Bonnie Kathleen Blair, po mężuCruikshank (ur.18 marca1964 wCornwall) –amerykańskapanczenistka, startująca także wshort tracku. Wielokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata i wielokrotna zdobywczyni Pucharu Świata w łyżwiarstwie szybkim.
Bonnie Blair urodziła się wCornwall w stanieNowy Jork 18 marca 1964 roku[1]. Rozpoczęła karierę sportową od short tracku. Pierwszy sukces osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła brązowy medal namistrzostwach świata w short tracku w Peterborough. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynieJaponkaMariko Kinoshita iSylvie Daigle zKanady. W tym samym roku wystąpiła naigrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując ósme miejsce w biegu na 500 m. W short tracku zdobyła jeszcze dwa medale: srebrny namistrzostwach świata w Amsterdamie w 1985 roku i złoty podczasmistrzostw świata w Chamonix rok później. Swój pierwszy medal w łyżwiarstwie szybkim zdobyła w 1986 roku, zajmując trzecie miejsce namistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Karuizawie. Przegrała tam tylko z dwiema reprezentantkamiNRD:Karin Kanią iChristą Rothenburger.
Od 1987 roku skupiła się na łyżwiarstwie szybkim. Jeszcze w tym roku zajęła drugie miejsce za Karin Kanią podczasmistrzostw świata w wieloboju sprinterskim w Sainte-Foy.igrzyska w Calgary w 1988 roku przyniosły jej złoty medal już w pierwszym starcie - biegu na 500 m. Dwa dni później była trzecia za Kanią i Rothenburger na dwukrotnie dłuższym dystansie. Na tych samych igrzyskach zajęła też czwarte miejsce w biegu na 1500 m, przegrywając walkę o medal zAndreą Ehrig-Mitscherlich. Naigrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku i rozgrywanych dwa lata późniejigrzyskach w Lillehammer Blair wygrywała w biegach na 500 i 1000 m. W międzyczasie zdobyła jeszcze siedem medali mistrzostw świata w wieloboju sprinterskim: złote naMŚ w Heerenveen (1989),MŚ w Calgary (1994) iMŚ w Milwaukee (1995), srebrne podczasMŚ w Tromsø (1990),MŚ w Oslo (1992) iMŚ w Ikaho (1993) oraz brązowy naMŚ w West Allis (1988).
Wielokrotnie stawała na podium zawodówPucharu Świata, odnosząc przy tym 69. zwycięstw. W sezonach1986/1987,1989/1990,1991/1992,1993/1994 i1994/1995 zwyciężała w klasyfikacji końcowej 500 m, w sezonach1987/1988 i1992/1993 była druga, a w sezonach1988/1989 oraz1990/1991 zajmowała trzecie miejsce. Ponadto w sezonach 1986/1987 i 1991/1992-1994/1995 wygrywała także klasyfikację 1000 m, w sezonach 1987/1988 i 1989/1990 zajmowała drugie miejsce, a w sezonie 1990/1991 była trzecia. Sukcesy osiągnęła także w klasyfikacji 1500 m, wygrywając w sezonie 1987/1988 i zajmując trzecie miejsce w sezonie 1991/1992.
Ośmiokrotnie stawała na podium klasyfikacji końcowej, najlepszy wynik osiągając wsezonie 1985/1986, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji 1000 m. W tym samym sezonie była też druga w klasyfikacjach 500 i 1500 m oraz trzecia w klasyfikacji 3000 m/5000 m.
Ustanowiła 11 rekordów świata (2 nieoficjalne), przy czym w 1994 roku wCalgary jako pierwsza kobieta złamała barierę 39 sekund na 500 m[2]. W 1992 roku została pierwszą kobietą uhonorowanąNagrodą Oscara Mathisena.
Jej mąż Dave Cruikshank także uprawiał łyżwiarstwo szybkie.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.jpg)
