski[20]. Kiedy Bret Hart zdał sobie sprawę, że został oszukany, napluł w twarzVince’owi McMahonowi, pokazał środkowy palec kulisom, zniszczył stół komentatorów włącznie z monitorami i narysował palcami w powietrzu litery W-C-W, dając wszystkim do zrozumienia, że odchodzi i przenosi się do konkurencyjnej organizacji wrestlingu,World Championship Wrestling, co wówczas nie było informacją znaną publice[19][20][21]. Sprzęt nagrywający zniszczony przez Harta był wart około 20 tysięcy dolarów[20].
W rzeczywistości Bretowi Hartowi został przedstawiony inny scenariusz. Hart miał wygrać mistrzostwo i zrzec się go w najbliższym odcinkuRaw Is War.Vince McMahon,Earl Hebner iShawn Michaels postanowili jednak oszukać Harta i doprowadzić do jego przegranej bez jego wiedzy, ponieważ wiedzieli o tym, że mistrz przenosi się do organizacjiWorld Championship Wrestling i obawiali się, że weźmie ze sobą pas mistrzowski[19].
Wielu pracownikówWorld Wrestling Federation wyraziło poparcie dla Breta Harta w jego konflikcie z byłym przełożonym,Vince’em McMahonem. Wrestlerzy zestajniThe Hart Foundation orazMick Foley nawoływali do bojkotu programuRaw Is War i przez krótki czas odmawiali występów w organizacji[19][20]. Wkrótce federacja rozwiązała kontrakt zBritish Bulldogiem iJimem Neidhartem, aby ci mogli dołączyć do Harta wWorld Championship Wrestling (WCW). RównieżRick Rude w geście solidarności odszedł z federacji i dołączył do WCW[22].
Z powoduklauzuli w kontrakcie zWWF, Bret Hart nie mógł walczyć w ringu przez pierwsze 60 dni od odejścia z federacji. Debiutował w WCW 28 grudnia 1997 na galiStarrcade jako gościnny sędzia w pojedynku międzyLarrym Zbyszko, aErikiem Bischoffem, którzy walczyli o kontrolę nad programemWCW Monday Nitro. Na tej samej gali próbowano fabularnie nawiązać doMontreal Screwjob w czasie walki ogłówne mistrzostwo WCW między mistrzemHulkiem Hoganem, a powracającym po przerwieStingiem. Zgodnie ze scenariuszem, Hogan miałprzypiąć Stinga, a sędzia odliczyć do trzech za szybko. Wtedy Bret Hart powstrzymałby kończące walkę uderzenie w dzwon, a Sting wygrałby uczciwie. Wszystko wydarzyło się zgodnie z planem z wyjątkiem odliczania przez sędziego, które nie było za szybkie. Wyglądało to zatem jakby Hart powstrzymał Hogana przed uczciwą wygraną, co wywołało negatywną reakcję publiczności[19].
W 1999 wziął udział w turnieju ozwakowane mistrzostwoWCW World Heavyweight Championship. W ramach turnieju 25 października pokonałGoldberga, 8 listopadaPerry’ego Saturna, 15 listopadaKidmana, a 21 listopada na galiWCW Mayhem pokonał również pretendującego do tytułuStinga i potem drugiego finalistę,Chrisa Benoit[1].
10 stycznia 2000 ogłosił przejście na emeryturę[1] z powodu poważnego urazu, którego doznał po tym, jakBill Goldberg kopnął jego głowę w jednym z pojedynków[19]. 16 styczniazwakował swoje mistrzostwo[13].
Przez wiele lat po zakończeniu kariery Bret Hart deklarował, że nie chce mieć nic wspólnego zWWF/WWE[19]. W końcu jednak 1 kwietnia 2006 został wprowadzony doWWE Hall of Fame przezSteve’a Austina[23] i wystąpił na oficjalnej ceremonii dołączenia. 4 stycznia 2010 pojawił się w odcinkuWWE Raw, w którym spotkał się zShawn Michaelsem. Obaj ogłosili, że się pogodzili[19]. Przez krótki czas występował jako wrestler irywalizował zVince’em McMahonem, nawiązując przy tym doMontreal Screwjob[2]. 27 marca 2010 wprowadził dogalerii sławyWWE Hall of Fame swojego nieżyjącego ojca,Stu Harta[24]. Rywalizacja z McMahonem zakończyła się 28 marca 2010 wygraną Harta na galiWrestleMania XXVI[2].
