| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Bogdan Huk (ukr. Богдан Гук, ur.1 maja1964 wMorągu) – polski dziennikarznarodowości ukraińskiej zajmujący się tematykąmniejszości ukraińskiej istosunków ukraińsko-polskich wPolsce poII wojnie światowej.
Urodził się wwojewództwie olsztyńskim, dokąd w ramachakcji „Wisła” deportowani zostali jego rodzice (ojciec pochodzi zRadawy, matka zWisłoka Wielkiego). W latach1970–1975 mieszkał we wsiŁączno. W 1975 wraz z rodzicami zamieszkał we wsiKomańcza. W latach1979–1982 uczęszczał doII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie wSanoku, w1982–1984 doIV Liceum Ogólnokształcącego w Legnicy, które ukończył.
Absolwent Wydziału Rusycystyki i Lingwistyki Stosowanej, Katedra Filologii UkraińskiejUniwersytetu Warszawskiego, magister filologii ukraińskiej (1990). W okresie studiów działał w Radzie Kultury Studentów Narodowości Ukraińskiej przy Ogólnopolskiej Radzie Kultury Studentów Mniejszości NarodowychZrzeszenia Studentów Polskich, w latach 1986–1990 redaktor naczelny ukraińskiego kwartalnika studenckiego „Zustriczi(inne języki)” wydawanego w Warszawie przez ORKSMN, następnie przezZwiązek Ukraińców w Polsce. Związany wtedy także z ukraińskim fanzinem kontrkulturowym Widryżka. Do1997 mieszkał w Warszawie.
Redaktor techniczno-programowy Redakcji UkraińskiejRadia „Polonia” w latach1990–1993; w1994 został dziennikarzem tygodnika „Nasze Słowo” i członkiem jego redakcji. W tym czasie redagował utworzone przez siebie czasopismo „Son i Mysl’” (ukazały się 4 numery). Od wyjazdu z Warszawy w 1997 doPrzemyśla regionalny korespondent „Naszego Słowa w tym mieście. W latach 1998–2000 nauczyciel języka i literatury ukraińskiej wZespole Szkół Ogólnokształcących im. Markijana Szaszkewicza w Przemyślu. Redaktor naczelny miesięcznika „Wisnyk Zakerzonnia”, wydawanego w latach 2000–2002 przez Oddział Przemyski Związku Ukraińców w Polsce.
Od1989 Bogdan Huk systematycznie zbiera, opracowuje i wydaje w różnych wydawnictwach relacje ustne, wspomnienia oraz dokumenty dotyczące społeczności rusko-ukraińskiej w Polsce po 1944, ze szczególnym uwzględnieniem losów zabytków kultury materialnejBojkowszczyzny,Nadsania przemyskiego, całejŁemkowszczyzny,Chełmszczyzny iPodlasia południowego; interesuje się ruskimiZamieszańcami w okolicach Krosna i Rzeszowa,Otrocza w powiecie Janów Lubelski, wyspą łemkowską kołoSzlachtowej. Od 1997 prawie w każdym numerze „Naszego Słowa” w rubryce Świadectwa ukazuje się dokumentalna publikacja jego autorstwa.
Od 2010 redaguje portal internetowy Apokryf Ruski, poświęcony historii i kulturze Rusinów i Ukraińców na obecnym terytorium Polski po 1772[1]. Od2012 przewodniczącyStowarzyszenia Ukraińskie Dziedzictwo[2].