Bonifacy II (ur. wRzymie, zm.17 października532 tamże) – 55.papież w okresie od 22 września 530[1] do 17 października 532[2].
Pochodził z rodzinygermańskiej, był synem Sigibulda i urodził się w Rzymie[2]. Na papieża wyznaczył go poprzednik,Feliks IV[1], wbrew woli cesarzaBizancjumJustyniana I. Senat wydał wówczas edykt zakazujący jakiejkolwiek dyskusji nt. sukcesji papieskiej, za życia papieża[2]. W pierwszych tygodniach pontyfikatu przyszło Bonifacemu rywalizować zantypapieżem wspieranym przez Justyniana,Dioskurosem, jednak rywal zmarł niespełna miesiąc później[1]. Po tym krótkim okresieschizmy, papież nakazał 60 duchownym, którzy poparli Dioskura, do pisemnego przyznania się do winy i przyrzeczenia poprawy[2]. Pomimo obowiązujących praw, on także na synodzie w 531 roku chciał wyznaczyć swojego następcę – Wigiliusza, jednak wkrótce potem się z tego wycofał[2].
Za jego pontyfikatu odbył się drugisynod wOrange (lipiec 529), a także synod w 532, który potwierdził prawa Rzymu doIlirii[2]. Został pochowany wbazylice św. Piotra[2].
