Górnictwo boksytów jest najlepiej rozwinięte wAustralii – jej udział w1995 roku w światowej produkcji sięgał aż 39%. Największe złoża, o dużej zawartościtlenku glinu (do 60%), odkryto w 1955 r. w rejonieWeipa nadZatoką Karpentaria. Wielkość tego złoża oszacowano wówczas na 2,2 mld tonrudy. Inne wielkie złoża na północnym wybrzeżu tego kontynentu zlokalizowano naPółwyspie Gove (w 1952 r.) oraz w rejonieAdmiralty Gulf, a także na wschód odPerth w okolicyDarling Range. Z końcem lat 60. XX w. łączne zapasy boksytów w Australii oszacowano na 3,5 mld ton czystegometalu. Australijskieksport skierowany jest głównie doJaponii[1].
Ponad 30% światowej produkcji boksytów przypada na krajeAmeryki Łacińskiej, zwłaszcza naJamajkę (9,9%) iBrazylię (8%), a także naWenezuelę,Surinam iGujanę. W Afryce wielkim ich producentem jestGwinea (12% światowego wydobycia). Udział pozostałych państw wynosi poniżej 20%, a są wśród nich – między innymi –Chiny,Indie,Rosja,Kazachstan. W Europie najwięcej boksytów wydobywa się wGrecji (1,7%) i naWęgrzech (1%). Znikomą produkcją charakteryzuje się obecnieFrancja, która jeszcze w 1999 roku należała do liczących się producentów tego surowca[2]. WPolsce boksyt występuje m.in. kołoNowej Rudy naDolnym Śląsku.
WacławW.RykaWacławW.,AnnaA.MaliszewskaAnnaA.,Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982,ISBN 83-220-0150-9,OCLC69507580. Brak numerów stron w książce
AndrzejA.BolewskiAndrzejA.,WłodzimierzW.ParachoniakWłodzimierzW.,Petrografia, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982,ISBN 83-220-0173-8,OCLC749339255. Brak numerów stron w książce