Grałdżina wmusicalowej scenicznej wersjiAlladyna[4].
| Rok | Film | Rola | Dodatkowe informacje |
|---|---|---|---|
| w produkcji | Tales from the Dead Zone | Prywatny inspektor Tom Jenkings | |
| 2013 | Body Slam | Murray Day / „Kat” | |
| 2001 | Ten okropny rok! | samego siebie | Film telewizyjny |
| 1994 | Urodzeni mordercy | Więzień | Sceny usunięte |
| Źródło:IMDb[25] | |||
| Tytuł | Rok | Odcinek | Rola |
|---|---|---|---|
| Objazd | 2018 | The Vows | DJ |
| Nieśmiertelny | 2000 | The Hunted | Randall |
| Half Way | |||
| Kochanie, zmniejszyłem dzieciaki | 1998 | Honey, I'm Wrestling with a Problem... and the Chief | On sam |
| Simpsonowie | 1997 | The Old Man and the Lisa | On sam |
| Przygody Sindbada | 1996 | The Ties That Bind | Eyolf |
| Lonesome Dove: The Outlaw Years | 1995 | Partners | Luther Root |
| Angel | |||
| Love and War | |||
| The Hideout | |||
| Day of the Dead | |||
| Lonesome Dove: The Series | 1994 | Traveller | Luther Root |
| Snowbound | |||
| Źródło:IMDb[25] | |||
Wzorowana na nim grywalna postać pojawiła się w trzydziestu sześciu grach na o wrestlingu. Były to:
Podkładał głos pod odpowiadającą sobie postać w grachWWF Wrestlemania: The Arcade Game,WWF In Your House,WWF War Zone,Legends of Wrestling,WWE '13,WWE 2K14[27].
8 lipca 1982 poślubił Julię A. Smadu (ur. 25 marca 1960 wLestock). Rozwiedli się 24 czerwca 2002[28]. Razem mieli czworo dzieci: córkę Jade Michelle Hart (ur. 31 marca 1983 wCalgary)[29], syna Dallasa Jeffery’ego Harta (ur. 11 sierpnia 1984 wCalgary)[30], córkę Alexandrę Sabinę Hart (ur. 17 maja 1988 wCalgary)[31] i syna Blade'a Colton Hart (ur. 5 czerwca 1990 wCalgary)[32]. Później od 15 września 2004 do 2007 był żonaty z Cinzią Hart. Od 24 lipca 2010 jego żoną jest Stephanie Washington[33]. Ma drugi dom weWłoszech.
Siostra jego pierwszej żony poślubiła członka drużynyThe British Bulldogs,Dynamite Kida.
W 2002 przeżyłudar mózgu i częściowyparaliż[4].
MagazynTime umieścił Breta Harta na 32 pozycji na liście najwspanialszychKanadyjczyków wszech czasów, aCBC na 39 pozycji na swoim odpowiedniku takiej listy[4].
| 1963–1970 | |
|---|---|
| 1970–1979 | |
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| 1980–1989 | |
|---|---|
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| NWA |
|
|---|---|
| WCW |
|
| WWF |
| Męski Royal Rumble |
|
|---|---|
| Żeński Royal Rumble |
| 1993 | |
|---|---|
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 |
| 2004 | |
|---|---|
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2010 | |
|---|---|
| 2011 | |
| 2012 | |
| 2013 | |
| 2014 | |
| 2015 | |
| 2016 | |
| 2017 | |
| 2018 | |
| 2019 |
|
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 |
| World Championship Wrestling |
|
|---|---|
| New Japan Pro-Wrestling | |
| World Wrestling Federation |
| Pierwsze pokolenie | |
|---|---|
| Drugie pokolenie | |
| Trzecie pokolenie | |
| Spowinowaceni | |
| Dalsza rodzina | |
| tag teamy istajnie | |
| Inne powiązane tematy |
