 | |||
 pułkownik dyplomowany obserwator | |||
| Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1895 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 marca 1981 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | |||
| Siły zbrojne |
| ||
| Formacja | |||
| Stanowiska | kierownik Referatu Organizacyjno-Mobilizacyjny, | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Późniejsza praca | wiceprezydent FAI, | ||
| Odznaczenia | |||
               | |||
| |||
Bogdan Józef Kwieciński (ur.12 kwietnia1895 wStrzelnie, zm.22 marca1981 wMontrealu) –pułkownikdyplomowanyobserwatorPolskich Sił Powietrznych,kawaler Orderu Virtuti Militari, wiceprezydentMiędzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI).
Urodził się 12 kwietnia 1895 w Strzelnie, w rodzinie Jana i Anieli z Łyskowskich. Był bratemJerzego, majora artylerii Wojska Polskiegozamordowanego w 1940 przez NKWD wCharkowie. Od najmłodszych lat interesował się lotnictwem – będąc uczniem gimnazjum wInowrocławiu budował jako modelarzmodele samolotów, w 1911 zbudował model dwupłatowcaFarman III o rozpiętości skrzydeł 1,4 m[1], jako konstruktor modelarski był znany we Frankfurckim Związku Modeli Latających[2].
Ukończył w 1915 gimnazjum w Poznaniu. W latach 1915–1919 służył wwojsku niemieckim. W 1916 ukończył szkołę strzelców lotniczych i obserwatorów lotniczych. Od lipca 1918 brał udział w działaniach wojennych jakoradiooperator podczaskampanii palestyńskiej, a w Turcji trafił do niewoli angielskiej. Po powrocie do Polski wstąpił do tworzącego się lotnictwa polskiego, awansował do stopnia podporucznika dekretem 18 kwietnia 1919 (N.R.L. nr 139 z dn. 1 sierpnia 1919) Szefa Lotnictwa w Warszawie. Będąc podporucznikiem lotnictwa, publikował artykuły w czasopiśmie lotniczymPolska Flota Napowietrzna, został także członkiem komisji rewizyjnej redakcji[3]. W składzie12 eskadry wywiadowczej wziął udział wwojnie polsko-bolszewickiej, za loty bojowe dostał odznaczenieVirtuti Militari. W 1924 rozpoczął studia wWyższej Szkole Wojennej wWarszawie. Po ukończeniu otrzymał dyplom naukowy i awansował na stanowisko kierownika Referatu Organizacyjno-Mobilizacyjnego w Departamencie Lotnictwa MSW w 1926. W latach 1928–1930 dostał przydział do1 pułku lotniczego, gdzie obejmował stanowisko dowódcy dywizjonu, a później zastępcy dowódcy pułku. Następnie w latach 1930–1933 przeniesiony został doSztabu Głównego na stanowisko kierownika Referatu Lotnictwa Oddziału III. W 1933 r. brał udział w Zawodach Algiersko-Marokańskich wCasablance jako nawigator z pilotem Robertem Hirszbandtem zAeroklubu Warszawskiego na samolocieRWD-5 (zdobyli puchar cudzoziemców) oraz w III Lotniczych Zawodach Egipskich w 1937 wKairze z pilotemJerzym Drzewieckim na samolocieRWD-13[4]. Współpracował z redakcjami „Skrzydlatej Polski” oraz „Lotu Polskiego”, dla których pisał artykuły. W 1927 w został wybrany sekretarzemAeroklubu Polskiego. Brał udział w spotkaniach roboczych Międzynarodowej Federacji Lotniczej, na których reprezentował Aeroklub Polski jako delegat. W zawodach lotniczychMiędzynarodowe Zawody Samolotów Turystycznych (Challenge 1930) odbywających się w Niemczech pod patronatem FAI był w składzie Międzynarodowej Komisji Sportowej, wChallenge 1932 odbywających się w Polsce ponownie był członkiem komisji zawodów. Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów ośmiotomowejEncyklopedii wojskowej wydanej w latach 1931–1939 gdzie zredagował hasła związane z lotnictwem. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego tej encyklopedii[5].
W 1933 został wybrany wiceprezydentem federacji lotniczej FAI i sprawował tę funkcję do 1947 roku[6]. W następnych zawodach organizowanych ponownie w PolsceChallenge 1934 był kierownikiem komitetu organizacyjnego i przewodniczącym Międzynarodowej Komisji Sportowej[7]. W czasie zjazdu delegatów FAI z całego świata na Konferencji Generalnej w 1936 r. odbywającej się w Warszawie był generalnym sprawozdawcą[8]. Awansował w 1935 roku na stanowiskoattaché wojskowego wPradze, a od 1937 skierowano go do następnej placówki w Londynie jako attaché wojskowego. Pozakończeniu wojny obronnej Polski w 1939 wniósł wielkie zasługi w czasie tworzenia polskich jednostek wojskowych naWyspach Brytyjskich. Posiadał numer służbowy RAF P-1430[9].
W 1947 wyjechał doKanady, gdzie się osiedlił i pracował jako doradca techniczny w FAI iOrganizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Brał udział w organizacji wielu połączeń lotniczych na świecie oraz pracował jako sekretarz wMiędzynarodowym Komitecie Ratunkowym (International Rescue Committee) w Montrealu[10].
Bogdan Kwieciński jest autoremL`Aéronautique en Pologne – historii polskiego lotnictwa wydanej w języku francuskim. Książkę wydano w Warszawie w 1935 r.
.svg)
