| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia nowożytna, teoria i historia kultury | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Bogdan Jerzy Rok (ur.25 lutego1947 r. wPrusach) –polski historyk, specjalizujący się w historii nowożytnej, teorii i historii kultury, nauczyciel akademicki związany zUniwersytetem Wrocławskim.
Urodził się w 1947 roku w Prusach wpowiecie strzelińskim, dokąd przeprowadziła się jego rodzina po zakończeniuII wojny światowej. Po ukończeniuszkoły średniej i uzyskaniuświadectwa dojrzałości rozpoczął w 1965 roku studiahistoryczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1970 roku. Następnie podjął pracę jako bibliotekarz i nauczyciel w szkole średniej. W 1972 roku został zatrudniony jakoasystent wInstytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Stopień naukowydoktora nauk humanistycznych w dziedzinie historii uzyskał w 1978 roku po obronie pracy doktorskiej pt.Kalendarze polskie czasów saskich[1]. Stopieńdoktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1991 roku na podstawie pracy:Zagadnienie śmierci w kulturze Rzeczypospolitej czasów saskich[2]. W 1995 roku otrzymał nominację na stanowiskoprofesora nadzwyczajnego, a w 1999 rokuprofesora zwyczajnego[1].
Bogdan Rok przebywał na stażach naukowych w kraju, w tym m.in.:Polskiej Akademii Nauk,Uniwersytecie Jagiellońskim iUniwersytecie Warszawskim oraz za granicą (Marburg,Clermont-Ferrand,Wilno iMińsk). Zorganizował 4 sympozja naukowe, m.in. XVII Krajowy Zjazd Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji w 1994 roku. W wyniku kontaktów naukowych przygotował podpisanie umowy naukowej pomiędzy Uniwersytetem Wrocławskim aUniwersytetem w Mińsku naBiałorusi[3].
Profesor Rok jest członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i od 1993 roku przez dwie kadencje pełnił w nim funkcję sekretarza II Wydziału. Należy także doPolskiego Towarzystwa Historycznego. W oddziale wrocławskim zorganizował i prowadził sekcję Historii Kultury i Nauki. Uczestniczy w pracach Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji. W 1994 roku wybrano go po raz pierwszy do Zarządu Głównego tego towarzystwa, a trzy lata później po raz drugi. Został ponadto członkiem towarzystwa weFrankfurcie nad Odrą pod nazwąProjekt Deutsch-Polnische Geschichte. Należy do Białoruskiego Towarzystwa Historii Medycyny. Wchodzi także w skład kolegium redakcyjnego Prac Historycznych wydawanych w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego[3].
Pełnił szereg ważnych funkcji kierowniczych na macierzystym instytucie i wydziale. W latach 1990–1993 był zastępcą dyrektora do spraw dydaktycznych Instytutu Historycznego UWr, a następnie kierownikiem Wieczorowego Kolegium Historii i dwuletniego Wieczorowego Studium Magisterskiego[3]. Od 1996 do 2002 roku sprawował stanowiskoprodziekana ds. studenckich Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych UWr. W latach 2002–2008 pełnił funkcjędziekanaWydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest też członkiem Komitetu Nauk Historycznych Wydziału I - Nauk SpołecznychPolskiej Akademii Nauk[4].
W pracy naukowej zajmuje się głównie historią kultury dawnej Rzeczypospolitej, historią oświaty i wychowania, a także historią medycyny, a ostatnio historią społeczną czasów wczesnonowożytnych. Do jego głównych publikacji należą[5]: