Bonifacy V (ur. wNeapolu, zm.25 października625 wRzymie) – 69.papież w okresie od 23 grudnia 619 do 25 października 625[1].
Z pochodzenianeapolitańczyk, syn Jana[2]. Swój pontyfikat rozpoczął dopiero po trzynastu miesiącach od wyboru, ponieważ wtedy dopiero uzyskał zgodę cesarzaHerakliusza (610–641) nakonsekrację[2]. Wszystko to ze względu na toczące się wyprawy przeciwko Persom[2].
Bonifacy V zajął się przede wszystkim zmianami w organizacji Kościoła. Dążył do potwierdzenia kościelnych zwyczajów w prawie cywilnym (kwestia spadków)[2]. Ponadto ustanowił tzw. „nietykalność schronienia” dla prześladowanych, szukających schronienia w Kościele (prawoazylu)[2]. Określił także zakresliturgicznej posługi duchowieństwa i zreorganizował Kościół wAnglii (w 624 r. ustanowił metropolię wCanterbury; pierwszym metropolitą byłJustus z Canterbury)[2].
Za jego pontyfikatu kończono budowę cmentarza św. Nikodema przy Via Nomentana[2].
W jego czasach swoje nauki rozpocząłMahomet (w 622 r.)[1].
Bonifacy V zmarł 25 października wRzymie i został pochowany wbazylice św. Piotra.
