Bonifacy byłRzymianinem, synem Jocundusa. Po śmiercipapieżaZozyma Bonifacy został wybrany na Stolicę Piotrową w kościele św. Teodory. Jednak dzień wcześniej naLateranie zebrała sięfrakcja skupiającadiakonów i dokonała elekcji kontrkandydata,archidiakona Eulaliusza[1]. Bonifacy iEulaliusz zostali wyświęceni ikonsekrowani w tym samym dniu. Obaj zostali wyświęceni w tym samym kościele, kościele św. Marcelego.
Bonifacy wziął pod władaniebazylikę św. Piotra, bo Laterańska bazylika była już zajęta przez antypapieża.Antypapieża popierał ówczesny prefekt Rzymu Symmachus[2]. Bonifacy został skazany na wygnanie z miasta. Kiedy miał wyjeżdżać, wstawili się za nim prezbiterzy rzymscy, którzy wybrali Bonifacego. Symmachus zaś przekonał cesarzaHonoriusza o ostateczne potwierdzenie tej decyzji[2]. Kiedy prezbiterzy rzymscy dowiedzieli się o tym szantażu, zebrali się potajemnie i postanowili, że pójdą do cesarza Honoriusza i przekonają go, by kazał eksmitować ich obu. Wymogli więc na Honoriuszu, by ten wyrzucił z miasta obu przeciwników. Lecz Honoriusz nie był pewien swej decyzji, więc zebrałsynod rozjemczy, który miał rozstrzygnąć spór między antypapieżem a prawowicie wybranym Bonifacym I, ale Eulaliusz się nie stawił przed synodem[2].
Honoriusz zapowiedział, że zwoła synod na Spoleto. Antypapież jednak wycofał się na Lateran, a pod nieobecność cesarza dokonał tam poważnych rozruchów. Pod nieobecność Eulaliusza cesarz Honoriusz oficjalnie zatwierdził wybór Bonifacego I. Cesarz nie tylko zatwierdził wybór, ale skazał także antypapieża na wypędzenie z Rzymu. Bonifacy mógł wreszcie rozpocząć normalnie swójpontyfikat. Bonifacy I porozumiał się z cesarzem Honoriuszem w sprawie ostatecznego rozprawienia się z pelagianizmem i nakłonił Honoriusza do wydania edyktu zobowiązującego wszystkichbiskupów do złożenia podpisu podTractoria papieżaZozyma. Przekonał biskupów afrykańskich, ze św. Augustynem z Hippony na czele, do podpisania tego dokumentu[2]. Papież Bonifacy I wystąpił przeciw cesarzowiTeodozjuszowi II, który chciał wikariat papieski wTesalonikach założony jeszcze przez papieżaSyrycjusza, aby go podporządkowaćKonstantynopolowi[2]. Dzięki pośrednictwu Honoriusza zdołał doprowadzić do zawieszenia edyktu.
Papież Bonifacy I zmarł 4 września 422 roku[1]. Został pochowany w katakumbieFelicyty przyVia Salaria w kaplicy, którą wcześniej wybudował.
